مسجدی قدیمی است كه در شهر تایباد استان خراسان رضوی قرار دارد. این بنای تاریخی، از دوره تیموریان باقی مانده و به نام مسجد و مزار مولانا شیخ زین الدین شناخته میشود.
بانی این مسجد پیر احمد خوافی وزیر شاهرخ بهادر تیموری میباشد و مسجد در سال ۸۴۸ هجری قمری به دستور وی ساخته شدهاست. اهمیت این بنا بیشتر از لحاظ دارا بودن كتیبههای زیبای سر در، كاشی كاری معرق و حواشی آن است كه از هر جهت، شامل نكات ظریف هنری و ویژگیهای دوره تیموری است .
در كتیبه كاشی معرق تاریخی مسجد، نام شاهرخ و پیر احمد خوافی خوانده میشود. گذشته از كتیبه تاریخی ایوان و حواشی آن، كتیبهای بر روی سنگ نقر شدهاست و در بالای سر قبر قرار دارد . این كتیبه منظوم كه به خط نستعلیق نوشته شده، حاكی از این است كه معجر مشبكی از سنگ رخام در سال ۱۰۳۰ هجری قمری از طرف خواجه درویش نامی برای قبر شیخ زین الدین علی ساخته شدهاست . این معجر هم اینك در خارج مسجد و جلو ایوان نصب شدهاست . بنا تحت شماره ۳۰۹، در زمره آثار تاریخی به ثبت رسیدهاست.
زینالدین ابوبكر، یكی از صوفیان برجسته قرن هشتم هجری است كه در سال ۷۹۱ هجری قمری وفات یافته است. مقبره مولانا زین الدین ابوبكر، در ابتدای جاده تایباد به خواف واقع شده است. بر اطراف مرقد ، معجری كشیده شده است و دو لوح سنگی خاكستری رنگ ، یكی بر روی قبر و دیگری دربالای سر آن بصورت افراشته قرار داده شدهاند. معجر خاكستری در سال ۱۰۳۰ هجری قمری توسط شخصی بنام (خواجه درویش) تقدیم مزار شده است. در برابر مزار مزبور، بنای مجللی وجود دارد كه در سال ۸۴۸ هجری قمری توسط پیراحمد خوافی – وزیر شاهرخ ، پسر تیمور – جهت مسجد و نماز خانه بنا گردیده است. در شرق مقبره مولانا ، در میان قبرستانی بنایی قرار دارد كه به مقبره شیخ زین الدین علی – پدر شیخ زین الدین ابوبكر – منسوب است.
