نخستین صخره‌كند، عبارت است از چهارضلعی‌ای نیم‌متری با گوشه‌های مدور كه بر كف زمین و بر روی صخره‌ای مسطح و مشرف به یك راه قدیمی تراشیده شده است. در میانه نیمه بالایی این نگاركند، نیم‌كره‌ای حفر شده و چهار خط چلیپایی به مركزیت آن تا چهار ضلع مجاور امتداد یافته است.
اندازه‌گیری با قطب‌نما نشان می‌دهد كه این چهار خط با دو درجه انحراف شرقی به سوی چهار جهت جغرافیایی، و اندازه‌گیری با جی‌پی‌اس نشان می‌دهد كه این چهار خط ، رو به سوی چهار جهت اصلی دارند (دقت اندازه‌گیری ~ ۱۵ دقیقه قوسی). در واقع خطوط این شكل، رو به سوی چهار جهت حقیقی و غیر مغناطیسی دارند. نگارنده قدمت این «سمت‌نما» را كه كاربری آن نامشخص است، با مقایسه با دیگر آثار سنگی و همچنین لایه‌های اكسیده‌شده و فرسایش یافته سنگ، در حدود دو تا سه هزار سال تخمین می‌زند.
متأسفانه بخشی از این صخره‌كند بر اثر تخریب و ریزش دیواره سنگی حامل آن از بین رفته است. این رویداد تلخی است كه در جزیره خارك به فراوانی بر اثر عوامل طبیعی و انسانی دیده می‌شود. از آنجا كه چنین اثری در ایران كاملاً تازگی داشته و نمونه دیگری از آن در اختیار نیست، جا دارد كه برای حفاظت و نگهداری از آن كوشش‌های فزاینده‌ای انجام شود. به ویژه كه به دلیل ویژگی و ارتباطش با وضعیت جغرافیایی منطقه، امكان انتقال آن به موزه یا هر محل دیگری ممكن نیست و موجب از بین رفتن مشخصه جهت‌یابی آن می‌شود.
