آبشارهای ونایی بروجرد در موقعیت جغرافیایی E4833 N3353 روستای ونایی در فاصله ۲۱ كیلومتری شمال غربی بروجرد و در دامنه ارتفاعات گرین واقع شده است. گَرین از رشته كوه‌های مهم غرب ایران است كه بیشتر مساحت آن در شمال استان لرستان و بخشی نیز در استان‌های همدان و كرمانشاهان قرار دارد. گرین از رشته كوه‌های بلند زاگرس است كه در ادامه اشترانكوه قرار دارد و طول آن به بیش از ۱۸۰ كیلومتر می‌رسد. این رشته كوه در استان كرمانشاهان به كوه‌های پرو و بیستون می‌پیوندد. ولاش با ۳۶۲۳ متر ارتفاع، بلندترین قله این رشته كوه است. قله‌های بلند آن شامل یال كبود در كوه چهل نابالغان در نهاوند، قله ۱۸ یال، سه كوزان و میش پرور در بروجرد و نیز قله ولاش در شمال الشتر است. دیگر قله‌های آن شامل بازگیر و چهل تن میشود. منطقه سرسبز و بكر روستای «ونایی» از جمله مناطق پر جاذبه بروجرد به شمار می‌رود كه اغلب گردشگران و به ویژه دوستداران كوهپیمایی و كوهنوردی اوقات خوشی را در آن سپری می‌كنند. منطقه «ونایی» در شمال غربی بروجرد و به عنوان یكی از بزرگترین و پرجمعیت‌ترین مناطق روستایی بروجرد، از ۱۰كوه و قله مرتفع و شگفت انگیز از جمله «هجده یال»، «سه كوزان»، «والاش»، «برنجه» و «هیگره» برخوردار است. وجود چشمه‌سارهای جوشان همچون «آب سفید»، «دو روزنه» و «طوطیا» در این منطقه علاوه بر رونق كشاورزی ، طراوت ویژه‌ای را با صدای دلنشین جویبارها در كنار عطر سبزه‌ها بهاری و خنكی نسیم دشتها در مقابل چشم گردشگران به تصویر می‌كشد. روستای ونایی به عنوان زیستگاهی مناسب برای گونه‌های جانوری بومی منطقه محسوب شده و از شكارگاههای مورد توجه شكارچیان و صیادان سالیان گذشته تاكنون بوده است. گرین از غرب به دلفان، از شمال به نهاوند، از شرق به شهرستان بروجرد و از جنوب به شهرستان سلسله محدود میشود. گرین در گویش محلی گرّو garru یا garri و در گویش لكی گروین garvin نامیده میشود و یكی از كانون‌های آبگیر دائمی لرستان است كه رودهای دز و گاماسب را تغذیه می‌كند. سرآب‌های فراوانی در پای این كوه وجود دارد و آب آشامیدنی بروجرد و نیز آب مورد نیاز كشاورزی دشت سیلاخور نیز از همین سرآب‌ها تأمین میشود. صعود به كوه گرین از طریق روستاهای غرب شهر بروجرد، جنوب نهاوند یا شمال الشتر امكان پذیر است. دهكده ییلاقی ونایی در این پای این كوه قرار دارد. این كوه خرس، كفتار، گرگ و روباه دارد و در گذشته پلنگ نیز داشته‌است. بخش عظیم این كوه در جنوب نهاوند بوده و جلوه‌های زیبایی به این منطقه می‌دهد سرآب‌هایی مانند سرآب گاماسیاب و گیان، فارسبان،كنگاور كهنه وملوسان از این رشته كوه سرچشمه می‌گیرند. سراب گاماسیاب با آبیاری دشت نهاوند به كرمانشاه سرازیر میشود.این رشته كوه تقریبا تا اوایل مرداد ماه برف دارد البته داخل دره‌ها مدت و گرمای بیشتری برای ذوب برف این كوه لازم است. از مرتفع‌ترین و زیباترین قله‌های این رشته كوه، قله ولاش است كه مسیر صعود آن از روستای پرسك در شرق الشتر یا از ونایی و تیزه زن در بروجرد می‌باشد.