مملیكا؛ عاشق ایران و ایرانگردیه، اون سفرهاش رو به ایران و جهان از سال ۹۲ شروع و در ۴ قاره سفرهای گروهی برنامه‌ریزی و اجرا كرده. مملیكا عاشق نوشتن، عكاسی، تدوین، كار تیمی، روابط اجتماعی، خلاقیت، مدیریت، تأثیرگذاری، استقلال فكری و مالی و كارآفرینیه. اون با توجه به تجربه سفرهایی كه به ۲۸ كشور دنیا داشته، راجع به «فرهنگ انعام دادن»، این موضوع مهم و قابل اعتنا توضیحات جالبی می‌ده. با ما همراه باشید تا با مملیكا بیشتر از این فرهنگ در سفرهای خارج از ایران بدونیم.
مملیكا از برگزاری تورهای گروهی در خارج از ایران و چالشی كه با انعام ندادن ایجاد می‌شه می‌گه: "در سفرهای خارجی كه برگزار می‌كنم، یكی از چالش‌هایی كه مواجه می‌شم دادن انعام هست. ایرانی‌ها معمولا عادت به دادن انعام ندارند و خیلی اوقات كاركنان خدماتی هتل‌ها رو می‌بینم كه زمان ورود و خروج مسافرها به آن‌ها كمك می‌كنند و چمدان‌ها را جا به جا می‌كنند یا در موقعیت‌های مختلف اطراف مسافر هستند و سعی می‌كنند خوشحال‌شان كنند، اما در پایان سفر می‌بینند كه مسافرها فقط با اون‌ها دست تكون می‌دهند و خداحافطی می‌كنند و می‌روند."
اون به دلیل اینكه رفتار مسافر ایرانی باعث ناراحتی این كاركنان نشه و یا این رفتار رو به عنوان بی‌احترامی ایرانی‌ها حساب نكنند، نكات درخور توجهی می‌گه تا به قول خودش؛ «شاید كمكی باشه». اون تجربه بودن فرهنگ انعام دادن رو این‌طور روایت می‌كنه: "خیلی از ایرانی‌ها فرض می‌كنند كه همه هزینه‌ها حساب شده و همه كسانی كه خدمات می‌دهند، حقوقشان محاسبه شده و هزینه آن گرفته شده است. تجربه شخصی من نشون داده كه هر جایی كه فرهنگ انعام بوده، كیفیت خدمات كمی بالاتر بوده. برای مثال در همین ایران، راننده اتوبوس و میدل باس‌هایی داشتیم كه هم تورهای داخلی برای ایرانی‌ها برگزار می‌كردند و هم تور برای توریست‌های خارجی. خود این دوستان می‌گفتند كه ما برای تورهای خارجی، بهترین لباس‌ها رو می‌پوشیم، به همه مسافرها سرویس‌های عالی می‌دهیم و به امید این هستیم كه در پایان سفر، یك پاكت انعام مسافرین رو دریافت كنیم. و البته یك پاكت انعام هم برای لیدر و كمك لیدر جداگانه جمع‌آوری می‌شود."
مملیكا از كاری كه خودش در زمان اجرای تور انجام می‌ده، می‌گه و این توصیه‌ها رو برای انعام دادن داره: "من معمولا به عنوان سرپرست برنامه‌ها، در سفرهای خارجی این توصیح رو به اون‌ها می‌دهم كه ایرانی‌ها با فرهنگ انعام زیاد آشنا نیستند، و از این طرف هم به همسفرها توضیح میدم كه اون‌ها توقع انعام دارند. و در اخر امیدوارم كه بهترین اتفاق بیوفته و هر دو طرف خوشحال و راضی باشند. می‌تونید عبارت «Tipping around the world» رو در گوگل جستجو كنید و اطلاعات بیشتری كسب كنید و یا برای هر كشور(مثلا برای كنیا) عبارت «Tipping in Kenya» رو گوگل كنید. دانستن عرف‌ها باعث می‌شه نه خیلی زیاد از شما انعام بگیرند، و نه باعث بشید كه كسی ناراحت بشه. حتی دادن یك مقدار كم بهتر از ندادن هست. و اینكه لطفا پول ایران ندهید چون نمی‌تونن استفاده كنند."
اون در ادامه به چند نكته از فرهنگ انعام دادن(Tip) اشاره می‌كنه:
"1- در بسیاری كشورها، همه یا بخش زیادی از حقوق كاركنانی كه خدمات می‌دهند از انعام مشتریان تأمین می‌شود. مثلا گارسون‌ها در رستوران و كافه‌ها، یا كسانی كه چمدان‌های شما را در هتل جابه‌جا می‌كنند یا خدمات مختلف می‌دهند و یا حتی كاركنان سرویس‌های بهداشتی.
2- در صنعت گردشگری نیز، لیدرها و كمك لیدرها و راننده‌ها در اكثر كشورها توقع گرفتن انعام دارند. معمولا انعام به كسانی داده می‌شود كه ارتباط مستقیم با شما دارند و خدمات مستقیم به شما می‌دهند.
3- دادن انعام یا تیپ نشان‌دهنده رضایت شما از خدمات ارائه شده نیز می‌باشد و كسانی كه به شما خدمات می‌دهند، تشویق می‌شوند كه خدمات بهتری به شما ارائه كنند. در صورتی‌كه انعام ندهید، نشان دهنده عدم رضایت شما و یا ناراحتی شما می‌باشد.
4- در برخی كشورها مثل آمریكا و كانادا در حدود 15 الی 20 درصد مبلغ فاكتور به عنوان خدمات روی فاكتور حساب شده و ذكر می‌شود كه حدود 10 درصد است و شما فقط چند سكه به عنوان تشكر انعام می‌دهید.
5- در بسیاری رستوران‌ها و كافه‌ها، باید خود شما پس از پایان غذا درخواست رسید كنید (با دست خود حركت نوشتن را اجرا كنید تا متوجه شوند) و سپس جزئیات رسید یا فاكتور را بخوانید. اگر خدمات روی فاكتور حساب شده، می‌توانید فقط مبلغ خیلی كمی انعام دهید یا ندهید.
6- در خیلی هتل‌ها، كافه‌ها و رستوران‌ها، پیش‌خدمت یا كاركنان خدماتی مرتب اطراف شما می‌آیند و می‌پرسند خوشحال هستید یا نه، یا چیزی نیاز ندارید یا با شما صحبت می‌كنند. معمولا این كارها به خاطر اطمینان از رضایت شما و به امید گرفتن انعام بیشتر است.
7- در اروپا معمولا انعام كمتری پرداخت می‌شود و برخی جاها حقوق كاركنان خدماتی كامل پرداخت می‌شود. اما با این حال دادن انعام امر پسندیده‌ای است، اما ضروری نیست. به همین دلیل نیز معمولا توریست‌هایی كه از آمریكا و كانادا هستند، در سفرها انعام بیشتری می‌دهند و توریست‌های اروپایی خیلی كمتر انعام می‌دهند.
8- مبلغ انعام و فرهنگ آن در هر كشور متفاوت است. حتی در اروپا كشور به كشور ممكن است متفاوت باشد. این روزها با كمك اینترنت و جستجو در وبسایت‌ها می‌توان تا حدودی متوجه مقدار حدودی متعارف هر كشور و هر موقعیتی شد.
9- دركشورهای آسیای شرقی عدد انعام كمتر است و حتی در ژاپن ممكن است توهین حساب شود. در خاورمیانه نیز برخی جاها مرسوم نیست، مثلا ایرانی‌ها عادت به انعام ندارند، اما توریست‌های خارجی معمولا در ایران نیز انعام می‌دهند."
