شهر مراغه در دوره ایلخانیان مغول، مقر حكومتی و پایتخت آنان بوده است. اشیاء موجود در این موزه شامل ظروف سفالی، سكه، كتاب، ظروف مفرغی و... مربوط به دوران اسلامی است.
یكی از آثار معروف مراغه؛ مقبره اوحدی مراغه ای است كه محل دفن ركن الدین ابوالحسن مراغی مشهور به اوحدی مراغه ای، عارف و شاعر پارسی گوی نامدار دوره ایلخانی، صاحب مثنوی معروف جام جم است. برخی تذكره نویسان وی را از جمله اصحاب شیخ اوحدالدّین كرمانی ذكر كرده‌اند، امّا اتّخاذ تخلّص اوحدی را تنها باید ارادت معنوی شاعر به شیخ اوحدّالدین كرمانی دانست وگرنه اوحدی تقریباً ۳۵ سال پس از فوت اوحدّالدین پا به عرصه هستی نهاده است.
موزه ایلخانی نیز در كنار این مقبره دایر است.
گفتار اوحدی نبود بی حقیقتی قولش قبول كن كه به اقبال ره بری
اوحدی مراغه ای شاعر سده هفتم و هشتم ایران است. او در مراغه زاده شد و مدتی در اصفهان مقیم بود. معاصر ایلخان مغول سلطان ابوسعید بود.
شیخ اوحد الدین اوحدی مراغه ای فرزند حسین اصفهانی در حدود سال ۶۷۰ ه. ق. درمراغه متولد شد. از جوانی انسانی عارف و وارسته بود و در علوم دینی و عرفانی به درجه كمال رسید. ابتدا صافی تخلص می كرد (همنام رودخانه مراغه ) ولی بعدها بعقیده برخی تذكره نویسان تخلص خود را از نام استادش اوحدالدین كرمانی كه از بزرگترین عرفای زمان خود بود گرفته است.
اوحدی؛ مانند اغلب شاعران عصر خود پس از گذراندن جوانی و پایان بردن تحصیلات معمولی زمان خود، از مراغه به قصد سیر و سیاحت خارج شد و مدت های مدیدی را به سیاحت گذراند. وی قسمت عمده عمر را در اصفهان گذرانده و از این رو گاهی اصفهانی نیز خوانده شده است. اثر جاویدان وی به نام "جام جم" شامل پنج هزار بیت است كه در سال ۷۳۳ ه. ق. آنرا به نظم كشیده است. از جمله آثار دیگر اوحدی "ده نامه" و "منطق العشاق" است كه همواره مورد توجه شاهان ایلخانی بوده است.
همرنگ اوحدی شود اندر جهان به عشق هر كس كه او نگه كند این رنگ و طیب را
بر دیوار شمالی و جنوبی بنا؛ نام اوحدی و تاریخ فوت (۷۳۸ ه. ق.) حك شده است. در سال ۱۳۵۲ از سوی انجمن آثار ملی ایران، بنای جدیدی بر روی قبر مذبور احداث شده و سنگ مقبره قبلی را به موزه آرامگاه انتقال دادند.
آرامگاه او در باغی زیبا زیارتگاه عاشقان عرفان است.
علاوه برجام جم كه مهمترین اثر اوست، اوحدی قصائد و غزلیاتی نیز سروده است. پاره یی از غزل‌های اوحدی در دیوان‌حافظ وارد شده است. ملك‌الشّعرای بهار چنین عقیده دارد كه اوحدی‌مراغی در شیوه‌ی غزل‌سرایی كمتر از حافظ نیست.
اوحدی در سرودن جام جم به « حدیقة » سنـــایی نظر داشته است.
هم اكنون یك موزه دائمی در مقبره اوحدی در مراغه دایر میباشد. موزه مراغه در كنار مقبره اوحدی قرار دارد؛ كه عنوان موزه تخصصی ایلخانی را به خود اختصاص داده است. شهر مراغه در دوره ایلخانیان مغول، مقر حكومتی و پایتخت آنان بوده است. اشیاء موجود در این موزه شامل ظروف سفالی، سكه، كتاب، ظروف مفرغی و... مربوط به دوران اسلامی است.
مست امـــدم امشب كـــه ســر راه بگیـــرم
یك بوسه بزور از لب آن مــاه بگیـــــــرم
دانـــم كه دهــد عقل نكو خــــواه مرا پنـــد
لیكن عجب از پنـــد نكو خـــــواه بگیـــرم
تا هیچ كسم راز دل ریــش نــــــدانــــــــــد
این اشك روان بر رخ چـــون كاه بگیرم
هــر چند بكوشد كــه ببیگــــاه بیایـــــــــــد
مــــن نیــز بكوشم كــــه بنــاگاه بگیــــرم
گر زانكه ببالای بلندش نـــرســـــد دسـت
در دست كشم زلفش و كـــوتــاه بگیـــــرم
از چاه زنخ گـــر ندهــــد آب چــــــو دزدان
بــــر قافله عشـــق سر چــــاه بگیــــــرم
با اوحدی ارحیلت روبـــــآه كنــد كـــــــس
من نیستم آن شیر كــــه روبـــاه بگیـــرم