ماچو پیچو (به اسپانیایی Machu Picchu) به معنی قلهٔ قدیمی، یك محوطه باستانی به جا مانده از آثار دورهٔ اینكاها می‌باشد كه در ارتفاع ۲٬۴۳۰ متری از سطح دریا در دامنهٔ كوه در بالای درهٔ اوروباما در كشور پرو و در ۷۰ كیلومتری شمال كوسكو قرار گرفته‌است. اغلب اوقات از آن به‌عنوان «شهر گمشدهٔ اینكاها» یاد می‌شود. ماچو پیچو احتمالأ شناخته شده‌ترین نماد امپراتوری اینكاها می‌باشد.
این شهر در حدود سال ۱۴۵۰ میلادی ساخته‌شده و صدها سال پیش در زمان فتح اینكاها توسط اسپانیایی‌ها متروك شده‌است. برای قرن‌ها فراموش شده‌بود و به جز عده‌ای از مردم محلی كسی از آن نامی به خاطر نداشته است. این اثر در سال ۱۹۱۱ میلادی توسط هیرام بینگهام، تاریخ‌شناس آمریكایی به جهانیان معرفی‌شد. پس از آن، ماچو پیچو به یكی از مناطق جذب توریست تبدیل شد و در سال ۱۹۸۱ میلادی در فهرست آثار كشور پرو و در سال ۱۹۸۳ میلادی در فهرست میراث جهانی یونسكو به ثبت رسید. این اثر هم اكنون به عنوان یكی از عجایب هفتگانه جدید شناخته می‌شود.
ماچو پیچو با دیوارهای سنگی جلا داده‌شده مطابق با معماری كلاسیك اینكاها ساخته شده‌است. اولین بنای این مجموعه این‌تی‌هوآتانا (به اسپانیاییIntihuatan )معبد خورشید كه اطاقی با ۳ پنجره و در منطقه‌ای از ماچو پیچو كه باستانشناسان آن را منطقهٔ مقدس می‌نامند، می‌باشد. در سال ۲۰۰۳ میلادی تعداد توریست‌های این شهر باستانی ۴۰۰٬۰۰۰ نفر بوده‌است. در سپتامبر ۲۰۰۷ میلادی، پرو و دانشگاه ییل به توافقی مبنی بر استرداد صنایع دستی برداشته‌شده از ماچو پیچو در اوایل قرن بیستم میلادی توسط هیرام بینگهام دست یافتند.
