روستاهای كردكوی ( معرفی ۳۴ روستای كردكوی )

روستاهای كردكوی را در این مطلب به شما معرفی خواهیم كرد . ۳۴ روستای كردكوی كه دارای طبیعتی بی نظیر و مردمانی خونگرم و مهمان نواز می باشند . در ابتدا با شهرستان كردكوی آشنا خواهیم شد .شهرستان كردكوی از شهرستان‌های استان گلستان در ایران است. شهر كردكوی مركز این شهرستان است. زبان محلی مردم این شهرستان زبان مازندرانی هست.

تقسیمات كشوری

بخش مركزی شهرستان كردكوی
دهستان چهاركوه
دهستان سدن‌رستاق شرقی
دهستان سدن‌رستاق غربی
شهر: كردكوی

موقعیت و مشخصات

شهرستان كردكوی در غرب استان گلستان واقع شده‌است. این شهرستان از شمال به شهرستان تركمن از جنوب به رشته كوه‌های البرز شرقی و استان سمنان، از شرق به شهرستان گرگان و از غرب به شهرستان بندرگز محدود می‌باشد.جمعیت شهرستان كردكوی در سال ۱۳۸۵، برابر با ۶۷٫۸۲۳ نفر بوده‌است.

ویژگی‌های جغرافیایی

ناهمواریها: جنوب این شهرستان را ارتفاعات البرز شرقی تشكیل می‌دهد، كه مهم‌ترین كوه‌های آن درازنو و زمه كوه، چلستان، جهان‌نما، پلاش و حداكثر ارتفاع آن از سطح دریا به ۳۵۰۰ متر می‌رسد. بخش شمالی شهرستان از زمین‌های جلگه‌ای هموار با شیب ملایم تشكیل و به زمین‌های بندرتركمن، رودخانه قره سو و خلیج گرگان منتهی می‌گردد.
آب وهوا: به توجه به موقعیت جغرافیایی، ارتفاع و امتداد كوه‌ها و نزدیكی به دریای خزر، این شهرستان در قسمت جلگه‌ای دارای آب و هوای معتدل مرطوب و در قسمت كوهستانی، دارای آب و هوای معتدل كوهستانی است.
پوشش گیاهی این شهرستان با توجه به ارتفاع زمین متنوع است. كوهپایه‌ها، زمین‌های زراعتی توأم با چمن زارها گسترش دارند. تا ارتفاع ۲۴۰۰ متری را جنگل‌های انبوه پوشانده‌است. در ارتفاعات پایین درختان ممرز، انجیلی، توسكا، آزاد، لرگ و در ارتفاعات متوسط راش، ملچ، نمدار، افرا و در ارتفاعات بالاتر در ختان ارس، بلوط و سرو كوهی می‌رویند. در جنوب كردكوی جنگل تا خط الراس كوه‌های درازنو گسترش داشته و یكی از انبوه‌ترین مناطق جنگل‌های خزری به‌شمار می‌رود.

حوزه آبریز: در شهرستان كردكوی با توجه به شرایط آب و هوایی، بیشترین بارش در فصول پاییز و زمستان صورت می‌گیرد. بارش سالانه در كردكوی تا حدود ۵۷۰٫۵ میلی‌متر می‌رسد. شیب تند زمین، رودهای مناسبی را به وجود آورده‌است. در ضلع شمالی البرز رودخانه‌های زواردشت، غازمحله كردكوی، ششدانگ بالاجاده، غرب بالاجاده و میاندره، را می‌توان نام برد كه به رودخانه قره سو وارد و از شمال كردكوی به خلیج گرگان می‌ریزد.

جاهای دیدنی كردكوی

برج رادكان غربی

این برج نزدیك روستای رادكان،بیست و چهاركیلومتری كردكوی و در پنجاه و چهار كیلومتری جنوب گرگان بر فراز تپه‌ای با موقعیت خاص طبیعی و سوق الجیشی واقع شده است.این بنا سی و پنج متر ارتفاع و بدنه ساده آجرچین دارد كه در فواصل معین بدنه آن، سوراخ‌های داربستی در هنگام احداث بنا تعبیه شده است.زیباترین قسمت بنا، در بخش فوقانی آن قرار دارد و مشتمل بر دو ردیف قطاربندی و دو كتیبه كوفی است كه نام بانی آن و تاریخ ساختمان بر آن نوشته شده است.كتیبه بنا به صورت كشیده نوشته شده است و عده‌ای آن را تقلیدی از معماری گنبد قابوس می‌دانند.با این تفاوت كه گنبد برج رادكان به صورت دوپوش است و پوشش فوقانی به صورت مخروطه بلند جلب توجه می‌كند و از شاهكارهای معماری قرون اولیه به شمار می‌آید.سر در ورودی بنا بر پرتگاهی مشرف است.طرح داخلی برج رادكان مدور و نمای بسیار ساده دارد.
تمام بدنه بنا از آجر ساخته شده و آجرهای آن از نظر پختگی، رنگ و استحكام نظیر آجرهای گنبد قابوس است.ملاط به كار رفته در بنا گچ است. تا دوره قاجار، بر بالای ورودی بنا،كتیبه‌ای به خط كوفی وجود داشته كه به سرقت رفته است.
این برج محل دفن یكی از اسپهبدان آل باوند طبرستان به نام ابوجعفر محمدبن و نوریان باوندی است. بنای برج در تاریخ چهار صد و هفت ه.ق شروع و در سال چهار صدو یازده هجری قمری به پایان رسیده است.

پناهگاه حیات وحش میانكاله

این پناهگاه مشتمل بر خلیج گرگان، جزیره آشوراده و شبه‌جزیره میانكاله است كه حدود هفت هزار هكتار وسعت دارد و به عنوان یكی از ذخایر زیست محیطی كره زمین از سوی یونسكو به ثبت رسیده است.
پناهگاه میانكاله، تنها بازمانده از مناطق نیمه مشجر سواحل دریای خزر است وبهشت آبزیان و پرندگان مهاجری است كه همه ساله در فصل زمستان از كشورهای سردسیر شمالی به سوی آن پرواز می‌كنند و به زمستان گذرانی می‌پردازند.
از انواع این پرندگان می‌توان اردك ماهی‌های وحشی،‌غاز، قو، فلامینگو(مرغ آتشین) و پلیكان(مرغ سقا) را نام برد. پرندگان بومی مثل قرقاول، دراج زنگوله بال هم در پیرامون آن زندگی می‌كنند.
از این پناهگاه حیات وحش، می‌توان ضمن استفاده‌های علمی- آموزشی، بهره‌برداری‌های سیاحتی وسیعی به عمل آورد كه در حال حاضر نیز به طور محدود صورت می‌گیرد.

خلیج گرگان

خلیج گرگان بزرگ‌ترین خلیج دریای خزراست كه براثر پیشروی وگسترش شرقی رشته ساحلی شبه جزیره میانكاله در جنوب شرقی دریای خزرتشكیل شده است.وسعت خلیج گرگان حدودچهارصدكیلومترمربع است.طول خلیج درجهت غربی شرقی حدودهفتاد كیلومتروعرض آن نیز بین سیزده تاچهارده كیلومتراست، ولی كاملاً برخلاف شبه جزیره میانكاله،ازغرب به شرق به عرض‌خلیج افزوده می‌شود.
خلیج گرگان كم‌عمق است بطوریكه با درنظرگرفتن بالاآمدگی آب،حداكثرعمق آن به چهارمتر می‌رسد و ازغرب به شرق تاحوالی ضلع جنوبی آشوراده به عمق آب افزوده می‌شود.
درجه شوری آب خلیج درقسمت‌های غربی به علت كمی عمق و افزایش تبخیر، قدری بیش‌تر ازشوری آب دریای خزر است.دردهانه رودهای پرآبی مانند قره‌سو و گهر باران به علت ورود آب شیرین، از درجه شوری آب آن كاسته می‌شود و برعكس به درجه گل ‌آلودگی آن افزوده می‌شود.
حدود بیست و پنج رود و نهر كوچك از دامنه شمالی البرز وارد خلیج گرگان می‌شوند.در كل، مقدار آب ورودی خلیج(به استثنای ماه‌های آبان تا اسفند) كمتر از آب خروجی است و كمبود آب آن از طریق دریای خزر تأمین می‌شود.این وضع سبب شده است كه یك جریان شدید طولانی از دریا به خلیج و یك جریان ضعیف و كوتاه مدت از خلیج به دریا، از طریق تنگه بندر تركمن- آشوراده برقرار گردد.
اكولوژی خلیج گرگان تحت تأثیر دریای خزر، رودهای مجاور و شبه جزیره میانكاله قرار گرفته است كه در رشد و تكثیر آبزیان، ماهیان استخواندار و ماهیان غضروفی و جذب پرندگان زمستانی نقش مهمی دارد.بدین جهت می‌توان گفت كه شبه جزیره میانكاله و خلیج گرگان دو محیط زیستی و جغرافیایی جدایی ناپذیرند.
اگرچه خلیج گرگان و شبه جزیره میانكاله به صورت یك محدوده زیستی حفاظت شده درآمده، ولی وجود صید بی‌رویه و بی‌ موقع، افزایش واردات فضولات صنعتی، دامداری و كشاورزی از یك سو و اهمیت زیست محیطی خلیج و لزوم بهره‌برداری بیشتر از منابع غذایی برای جمعیت فزاینده كشور از سوی دیگر، ازجمله مسائلی است كه می‌تواند لزوم توجه بیشتر و انجام پژوهش‌های بیشتر در خصوصیات خلیج گرگان و شبه جزیره میانكاله را توجیه كند.

ساحل بندر گز

ساحل زیبا و آرام بندرگز در حاشیه دریای خزر و در فاصله ۳ كیلومتری شمال جاده آسیایی تهران -‌ مشهد واقع شده و امكانات تفریحی و اقامتی و رفاهی مناسبی برای استراحت و استفاده بازدیدكنندگان دارد.

اقتصاد

كشاورزی از اركان اصلی اقتصاد این شهرستان به‌شمار می‌رود. از محصولات مهم كشاورزی پنبه، گندم، برنج و سویا است. شهرستان كردكوی دارای مراتع غنی و جنگلی و چمنزارهای ییلاقی است. به سبب حاصلخیزی منطقه و توسعه كشاورزی بیشتر صنایع این شهرستان در رابطه با محصولات كشاورزی تأسیس شده‌است. از مهم‌ترین آن‌ها كارخانه پنبه پاك كنی، صابون سازی، روغن كشی، شالیكوبی، چوب بری، و خوراك ماكیان و نئوپان را می‌توان نام برد. از صنایع دستی این شهرستان حصیربافی، نمدزنی، بافتن چادرشب محلی و جوراب پشمی است.

روستاهای كردكوی

روستای اسلام‌آبادشاده

روستای اسلام‌آباد شاده یا اسلام‌آباد شاهده، روستایی در دهستان سدن رستاق شرقی بخش مركزی شهرستان كردكوی استان گلستان واقع شده است. اكثر جمعیت این روستا به دلیل كار به شهر گرگان كوچ كرده‌اند.بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مكان ۱۵۰۰ نفر (۱۷۵خانوار) بوده‌است.

روستای النگ

اَلنگ (Alang) روستایی است از روستاهای كردكوی در دهستان سدن رستاق غربی بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. این روستا در سه كیلومتری جاده كردكوی به طرف گرگان، در سمت راست قرار دارد. طی سالیان این روستا دو بار بر اثر بلایای طبیعی كاملاً ویران شده و هم‌اكنون سومین باری است كه بازسازی شده‌است.بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مكان ۳۲۱۸ نفر (۱۰۹۴ خانوار) بوده‌است.

روستای امام‌زاده روشن‌آباد

امام‌زاده روشن‌آباد روستایی است از روستاهای كردكوی در دهستان سدن رستاق شرقی بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال ۱۳۹۵این روستا بدون جمعیت بوده‌است.

روستای ایلوار پنج‌دانگه

ایلوار پنج‌دانگه، روستایی است از روستاهای كردكوی بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. دكتر حسین رستمانی معروف به حسین شارو از مفاخر این دیار است. این روستا در دهستان سدن رستاق غربی قرار دارد و براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۴۴۲ نفر (۱۱۹ خانوار) بوده‌است.

روستای ایلوار یك‌دانگه

ایلوار یك‌دانگه، روستایی از توابع بخش مركزی شهرستان كردكوی در استان گلستان ایران است. دكتر حسین رستمانی معروف به حسین شارو از مفاخر این دیار است.این روستا در دهستان سدن رستاق غربی قرار دارد و براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۱۲۴ نفر (۳۱۵ خانوار) بوده‌است.

روستای بالاجاده

روستای بالاجاده، روستایی است از روستاهای كردكوی ،بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. این روستا در دهستان سدن‌رستاق غربی قرار دارد و براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۳۶۰۴ نفر بوده‌است.

روستای بدیل‌آباد

بدیل آباد، روستایی است از روستاهای كردكوی از توابع بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. این روستا در دهستان سدن‌رستاق غربی قرار دارد و براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۰ نفر بوده‌است.

روستای جهان‌نما

جهان‌نما (كردكوی)، روستایی است از روستاهای كردكوی از توابع بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. این روستا در دهستان چهاركوه قرار دارد و براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۹۹ نفر (۴۳ خانوار) بوده‌است.

روستای چقر

چقر، روستایی در دهستان سدن رستاق شرقی بخش مركزی شهرستان كردكوی استان گلستان واقع شده است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مكان ۸۶ نفر (۳۳ خانوار) بوده‌است. خانواده‌های خطیری – امیرلطیفی – چقری – چقری مفرد از خانواده‌های قدیمی آن محسوب می‌شوند.

روستای چمن‌ساور

چمن ساور، روستایی است از روستاهای كردكوی از توابع بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. این روستا در دهستان چهاركوه قرار دارد و براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۸۳ نفر بوده‌است.

روستای چهارده

چهارده، روستایی از توابع بخش باختری شهرستان كردكوی در استان گلستان می باشد. این روستا مركز دهستان سدن رستاق غربی شهرستان كردكوی می باشد، كه بومیان به آن “چاردی” می‌گویند. وجود چند تپه باستانی و تاریخی در درون و بیرون روستا نشان از قدمت بسیاربالا و پارینگی روستای چهارده و منطقه پیرامون آن دارد. یك تپه در حدود ۳۰۰ متری جاده شاه‌عباسی (جاده قدیم گرگان-كردكوی)، تپه دوم در شمال غرب روستا دركنار جاده سراسری به فاصله ۱۰۰ متری از آن و تپه سوم كه در حاشیه غربی روستا قرار دارد و بر فراز قسمت شمالی آن دامداری احداث شده است. در گزارش سال ۱۲۹۶ ه-خ درباره این روستا چنین آمده است :”چهارده خالصه و آب نوشیدنی آن از ۳ رشته قنات می باشد كه كفاف زراعت را نمی دهد ناوری بزرگ و مخروبه ای هم دارد كه باید تعمیر شود. این قریه ملك اجدادی شاه شهید ‘آغا محمد خان قاجار بنیانگذار سلسله قاجار’ بوده و موروثی و تعداد نفوس آن نیز ۴۴۲ نفر است.”
براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۲۶۲ نفر (۶۱۱ خانوار) بوده‌است.

روستای حاجی‌آباد

حاجی آباد، روستایی است از روستاهای كردكوی از توابع بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. این روستا در دهستان چهاركوه قرار دارد و براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۹۵ نفر (۶۶ خانوار) بوده‌است.

روستای حاجی‌آباد كوهپایه

حاجی‌آباد كوهپایه، روستایی است از روستاهای كردكوی از توابع بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. این روستا در دهستان چهاركوه قرار دارد و براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۳۰ نفر (۶۴خانوار) بوده‌است.

روستای خرم آباد

خرم‌آباد روستایی است از روستاهای كردكوی از توابع بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. این روستا در دهستان سدن‌رستاق غربی قرار دارد و براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۷۷ نفر (۷۲ خانوار) بوده‌است.

روستای درازنو

روستای درازنو از روستاهای استان گلستان واقع شده است .دهكده درازنو در جنوب شهرستان كردكوی و در محدوده ملك سورم‌سرا (بالاجاده) واقع شده‌است كه در گذر سده‌ها مورد استفاده خانواده‌های زیادی از ساكنان بالاجاده و به صورت پراكنده از روستاهای همجوار بوده‌است. امروزه با ساخت جاده، این روستا گردشگرانی را از شهرستان‌های استان گلستان و دیگر مناطق ایران به خود جلب می‌كند.

دو مركز تفرجی درازنو و جهان‌نما كه از نظر تردد و دسترسی در یك مسیر واقع گردیده‌اند از جنگل‌های پهن‌برگ و سوزنی‌برگ برخوردارند. وجود و مشاهده برخی جانوران وحشی و وجود میل رادكان، از دیدنی‌های پیرامون آنست.

روستای درودمحله

درودمحله روستایی در دهستان سدن رستاق شرقی بخش مركزی شهرستان كردكوی استان گلستان واقع شده است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مكان ۲۰۷ نفر (۷۱ خانوار) بوده‌است.

روستای دنگلان‌خواجه

دنگلان خواجه، روستایی در دهستان سدن رستاق شرقی بخش مركزی شهرستان كردكوی استان گلستان واقع شده است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مكان ۲۶۰۱ نفر (۸۶۰ خانوار) بوده‌است.

روستای رادكان

رادكان، روستایی است از روستاهای كردكوی از توابع بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. در جنوب شرقی این روستا برجی وجود دارد كه به میل رادكان شهرت دارد.این روستا در دهستان چهاركوه قرار دارد و براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۲۳۵ نفر بوده‌است.
كتب تاریخی
گریگوری ملگُنُف در سال ۱۸۵۸ و ۱۸۶۰ در پی انجام مأموریتی از سوی حكومت قفقاز (برای اجراء وصیت‌نامهٔ پتر كبیر) به شمال ایران سفر كرد. در سفرنامهٔ او آنجا كه مناطق مرزی هزارجریب را برمی‌شمارد، نام روستای «رادكان» هم دیده می‌شود. وی از مرزهای هزارجریب چنین می‌نویسد: استان استرآباد، رود كوچك ساور در روستای كندو در نیم فرسنگی غرب رادكان، روستای بركوله (باركلا) و نیلا (نیالا) در اشرف در نزدیكی جادهٔ شاهرود، روستای سرخ‌گریه(سرخ‌گریوه) و بالخاس(مال‌خواست) و چشمهٔ آروس (چشمهٔ آب شور روستای ارست یا همان باداب سورت) و چهارده (چهارده كلاته یا دیباج).

روستای زراع‌محله

زراع محله روستایی در دهستان سدن رستاق شرقی بخش مركزی شهرستان كردكوی استان گلستان واقع شده است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مكان ۲۷۹ نفر (۱۰۶ خانوار) بوده‌است.

روستای سالی‌كنده

سالی كنده، روستایی است از روستاهای كردكوی از توابع بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. این روستا در دهستان چهاركوه قرار دارد و براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۱۶۲۳ نفر بوده‌است.

روستای سركلاته خراب‌شهر

سركلاته خراب شهر، روستایی است از روستاهای كردكوی از توابع بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. كه در ۱۲ كیلومتری جنوب غربی شهر كردكوی و ۳۹ كیلومتری شهر گرگان قرار دارد. این روستا از شمال به جاده ساری ـ گرگان از شرق به روستای سالیكنده، از جنوب به اراضی جنگلی و از جنوب غرب به روستای كاركنده محدود می‌شود. همچنین روستای سركلاته از سطح دریا ۱۱۰متر ارتفاع دارد و تحت تأثیر اقلیم كوهپایه‌ای و خزری آب و هوای آن معتدل است و فاصله اندكی با دریای خزر دارد.(حدود۶/۵كیلومتر) این روستا دارای پیشینه ای بسیار غنی می‌باشد و دارای منطقه ای باستانی به نام خرابشهر(شهر باستانی تمیشه) در مجاورت خود است. همچنین این روستا به دلیل دارا بودن زمینهای كشاورزی جلگه ای خیل عظیمی از مهاجران را در خود جای داده‌است. شغل اكثر مردمان این روستا كشاورزی و دامپروری است. همچنین این روستا از جاذبه های طبیعی و تاریخی و فرهنگی زیادی برخوردار است كه مهم ترین آنها عبارت اند از: آبشار بزبنه، آبشار لاملیچ، آبشار پرشگاه، آبشار سنگ كومه، آبشار انجیل سره، آبشار منزولك ، قلعه باستانی نارنج قلعه و دختر قلعه، دیوار تمیشه، كوره آجر پزی عهد ساسانی متعلق به دیوار تمیشه ، بقایای شهر باستانی تمیشه، قنات های مربوط به عهد طاهریان ، امامزاده قاسم خرابشهر، امامزاده چهاركوه و … .
این روستا در دهستان چهاركوه قرار دارد و براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۳۲۰۰ نفر (۷۶۹خانوار) بوده‌است.تا پایان ۱۳۹۹ احتمالا جمعیت مقیم روستا از مرز ۵۰۰۰ نفر عبور كرده است.
همچنین خیل عظیم جمعیت غیر مقیم روستا در شهرهای تهران، گرگان، كردكوی، بندرگز، بهشهر، اصفهان حضور دارند. مردم روستای سركلاته به زبان طبری سخن می‌گویند، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند.
خرابه های شهر تاریخی تمیشه
امروزه در كنار روستای سركلاته خراب‌شهر آثار تاریخی شهر تمیشه كه از شهر های تاریخی و مهم خطه طبرستان بوده،پیداست است.این روستا امروزه در تقسیمات كشوری از توابع شهرستان كردكوی واقع در استان گلستان بوده و از شمال غربی و غرب به خرابه های تاریخی تمیشه محدود می باشد. چارلز فرانسیس مكنزی كه در دوره قاجار از شمال ایران دیدن كرده و خرابه‌های شهر تمیشه را دیده بود آورده است:« خرابه شهر (تمیشه)،مانند سایر عمارت های مخروبه كتیبه ای نداشت.آثار دیوار و خندقی به چشم می خورد و مقداری آجر و سفال در جنگل وجود داشت ، ولی تاریخچه آن در اعماق زمان پنهان است و شاید هیچگاه آشكار نشود».به گفته ابن اسفندیار تمیشه در دوران اسپهبدان دابویی طبرستان،نشستگاه ولیعهد طبرستان بود و پس از مرگ اسپهبد دادمهر ، فرزندش خورشید كه كودكی خردسال و ولیعهد وی بود به تمیشه رفت و عموی وی فرخان كوچك كه حكومت طبرستان به وی تفویض شده بود تا رسیدن خورشیده به سن بلوغ در قصر اصفهبدان در ساری بر طبرستان شهریاری كرد.
شهر باستانی تمیشه در سال ۱۳۸۰ به شماره ۴۷۵۴ و دیوار تمیشه و متعلقات آن به شماره ۴۷۵۵ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده اند.

روستای غلام‌آباد

غلام‌آباد روستایی است از روستاهای كردكوی در دهستان سدن رستاق شرقی بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مكان ۱۸۹ نفر (۵۸خانوار) بوده‌است.همچنان با سیری در ایران همراه باشید تا با دیگر روستاهای كردكوی آشنا شوید .

روستای قلندرایش

قلندرایش، روستایی است از روستاهای كردكوی از توابع بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. این روستا از غرب متصل به روستای بالاجاده است و در شمال آن روستای چهارده قرار دارد و در جنوب هم جنگل و رشته كوههای البرز قرار دارد .
این روستا در دهستان سدن‌رستاق غربی قرار دارد و براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۲۰۴ نفر بوده‌است.

روستای كریم‌آباد

كریم‌آباد یا شیخ كریم روستایی است از روستاهای كردكوی در دهستان سدن رستاق غربی بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این روستا ۵۳ نفر (۱۹خانوار) بوده‌است.

روستای كنداب

كنداب، روستایی است از روستاهای كردكوی از توابع بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است.این روستا در دهستان چهاركوه قرار دارد و براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۲۲۲ نفر بوده‌است.

روستای گرجی‌محله

گرجی‌محله روستایی است از روستاهای كردكوی در دهستان سدن رستاق شرقی بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مكان ۵۹۸ نفر (۲۱۱ خانوار) بوده‌است.

روستای محمدآباد

محمدآباد، روستایی است از روستاهای كردكوی از توابع بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است.این روستا در دهستان سدن‌رستاق شرقی قرار دارد و براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۴۹۰ نفر بوده‌است.

روستای مفیدآباد

مفیدآباد، روستایی است از روستاهای كردكوی در دهستان سدن رستاق شرقی بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مكان ۳۷۹ نفر (۱۲۶ خانوار) بوده‌است.

روستای مهتركلاته

مهتركلاته، روستایی است از روستاهای كردكوی در دهستان سدن رستاق شرقی بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. روستای مهتر كلاته یكی از روستاهای بزرگ شهرستان كردكوی در استان گلستان می‌باشد كه در ۲۰ كیلومتری شمال شرق مركز شهرستان قرار دارد.بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مكان ۳۰۸۰ نفر (۱۰۱۱خانوار) بوده‌است.

روستای میان‌دره

میاندره، روستایی است از روستاهای كردكوی در دهستان سدن رستاق شرقی بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. در چهار جهت روستا دارای دره های عمیقی بوده و هم اكنون دره جنوبی قسمت اعظم آن پر شده است در شمال آن یك حمام قدیمی بوده كه بنای آن از ساروج و خشت و دارای چهار تاقچه گنبدی شكل بوده و در داخل آن یك قسمتش رخت كن و در وسط آن یك حوضی قرار داشته و وقتی از حمام بیرون می آمدن پای خود را داخل آب سرد می شستند در داخل حمام دو حوض بزرگ (خزینه) وجود داشت كه در یك حوض بصورت عموم در آن استحمام می كردند و در حوض دومی برای شستشوی كامل به آنجا كه آبش تمیزتر بود می‌رفتند و معمولا آب آن گرم‌تر از حوض اول بود و كتیبه‌ای داشته كه ساخت آن به دوره سلجوقی می‌رسید .

متاسفانه تمام آثار این حمام از بین رفته و سنگ كتیبه آن روی كوچه‌هایی كه در زیر حمام جدید ساخته شده قرار دادند این روستا دارای ۴ برنجكوبی كه انرژی كوبیدن آن بوسیله آب گرفته می‌شد و به آن نیز آبدنگ (اودنگ) می‌گفتند. هر وقت برای كوبیدن برنج به كارگاه برنج كوبی می رفتند به زبان محلی می گفتند بوریم اودنگ سر. و نیز دو آسیاب آبی كه یكی از آنها مشترك با روستای كلامو بوده است (روستای كلامو مردمان شان اكثرا داری گاو (گالش) و گوسفند بودند و لباسشان از موی گوسفند و كلاه نیز از مو بوده (دارای كلاه مویی بودن) و به همین دلیل به آنها كلاه مویی می گفتند این روستا تا سال ۱۳۲۵ دایر بوده و از این سال بدلیل مهاجرت مردمش به روستاهای اطراف نظیر میاندره، دنگلان،كردخیل (این روستا هم از سال ۱۳۵۰ تخریب شد و مردمش هجرت كردند) زراع محله، ایلوار، بالاجاده و نیز در بعضی از خانه های روستایی كه رضاشاه در دو طرف جاده اصلی تهران به گرگان و مشهد ساخته بود اسكان دادند.

روستای میاندره در اوایل انقلاب رشد و رونق خوبی پیدا كرد این روستا در دوران صفویه و زندیه هم دارای رشد خوبی بوده تا جایی كه علمای بزرگی از قبیل میر سید شریف جرجانی كه دارای كراماتی بوده از روستای پیشین كلاته یساقی به این روستا مهاجرت نمود و در دوره صفویه كه اصفهان محل درس و بحث علمای بزرگ شد به آن شهر مهاجرت نمود و هم اكنون قبر این عالم بزرگ در اصفهان است و نیز میرزا مهدی خان استرابادی كه از علما و اندیشمندان و تاریخ نویسان دوره افشاریه و مخصوصا نادرشاه افشار بوده در این روستا اقامت كرد و كتاب دره نادری و جهان گشای نادری از او می باشد و دیگر علمای دیگر نظیر آخوند بابا شیخ رضا جلالی(ساكن میاندره) و نیز شیخ رضا تیمورتاش (تمرتاش) از بزرگان زمان صفویه بود .

از روستای قاسم آباد(این روستا در سال ۱۳۰۰ تخریب شد) در دو كیلومتر روستای میاندره قرار داشت به این روستا هجرت كردند بعضی از علما هم به دلیل نا امنی آخر دوره قاجاریه (قدرت گرفتن خان‌ها) و حمله تركمن ها، به شهرهای بزرگ مثل تهران مهاجرت كردند از قبیل شیخ حسینعلی تمر تاش(تیمور تاش). مردم روستای میاندره اكثرا از قومیت طبری هستند و به زبان طبری سخن می‌گویند. لهجه مردم میاندره یكی از لهجه‌های دوازده‌گانه زبان طبری می‌باشد كه در شرق این منطقه زبانی قرار دارد.

موقعیت و ویژگی های روستا:
این روستا در حاشیه جنگل و از جنوب به رشته كوههای البرز و از جنوب غربی به منطقه كوههای درازنو و جهان نما و از شمال به شهرستان بندر تركمن و خلیج گرگان و از شرق به شهرستان گرگان و از غرب به شهرستان كردكوی متصل است.فاصله این روستا به مركز استان گلستان (گرگان) ۱۷ كیلومتر و به شهرستان كردكوی ۱۰ كیلومتر می باشد. جنوب این روستا را ارتفاعات البرز شرقی تشكیل می دهد ، كه حداكثر ارتفاع كوههای آن از سطح دریا به ۳۵۰۰متر می رسد. بخش شمالی روستا از زمین های جلگه ای هموار با شیب ملایم تشكیل شده است. با توجه به موقعیت جغرافیایی، ارتفاع و امتداد كوهها و نزدیكی به دریای خزر، آب و هوای معتدل مرطوب را برای این روستا به ارمغان آورده است و پوشش گیاهی این روستا نیز با توجه به ارتفاع زمین متنوع است.
در كوهپایه‌ها، زمین های زراعتی توام با چمن زارها گسترش دارند و تا ارتفاع ۲۴۰۰ متری را جنگلهای انبوه پوشانده است. در ارتفاعات پایین درختان ممرز، انجیلی، توسكا، آزاد، لرگ و در ارتفاعات بالاتر درختان ارس، بلوط و سرو كوهی می رویند. در این روستا با توجه به شرایط آب و هوایی، بیشترین بارش در فصول پاییز و زمستان صورت می گیرد. بارش سالانه در حدود ۵۷۰ میلیمتر می باشد. كشاورزی و دامپروری از اركان اصلی اقتصاد این روستا به شمار می رود. از محصولات مهم كشاورزی میاندره می توان به؛ پنبه، گندم، برنج و سویا اشاره كرد.
قدمت روستا:
این روستا قدمت چندصد ساله دارد،سكونت اولیه این روستا در منطقه سرزمینی كلامو (۵۰۰ متری جنگل) بوده ولی به علت عدم دسترسی به شهر و در خطر بودن حیوانات وحشی به محل دیگری كه ۵۰۰ متر تا یك كیلو متر پایین تر از مكان قبلی بود، نقل مكان كرده و اسم آنرا به كردچمن كه بالای یك تپه بوده نام نهادند و بر اساس گفته بزرگان كه نزدیك به سی سال پیش از طریق صدای مركز گرگان به این روستا آمده بودند در مصاحبه ای كه با فردی به نام حاج ولی ا… بهرامی كه حدود صد سال سن داشت درباره چگونگی به وجود آمدن میاندره و علت نام گذاری آن سوال كردند ایشان هم از زبان بزرگان خودشان بیان كردند كه اسم این روستا كردچمن بود و در آن زمان به جهت ترس از راهزنان در ابتدا و انتها روستا دروازه های چوبی كه به زبان محلی (كلند)نام داشت كار گذاشته بودند و دور تا دور روستا را كانالی (خندق) حفر نمودند كه از ورود راهزنان و حتی حیوانات وحشی جلو گیری كنند. حتی افرادی را برای نگهبانی و جلوگیری از ورود راهزنان می گذاشتند.
شكل فضایی روستا:
این روستا ( كردچمن ) بر اثر بارندگی در سالهای متمادی و داشتن شیب ملایم این كانالها تبدیل به دره شده و به میاندره تغییر نام یافت. با توجه به ارتقای روستاهای استان و بهره مندی از بسیاری امكانات چهره روستا های استان گلستان تغییر پیدا كرده است و روستای میاندره نیز از این امر مستثنی نیست. در این روستا بسیاری از خانه های قدیمی جای خود را به خانه های چند طبقه داده است تا چهره مدرنیته در این روستا بخوبی نمایان باشد، اما در این میان هنوز هم مكان ها و خانه ها یی از روستا هستند كه چهره و بافت قدیمی خود را حفظ كردند.
طبیعت روستا:
در كنار جنگل و رشته‌كوه، رودخانه‌های زلالی وجود دارد كه آب روستا را تامین می‌كند. گویی خدا زیبایی را در این روستا به تصویر كشیده و خلاصه كرده است. اگر در فصل تابستان به میاندره سفر كنید میوه‌های جنگلی متنوعی خواهید دید. از یك سو گل‌های كوهی و خودرو با رنگ‌های بنفش و زرد و از سویی دیگر پرندگان كوچك مهاجری كه با گرم شدن هوا به منطقه مهاجرت می‌كنند دیدنی خواهد بود. شغل اكثریت ساكنین این آبادی كشاورزی بوده و سبك زندگی شان سنتی است. این بهشت پنهان با داشتن جاذبه های گردشگری فراوانش به یكی از مناطق دیدنی و توریستی در استان گلستان بدل شده است.

روستاهای اطراف روستا:
در قسمت جنوبی روستای میاندره روستای چغر ساورك وجود دارد، روستای چغر ساورك كمتر از یك كیلومتر با میاندره فاصله دارد. این روستا امروزه به چقر معروف شده است.
در قمست غربی روستای میاندره روستای خراب مسجد وجود دارد، روستای خراب مسجد نیز كمتر از یك كیلومتر با میاندره فاصله دارد. این روستا امروزه به خرم آباد معروف شده است.
در قسمت شرقی روستای میاندره روستای نامن وجود دارد، روستای نامن حدود سه كیلومتر با میاندره فاصله دارد.
در قسمت شمالی روستای میاندره دو روستای مفید آباد و زراع محله وجود دارد، این دو روستا نیز حدود سه كیلومتر با میاندره فاصله دارند. قابل توجه است كه روستای زراع محله نام های قدیمی بسیاری دارد از جمله زیرباد محله،زربات محله،زرباد محله، زراباد محله.
در قسمت شمال غربی روستای میاندره روستای دنگلان قرار دارد، این روستا حدود سه كیلومتر با میاندره فاصله دارد. لازم به ذكر است كه در قدیم در قسمت شمال غربی روستای میاندره منطقه ای به نام اودنگ سر (كارگاه‌هایی برای تبدیل شالی به برنج و گندم به آرد كه به وسیله پره‌های چوبی با آب كار می‌كرد) وجود داشت و معروف است كه نام دنگلان نیز از همین اودنگ ها گرفته شده است.
مكان های تاریخی روستا:

یورش میدان (یچمدان):

این منطقه كه در قسمت شمال غربی روستا قرار دارد در قدیم به دلیل وجود قرار داشتن شهر تمیشه در ورودی مازندران، محل اسكان لشكریان اعراب و ترك ها و … بوده است و همچنین نقل شده است كه این منطقه بدلیل وجود جنگ های متعدد به منطقه ی یورش میدان معروف شده است. امروزه این محل در بین اهالی روستا به یچمدان معروف است

كردخیل (كاردخل):

كردخیل یا كاردخل در قدیم محل زمستان گذرانی كردها بوده است. كِرد «kerd» در زبان طبری به معنای گله‌دار می‌باشد كه در لهجه مردم شرق استان مازندران و غرب استان گلستان به صورت كارد گویش می‌شود. پژوهشگران كِردها، گالش‌ها «Galeš» و مختابادها را دسته ای از رعایای طبری‌تبار (مازندرانی) می‌دانند كه دامدار بوده و در تابستان‌ها مجبور به ترك جلگه بوده‌اند. علی ذبیحی پژوهشگر مازندرانی تفاوت بین گالش و كِرد را این‌چنین بیان می‌كند: گالش «gâleš» امروزه در شمال به معنی فردی است كه از رمه گاوان نگهداری می‌كند و با نگهبان گوسفندان كه كِرد «kerd» یا «چوپان» نامیده می‌شود فرق دارد. مردم طبری به مناطقی كه كِردها در آن ساكن بودند: كِردمله، كِردخیل، كِردكتی و … می‌گفتند. تا حدود ۳۰ تا ۴۰ سال پیش كردها به منطقه ای به نام كردخل در میاندره عزیمت می كردند و بعدها به دلیل یكجا نشینی در میاندره یا روستاهای دیگر و یا در كوه ها ساكن شدند امروزه محل كاردخل تبدیل به مجموعه ای از دامداری های افراد دامدار در روستا شده است و همچنین دارای یك مسجد تاریخی نیز می باشد. امروزه این منطقه همچنان نیز به نام كاردخل مشهور است.

شوریان:

روستای شوریان در ۵ كیلومتری شرق میاندره قرار داشت این روستادر اسناد به دست آمده در سال ۱۲۷۶ ه حدود ۲۳۸ نفر جمعیت و حدود ۴۰ خانوار در این روستا سكنا داشتند. این روستا در همان سالها آتش گرفت و اهالی آن به دو روستای نامن و میاندره رفتند.

كلامو:

یك منطقه تاریخی در جنوب روستای میاندره است؛ كلامو در قبل از تاسیس روستای كردچمن مكان فعلی روستا بوده است. در این منطقه بدلیل وجود آثار باستانی فراوان مورد تجاوز سودجویان گنج قرار می گیرد.

قاسم آباد:

یك روستای تاریخی در قسمت شمالی روستای میاندره قرار داشت اما بدلیل نا معلومی آن روستا ترك شد. و ساكنین آن به روستای میاندره و زراع محله و مفید آباد عزیمت كردند.

انگرم:

بدنبال تخریب روستای تاریخی انگرم مردم ساكن در آن روستا به میاندره و نامن مهاجرت نمودند. ساكنین اولیه انگرم بازمانده‌های طایفه گبری (زرتشتی) بیدرا بوده‌اند كه به سبب مقابله با شخصی بنام محمدتقی خان هزارجریبی از نوادگان سردار رفیع یانسری كه در صدد غصب رودخانه و مزارع آن‌ها بوده و درگیری منجر به سوزاندن این قریه شده است. این خان سعی داشت سدی عظیم در مسیر رودخانه انگرم بنا كند كه دیواره و مخزن سد همچنان به صورت مخروبه موجود است. اهالی روستاهای انگرم و چغر ساورك به مخالفت پرداختند و پس از آبگیری سد اقدام به تخریب دیواره آن نمودند و سد ویران شد. در تلافی به دستور خان در سال ۱۲۵۰ قمری همه منازل این روستا سوزانده شد و مسببان تخریب سد به محلی بنام بیدرخیل در دل كوه‌ها متواری شدند.

اسپریت تپه:

اسپریت تپه میاندره مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان تا دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان كردكوی، بخش مركزی، روستای میاندره واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۰ بهمن ۱۳۸۳ با شمارهٔ ثبت ۱۱۳۳۲ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
آیین معروف علم گردانی در روستا:
آیین «علم گردانی» از جمله آیین‌های كهن عزاداری در ماه محرم است كه هر سال در روز تاسوعا در روستای میاندره برگزار می شود. در این آیین، با توجه به احترام فراوان به سادات و برای سلامتی و بركت ، جوانان سلاله سیدالشهدا به عنوان علمدار با كلاه و یا شال سبز جلو دار و علم گردان می شوند و یك یا چند مداح اشعاری را در قالب نوحه می‌خوانند و جمع زیادی از مردم، اعم از كوچك و بزرگ و پیر و جوان با سینه‌زنی و نوحه سرایی پشت سر علم حركت كرده و «حسین، حسین، حسین…شهید كربلا حسین» تكرار می كنند. به گفته معتمدان و ریش سفیدان این روستا، از دیر با حضور عزاداران و دسته علم گردانی در مقابل درب منزل مایه بركت و سلامتی خوانده می شد و خانواده‌ها با اسفند، شیر، شربت، خرما و كمك نقدی به اندازه توان مالی به استقبال علم گردان می رفتند. مردم عزادار استان گلستان به این آیین اعتقاد فراوان دارند و هرساله برخی نیز با برآورده شدن حاجات خود، هنگامی كه علم و دسته عزاداران از مقابل خانه آنها عبور می كند، گوسفند و گاو ذبح می كنند و گوشت های نذری در بین عزاداران سیدالشهدا توزیع می شود. در این مراسم كه هر ساله در روز تاسوعا از اذان صبح آغاز و تا اذان ظهر ادامه دارد، علم ها به منازل تك تك مردم روستا رفته و مورد استقبال قرار می گیرند. بر اساس این گزارش؛ پس از برگزاری مراسم علم گردانی و جمع‌آوری نذورات، اطعام عزاداران حسینی نیز آغاز می‌شود و مردم این روستا ظهر و شام مهمان ابا عبدالحسین (ع) هستند و معمولا مردم روستای در این ایام در خانه‌های خود غذا طبخ نمی‌كنند.

جاذبه های گردشگری اطراف روستا:

تپه تاریخی اسپرت تپه مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان تا دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در غرب روستا واقع شده است. و این اثر در تاریخ ۱۰ بهمن ۱۳۸۳ با شمارهٔ ثبت ۱۱۳۳۲ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. خانه حاج نصرت ابراهیمی مربوط به دوره پهلوی است و در كردكوی، بخش مركزی، دهستان سدن رستاق غربی، روستای میاندره، واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۲ آبان ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۰۰۴۳ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. كوه معروف به بقله كه در قسمت جنوب غربی روستا قرار دارد، آب بندان روستای میاندره، قبرستان تاریخی در كردخیل، منطقه گردشگری چاشت خوران، منطقه گردشگری توسكایی، انگرم دره، رودخانه میاندره كه در رشته كوه البرز سرچشمه می گیرد و به قره سو می ریزد، منطقه گردشگری لاپه مازی، مجموعه دامداری های سنتی روستا در منطقه كردخل كه دامداری های این منطقه قدمت تاریخی دارند. همچنین قنات روستای میاندره كه یكی از سه قنات فعال شهرستان كردكوی است و در همین اواخر نیز مرمت گردیده است در منطقه چپ پیدار (سمت چپ جنگل روستا یا به عبارتی جنوب غربی روستا) قرار دارد. این قنات حدود ۶ اینچ آب دارد و آب آن برای مزارع كشاورزی منطقه كلیم‌سرا استفاده می‌شود.

قبرستان تاریخی روستا:
روستای میاندره را باید از جمله قراء قدیمی ایالت استراباد سابق دانست كه به همراه دنگلان جزو تیول خان های بزرگ محسوب می شدند. قبرستان قدیمی و بقایای چند سنگ باقی مانده، حكایت از سابقه حداقل ۶۰۰ ساله این روستا دارد. كه هم اكنون در حدود ۲۰ كیلومتری غرب گرگان در نزدیكی امامزاده روشن آباد و روستای دنگلان واقع گشته است. از منظر استاد تاریخی نیز در بعضی از اسناد نام میاندره را كردچمن ذكر نموده اند. در چند متن زیر كه بخش هایی از این اسناد هستند، به این موارد اشاره شده اند. در وقفنامه ذیحجه ۹۰۳ ه ق واقف آن سید شهاب الدین فضل الله قاضی استرابادی در زمان ذكر محدوده های جغرافیائی قرای روشن آباد، زینل آیاد و سیاه دارستان، در مورد روشن آباد می نویسد: «… كاریز مشهور جناب مرحوم امیر سید نظام الدین عبد الخالق أشرف كه داخل قریه روشن آباد است و از آنجا منتهی می شود به كتكرچی وال مشهور و متصل به قریه كسوان كه در تصرف عالی جناب مرحوم امیر سید نظام الدین است…غریبا بعضی متصل به قریه نامن كه در تصرف سیادت ماب مرتضی زاده اعظم امیر سید عبد العزیز بن سید مرحوم میر سید عزیز بن امیر سید عز الدین كردچمنی و بعضی متصل به قریه داده كه در تصرف شركا از جمله ملت شهاب الدین ابن ملك محمد بن ملك شهاب الدین نوشیروانی است. در این متن از سید عبد العزیز كردچمنی نوه سید عز الدین در سال ۹۰۳ نام می برد، ولی خود سید عز الدین یك قرن قبل از این تاریخ می زیسته است. با توجه به آنكه كردچمن نام قبلی میاندره (قبل از صفویان و در دوره تیموری) بوده، بنابراین بطور مستند با استناد به این متن كردچمن با میاندره حداقل ۶۰۰ سال قدمت دارد. برای اثبات این مسئله هم كه آیا میاندره قطعا همان كردچمن بوده به اسناد تاریخی دیگر در زیر استناد می كنیم. در وقفنامه مربوط به مدرسه صالحیه شهر استراباد كه متعلق به تاریخ ذیحجه ۱۲۳۲ ه است، واقف یعنی حاجی محمد صالح استرابادی، مدرسه صالحیه خود تاسیس كرده را وقف بر طلاب كرده، سپس نیم دانگ از كل ۶ دانگ قریه كردچمن و ۱۱ باب دكان واقع در بازار كهنه و سه باب دكان واقع در بازار تو استراباد را وقف مدرسه نموده است. در مورد میان دره بطور صریح جنین ذكر كرده: «…و تمامی نیم دانگ از ۶ دانگ قریه كردچمن مشهور به میان دره واقع در بلوك سدن رستاق از اعمال استراباد كه از غایت شهرت مستغنی از توصیف است با جمیع متعلقات از حسن آباد، كلامو و متضیمات آن از حقابه رودخانه و اراضی و آوشات و شیوارات و تلال و جبال و انارستان و توتستان را هم وقف نموده ام و…» اما در مصالحه تامه مورخ شعبان ۱۲۹۱ ه بطور صریح از خود میان دره نام برده شده است. در این سند: «محمد اسماعیل خان پسر محمد صالح خان كیاء كرد محله ای ۶ سهم از ۷ سهم از ۲ سهم از ۲۴ سهم از یكدانگ از ۶ دانگ قریه میاندره و كلامو و حسن آباد را به مال المصالحه مبلغ ۵۴ تومان وجه رایج فضی سلطانی به حاجی میرزا هاشم خان پسر آقا میرزا عبد الوهاب دیلمی استرابادی مصالحه نمود». ضرورت دارد كه به وجود یك مكان ینام «اراضی خانقاهه» هم بین روستاهای میان دره، دنگلان و گرجی محله اشاره كرد كه در اسناد تاریخی سال ۱۲۹۰ از آن نام برده شده است. خانقاه های در حاشیه روستای اتراجال در نزدیكی استراباد هم وجود داشته اما در این میان آنچه مورد نظر نگارنده می باشد، قبرستان قدیمی میاندره است كه به فاصله یك كیلومتری جنوب شرقی ده قرار داشت و در طی ۴ دهه اخیر بطور كلی نابود شد و اراضی آن به زیر كشت محصولات كشاورزی رفته است. «آبادكنندگان» این اراضی مقداری از سنگ های نفیس را به قعر دره حاشیه اراضی پرتاب و یا دفن نموده اند. به گفته راویان مسن این دهكده، قبرستان یادشده سنگ مزارهای بسیار قدیمی و ۷۰۰ ساله فراوانی را در خود جای داده بود كه از نظر شكوه و كار هنری به سنگ قبرهای امامزاده روشن آباد پهلوی می زده اند. متاسفانه جز چند قطعه سنگ مزار شكسته و فرسوده چیزی از این محوطه تاریخی باقی نماند، ولی همین چند سنگ هم این استدلال نگارنده را مبتنی بر تاریخی بودن این روستا مدلل می نماید. گورستان قدیمی میاندرہ -سنگ مزار ایستای خاكستری تیره. دارای نقوش و خطوط هندسی و بدون نام و نشان، فقط متن صلوات كبیر در حواشی آن حلق شده است. گورستان قدیمی میاندره – یكی از سنگ مزارهای ایستا(عمودی) مراقی، بسیار مجلل، پرنقش و نگار و دارای كنده كاری های زیبا كه متاسفانه متلاهی شده است و از ته دره بدست آمده است. از نگاشته های حكاكی شده فقط بخش انتهایی آیه الكرسی و شهر (ماه)…ثمانمائه (۸۰۰ ه-عصر تیموری) خوانده می شوند.

سوغاتی روستا:

از جمله سوغاتی های خوردنی روستا می توان به پشتزیك، مارمرده، جزحلوا(حلوا گردویی)، نون برنجی و … اشاره كرد.

فرهنگ و حوادث تاریخی روستا:

داستان معروف عاشقانه عبدالله و حلیمه در منطقه میاندره رخ داده است. این داستان عاشقانه پس از واقعه عاشقی عبدالله و حلیمه كه در اواخر دوره قاجار رخ داده است، معروف شد. لازم به ذكر است كه قبر عبدالله و حلیمه در شتر گردنه رادكان واقع است.

همچنین در قضیه ای دیگر رضاخان پس از كودتای ۱۲۹۹ قوای بسیاری را برای سركوب امیرمؤید به طبرستان اعزام كرد و در فاصله ماه‌های تیر و شهریور سال ۱۳۰۰ قوای فرستاده به رهبری امیرلشكر امیراحمدی سوادكوهی‌ها را درهم شكسته و امیرمؤید مجبور شد همراه پسرانش از جمله هژبر سلطان (هوجبر سلطون) از راه جهان نما بهمراه بسیاری از همراهانش در استرآباد و نزد رئیس ایل آتابای تركمن پناه بگیرد. در این میان چون اهالی میاندره جلوی امیرموید و فرزندانش را نگرفته بودند تنبیه و مجازات شدند و عده‌ای را به فلك بستند.

ورزش روستا:

مسابقات بازی شوتبال كه هر ساله در فصل شالیكاری در شالیزارهای روستا انجام می‌شود. اسم بازی شوتبال از دو كلمه شالیزار و فوتبال برداشته شده است. قوانین این بازی به مانند قوانین بازی فوتبال ساحلی است. این بازی هر ساله در آغاز فصل كاشت افراد زیادی را به پاس گرامیداشت زحمات كشاورزی دور هم گرد می‌آورد.بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مكان ۱۵۸۹ نفر (۵۱۹ خانوار) بوده است.

روستای نامن
روستای نامن ،روستایی است از روستاهای كردكوی در دهستان سدن رستاق شرقی بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مكان ۸۸۷ نفر (۲۸۶خانوار) بوده‌است.در ۱۳ كیلومتری شرق شهرستان كردكوی و ۱۷ كیلومتری غرب شهرستان گرگان در مسیر جاده قدیم گرگان به كردكوی معروف به جاده شاه عباسی قرار دارد؛ و از جنوب به جنگل و شمال به دنگلان محدود شده‌است. شغل اكثر ساكنین كشاورزی می‌باشد. درصد زیادی از خانواده‌ها در جستجوی كار مهاجرت نموده و در گرگان و كردكوی ساكن شده‌اند.

روستای ولاغوز
ولاغوز، روستایی است از توابع بخش مركزی شهرستان كردكوی در استان گلستان واقع شده است .این روستا در دهستان چهاركوه قرار دارد و براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۵۳۷۶ نفر (۱۳۹۸ خانوار) بوده‌است.

روستای یزدان‌محله
یزدان محله، روستایی است از روستاهای كردكوی از توابع بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است.این روستا در دهستان چهاركوه قرار دارد و براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن كمتر از سه خانوار بوده‌است.

روستای یساقی
یساقی روستایی است از روستاهای كردكوی در دهستان سدن رستاق شرقی بخش مركزی كه در استان گلستان واقع شده است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این روستا ۴۰۹۳ نفر (۱۳۷۸ خانوار) بوده‌است.
تاریخچه
كهن‌ترین سند پیرامون روستای یساقی متعلق به دوران شاه عباس صفوی و پیرامون بخشیدن مالیات این مردم این روستاست. این سند در موزه گرگان نگهداری می‌شود. متن آن چنین است.
هوالرحیم شاه عباس الحسینی
مقصود از تحریر این تقریر آنكه مبلغ چهار تومان كه مقرری جماعت یساقی ولایت استراباد داده می‌شد و داخل جمع ولایت مذكوره بود به طریق سرشمار و خانه شمار از جماعت مذكوره می‌گرفته‌اند و مراعی و مواشی ایشان منظور نمی‌شد… آن دو معنی موجب تفرقه ایشان گردیده از وطن جدا شده بودند بنای به ترفیه حال ایشان و تصدق فرق همایون <مبلغ مذكور بدیشان بخشیده شد كه من بعد از ایشان نستانند و آنجه مراعی و مواشی ایشان شود بطریق شمار مال ستانند توقع از حكام گرام آنكه بر این موجب عمل نمایند و تغییر دهنده به لعنت خدا گرفتار باد
اطلاعات آماری قدیم یساقی و پیشینكلاته
این قسمت به عهده كلانتری مرجوع می‌شود: سدن، انجیل آب، اوجابن، زنگی محله، سعدآباد قلندرمحله، آزادمحله، حشام آباد، لمسك، ورسن علیا، ورسن سفلی، للدوین، حیدرآباد سیدمیران، حاجی‌آباد، اسبومحله، كفشگیری، سركلای جلو، شموشك، یساقی، پیشینكلاته، اسلام‌آباد شاهده، دنگلان، شوریان، نامن، قاسم‌آباد، مفیدآباد، گرجی محله، الوار، چارده، النگ، مهتركلاته، كردمحله (كردكوی)، بالاجاده، كلامو، چغر، میاندره، قلعه محمود، سركلاخراب شهر.
جمع خالصه دیوانی استرآباد بیشترش از جمع سدن رستاق به عمل می‌آیند. هوایش در بعضی جاها از شهر استرآباد گرم تر است. كلیه اراضی سدن رستاق از جمله اراضی یساقی و پیشنكلاته و حومه بسیار قابل و حاصلخیز است و زراعتش شلتوك و پنبه و جو و گندم و ماش و غیره است. اغلب بنایش با چوب و بیشتر رعایا در كمه زندگی می‌كنند. كمه بنایی است كه از چوب برپا می‌كنند و دور او را از چوب و تركه با شاخ‌های مو پیچیده و روی آن گل مالیده و پوشش آن‌ها از گالی كه چكن باشد پوشانده و ابداً آب ریزش ندارد. هر مردی از دهات یساقی و پیشینكلا یك یابو باركش دارد و اغلب خانه‌ها اسلحه دارند و مردم سدن رستاق در مجموع از استرآباد رستاق معمول ترند.
برداشت از كتاب استرآباد (جرجان)(گرگان)
یساقی رعیتی است. آب شرب از قنات است. مالك آنجا سادات شهری و تعداد نفوس آن ۲۲۴ نفر است. خانه‌دار ۲۰ باب انفاس ۸۰ نفر مرد زن دار ۲۰ نفر زن شوهر دار ۲۱ نفر مرد بی زن ۹ نفر زن بی شوهر ۳ نفر پسر صغیر ۱۴ نفر دختر كبیر ۵ نفر دختر صغیر ۱۷ نفر.پیشنكلاته رعیتی است. ازمال وارثه محمدخان كردمحله‌ای، آب شرب از یك رشته قنات است. دهی است مخروبه كه سرحد یساقی واقع شده‌است. تعداد نفوس آن ۴۹ نفر است.
جاهای دیدنی یساقی
شاه تپه
آثار بدست آمده از غار «هوتو» و «كمربند» در شاه تپه یساقی حكایت از زندگی ماقبل تاریخ دارد. در تاریخ طبرستان از ورود آریایی‌ها و وجود تمدن پیشرفته غار هوتو و كمربند سخن رفت در همین دوران تمدن شاه تپه یساقی (۱۶ كیلومتری غرب گرگان) نیز شكوفا بوده كه عده‌ای از مورخین و باستان شناسان آن را متعلق به عصر نوسنگی می‌دانند. در گرگان حدود ۳۱۰ منطقه و تپه باستانی به ثبت رسیده‌است كه شاه تپه یساقی یكی از مهم‌ترین آنهاست. آثار بدست آمده از آن‌ها حكایت از تمدن ماقبل تاریخ دارد. یعنی حدود ۵۰۰۰ سال پیش این آثار توسط هیئت مختلف خارجی (فرانسوی، سوئدی و آمریكایی) كندوكاو و كشف شده‌است. عده‌ای هم معتقدا شباهت‌های زیادی بین آثار تورنگ تپه و شاه تپه یساقی و گنج تپه خردین قزوین وجود دارد. به سال ۱۳۱۱ شمسی یك هیئت باستان‌شناس سوئدی كه به سرپرستی پروفسور «ج. آرن» رئیس مدرسه «آن توروپولوژی» سوئد در شاه تپه یساقی آثاری بدست آورد از جمله ۱۱ جمجمه از شاه تپه یساقی متعلق به ۴۵۰۰ سال پیش با مشخصات لیكسفال به اندیس ۷۲ تا ۷۹ بود.
آب بندان
این آب بندان كه از دو قسمت تشكیل و در كنار شاه تپه یساقی قرار دارد، وسعت آن ۳۵ هكتار می‌باشد. در تمام ایام سال در كنار طبیعت زیبای شاه تپه و درختان انار وحشی، جلوه خاصی به یساقی بخشیده‌است. همه روزه پذیرای اهالی و دیگر قشرها از جاهای دیگر می‌باشد.