قندیل یكی از كوهستان‌های رشته كوهای زاگرس است كه در مرز كردستان ایران و كردستان تركیه قرار دارد. بخشی از این كوهستان در شهرستان پیرانشهر است. بلندترین قلهٔ آن به نام كه و كز(kavkez) و به ارتفاع ۳۸۰۰ متر در كردستان تركیه قرار دارد. كوهی كه اكثر كوهنوردان آن را به نام قندیل بزرگ می‌شناسند سیا كیو(سیاه كوه) نام دارد كه ارتفاع آن ۳۶۱۰ متر است. كوه قندیل كوچك نیز با ارتفاع ۳۲۵۰متر دارای دیواره‌ای به ارتفاع ۴۵۰ متر است كه جزو دیواره‌های بلند كشور است.(دیوارهٔ بیستون به ارتفاع ۱۲۰۰متر و دیوارهٔ علم كوه با ارتفاع ۷۰۰ متر بلندترین دیواره‌های ایران هستند)كه به علت نا امن بودن منطقه مسیر كاملی بر روی آن وجود ندارد. قندیل یكی از پر برف ترین كوههای ایران بوده ودارای یخچالهای طبیعی فراوان است.
قندیل دارای تنوع جانوری و گیاهی غنی است و دارای جانورانی چون انواع مارها، كل و بز كوهی، پرندگان شكاری، جوجه تیغی، گرگ، كفتار، خرس و پلنگ می‌باشد. گیاهان و درختانی چون ریواس گردو زالزالك(بلچ) آلبالو وحشی رازیانه و شب بو پوشش گیاهی منطقه را تشكیل می‌دهند.
برنامهٔ قندیل ۴ روزه بوده كه زمان رفت و برگشت آن ۴۸ ساعت(۱۷ ساعت پیاده روی مفید) وقت لازم است. این كوه پناهگاه ندارد و سردشت و روستاهای اطراف آن برای صعود شناخته شده‌اند.
