آنچه در مورد سریلانكا باید بدانید!

اقامت یك هفته ای در سرزمین چای سیلان، بسته به تعداد ستاره های هتلی كه انتخاب می كنید، از دو میلیون تومان به بالا، هزینه دارد. از آنجا كه از هیچ كدام از شهرهای ایران پرواز مستقیم به «كلمبو» پایتخت سریلانكا وجود ندارد، شما باید از خطوط هوایی خارجی استفاده كنید و معمولا توری كه آژانس های مسافرتی می فروشند، روی پرواز العربیه است كه حدود 3 الی 5 ساعت، توقف ترانزیتی در فرودگاه شارجه امارات متحده عرب خواهید داشت.

خط هوایی العربیه، كترینگ ندارد و همین موضوع یكی از دلایل ارزانی بلیت آن است. اگر در هواپیما گرسنه شدید یا خواستید با یك آبمیوه، گلویی تازه كنید، باید هزینه آن را داخل پرواز بپردازید. وقتی پرواز شما در فرودگاه شلوغ و پلوغ كلمبو نشست، آماده یك مسافت 40 كیلومتری باشید تا بعد از حدود یك ساعت به مركز شهر برسید، چیزی حدود فاصله فرودگاه امام تا مركز شهر.

از چوب تا قلاب
شاید برایتان جالب باشد ولی اهالی روستایی كم جمعیت در سریلانكا به نام «برووالا» نزدیك به 100 سال است كه با یك روش عجیب ماهیگیری یك جذابیت توریستی پدید آورده اند كه حالا به اكثر سواحل سریلانكا رسیده است. یك چوب را به صورت عمودی كف دریا فرو می كنند و یك چوب دیگر عمود بر آن، مهیای نشستن ماهیگیر است. تا چشم شان به گروه توریست های خارجی می افتد، می پرند روی چوب می نشینند و با قلاب هایشان ماهی می گیرند. توریست ها هم با هیجان عكاسی می كنند. ماهیگیران، هم به خاطر پدیدآوردن این صحنه بدیع كاسب می شوند، هم برای زن و بچه از دریا روزی می گیرند و هم به گردشگران خارجی ماهی های صیدشده می فروشند.   

شاه نارگیل
ما ایرانیان، سریلانكا را به چای خوش عطر سیلان می شناسیم. غیر از مزارع چای كه در جاده های این كشور دیدنی است، یك محصول مهم دیگر هم در جای جای این كشور با درختان سر به فلك كشیده به چشم می آید؛ «كینگ كوكونات» یا شاه نارگیل. مثل میگو كه نوع درشتش، شاه میگو، نام دارد، نارگیل هم یك نوع ویژه دارد كه به شاه نارگیل معروف است.

شكل ظاهری آن هم با نارگیلی كه ما می شناسیم فرق دارد، ولی طعم آن شبیه نارگیل آشنای ماست و البته داخلش آب بیشتری دارد. دستفروش های محلی، شاه نارگیل را در گاری های آشنا می فروشند و ما به عنوان سوغاتی هم به شما پیشنهاد می كنیم.    

همچین قورباغه طور
شاید مردم سریلانكا هم وقتی به خط ما نگاه كنند یا به زبان ما گوش بدهند به تعبیری طنزآمیز برسند ولی وقتی به حرف زدن مردم این كشور گوش می كنید موسیقی ای شبیه این عبارت مرتب به گوش شما می رسد: «گانگالا مانگالا رانگالا...» و وقتی به حروف الفبای آنها روی تابلوی مغازه ها و تابلوهای مسیرهای شهری و جاده ای نگاه كنید خیلی حروف را شبیه قورباغه می بینید. جالب است، و همین تفاوت هاست كه از سفر، ابری جادویی در كشف و شناخت می سازد. البته اهالی سریلانكا به خاطر سال ها مستعمره انگلیس بودن، مثل مردم هندوستان، تقریبا همه به انگلیسی مسلط هستند و به لحاظ برقراری ارتباط به مشكل برنخواهید خورد.

دریا همین نزدیكی است
درست كه دور تا دور سریلانكا را اقیانوس هند احاطه كرده، اما برای رسیدن به ساحلی كه محل تر و تمیز برای اتراق و اقامت داشته باشد، هم كافه هایی برای آفتاب گرفتن و غذا خوردن و هم بومیانی كه تفریحات دریایی مثل پالاسیلینگ و بنانابوت و جت اسكی به شما بفروشند باید حدود 2.5 ساعت از كلمبو به سمت جنوب فاصله بیگرید تا به سواحل بنتوتا برسید.

تابستان های گرم و بسیار شرجی ای دارد اما برای اواخر بهمن و اوایل اسفند، بهترین فصل سفر به سریلانكا و خصوصا استفاده از دریای تمیز اقیانوس هند است. در بنتوتا، یكی از مواردی كه زیاد به چشم تان می خورد والیبال ساحلی است. تمرین كنید تا بیشتر به شما خوش بگذرد. توریست ها از كشورهای مختلف شما را دعوت به رقابت می كنند، اگر تمرین كرده بروید نام ایران را در رقابت های والیبال ساحلی در اوج نگه خواهید داشت.