عمارت كلاه فرنگی (آرامگاه وكیل) در میان باغ زیبایی بنا شده است. در زمان حكومت زندیه، این عمارت باشكوه محل پذیرایی میهمانان و سفیران خارجی و مراسم رسمی و اعیاد مختلف بوده است. بنا به وصیت كریم خان زند (وكیل الرعایا)، جسد وی را در شاه نشین شرقی عمارت دفن كردند و آنرا آرامگاه وكیل نامیدند.
این عمارت به صورت هشت ضلعی بوده و بوسیله ازاره های سنگی یكپارچه و تزیینات كاشی كاری با نقوش اسلیمی، گل و مرغ، مناظر شكارگاه و صحنه های الهام گرفته از قصه ها و داستان های قدیمی تزیین شده است. داخل بنا شامل یك تالار، مركزی گنبد دار و چهار شاه نشین جانبی است كه در حد فاصل آنها یك اتاق قرار دارد.
عمارت كلاه فرنگی از سال 1315 شمسی به موزه تبدیل و عنوان موزه پارس بر آن نهاده شد. آثار و اشیا موجود در آن، شامل اشیا ماقبل تاریخ و دوران اسلامی است كه از جمله این آثار؛ ظروف سفالی، مفرغی، كتب خطی، تابلوهای نقاشی و آثار لاكی مربوط به ادوار مختلف می باشد.
