كوهی كه همیشه می سوزد!
در جاده رامهرمز به سمت رود زرد و در مسیر خیجه و ماماتین بعد از روستای گنبد لران، كوهی آتشین وجود دارد كه از گذشته های دور تا كنون شبانه روز میسوخته است، مردم محلی به این كوه «تشكوه» میگویند.
تشكوه در شرق شهرستان رامهرمز در فاصله 6 كیلومتری روستای ماماتین در جاده رامهرمز ــ ابوالفارس واقع شده است.
به گفته كارشناسان زمین شناسی دلیل شعله ور شدن آتش كوه گوگرد موجود در زمین و متصاعد شدن گاز طبیعی از عمق زمین به سطح است.
گازهای هیدركربوری از لایه های مختلف زمین عبور میكنند و از هر درز و شكافی در سطح زمین به بیرون شعله ور میشوند به طوری كه در شب نور سوختن این گاز بیشتر دیده میشود.
روشنی آتش این كوه در تاریكی شب جلوه زیبایی به منطقه می دهد به گونه ای كه تا به حال توانسته گردشگران زیادی را در ساعات شب به سوی خود بكشاند. مسئله قابل توجه برای گردشگران این است كه در مجاورت این آتش كوه به دلیل وجود گاز متصاعد شده در هوا نمی توان آتش دیگری روشن كرد. جالب این است كه گردشگران برای رسیدن به این منطقه از مردم استان كمك می گیرند چون هیچ تابلویی برای نشان دادن این جاذبه گردشگری و نفتی خوزستان وجود ندارد.
غیر از تشكوه در نزدیكی شهر صنعتی امیدیه و منطقه آغاجاری نیز كوهی وجود دارد كه مردم محلی آن را كوه سوخته مینامند. از لابه لای خاك و سنگهای كوه سوخته زبانه های آتش بیرون می آید و دود سیاهی را راهی آسمان میكند. این دود باعث می شود تا فضای اطراف چشمه های آتش این كوه نیز سیاه رنگ به نظر برسد.
كوه سوخته كوچكتر از تشكوه است. رنگ سیاه كوه آن را از سلسله جبال اطرافش مجزا كرده است. در قله كوه در اثر زمین لغزش یا رانش زمین شكاف عمیقی وجود دارد كه دهانه اصلی خروج گاز بوده و آتش از درون آن شعله ور است.
كوه سوخته امیدیه به دلیل شكل و شمایل ظاهری و آثار و شواهد هیدروكربوری در سطح زمین یك اثر ژئوتوریسمی ارزشمند و گرانبها در حوزه زمین شناسی است كه نه تنها برای زمین شناسان بلكه برای همه علاقمندان به طبیعت جذاب و دیدنی به نظر میرسد.تشكوه و كوه سوخته از نظر مباحث زمین شناسی بسیار با اهمیت و مورد مطالعه كارشناسان این حوزه است و اكنون تشكوه كه بیشتر در میان مردم شهرت دارد به یكی از جاذبه های عجیب گردشگری استان خوزستان تبدیل شده است.
