فرودگاه بین اتمتتی شهید مدنی تبریزدر سال ۱۳۲۹ با ماموریت ارائه خدمات هوایی، پروازهای برنامه‌ای و غیر برنامه‌ای، آموزشی و نظامی برای مسافران، متقاضیان و سایر ارگان‌های كشوری و تحت نظارت ضوابط سازمان جهانی هوانوردی در محل كنونی تأسیس شد. برای اولین بار در سال ۱۳۲۶ دفتری با عنوان بی‌سیم هوایی در شهر تبریز در ساختمانی مشهور به بی‌سیم در انتهای خیابان ارتش فعلی فعالیت خود را آغاز كرد و در سال ۱۳۲۹ از بی‌سیم هوایی به ایستگاه هوایی تغییر عنوان یافت و باند پروازی خاكی در محل فعلی فرودگاه مورد استفاده قرار گرفت. در سال ۱۳۳۵، با نصب دستگاه‌های ناوبری در محوطه فرودگاه و ایستگاه هوایی به نام فرودگاه تبریز تغییر نام داده شد. در سال ۱۳۳۷ عملیات ساختمان ۳ طبقه و برج كنترل در طبقه چهارم در محوطه فرودگاه شروع شد و در سال ۱۳۳۸ مورد بهره برداری قرار گرفت.
اداره فرودگاه، با راه اندازی دستگاه‌های مخابراتی و نصب یك دستگاه سانترال تلفن ۲۵ شماره‌ای داخلی و خرید و نصب یك رشته تلفن جهت ارتباط با شهر، از شهر به خود فرودگاه نقل مكان كرد. سرویس هوایی بین تبریز و تهران و بالعكس با هواپیمای DC۳ هفته‌ای ۲ پرواز توسط شركت هواپیمایی ملی ایران (هما) دایر شد. در سال ۱۳۵۶ پرواز حجاج از این فرودگاه شروع و از سال ۱۳۷۰ با تصویب هیئت دولت به عنوان فرودگاه بین‌المللی نام‌گذاری شد و در سال ۱۳۷۸ به عنوان یكی از فرودگاه‌های درجه یك كشور انتخاب شد. از آن تاریخ، به عنوان یكی از چهار فرودگاه آسمان باز ایران خدمات هوایی خود را به پروازهای داخلی و خارجی و عبوری ارائه می‌كند. این فرودگاه هم اكنون با داشتن حدود ۲۰۰ پرواز داخلی و ۲۰ پرواز خارجی ورودی و خروجی در هفته از نظر تعداد پرواز و تجهیزات ناوبری از جایگاه مناسبی در كشور برخوردار است و دارای یك فرودگاه اقماری به نام فرودگاه سهند است.
تبریز - فرودگاه بین المللی شهید مدنی تبریز