زیج منیژه سنگچینی جا مانده از عصر ساسانی است. بنایی با بیش از هزار سال قدمت كه اگرچه هنوز هم در ماهیت آن تردید وجود دارد اما بسیاری از باستان شناسان، آن را یك كوشك بین راهى می دانند كه افسانه های محلی آن را با منیژه شاهنامه و ایران باستان پیوند داده است. زیج به معنای رصدخانه یاتماشاگه است و مردم محلی عقیده دارند زیج منیژه مكانی بوده كه منیژه مدتی در آن مستقر بوده است.
بنای تاریخی زیج منیژه را باید در داخل بافت روستای پاطاق از توابع سرپل ذهاب استان كرمانشاه ببینید. یعنی درست در قسمت پایین دست طاق گرا و كوه عظیم پاطاق، در نزدیك كل داود كه محلی ها به آن گور دخمه هم می گویند. بنایی با پلان مستطیل شكل، با جهت شرقی - غربی كه از لاشه سنگ و ملات گچ ساخته شده است.
اگر گزارتانبه زیج منیژه بیفتد، در بخش مركزی این بنا، تالار نسبتا بزرگی را می بینید كه پیرامون آن را راهروهایی احاطه كرده اند. شما از طریق راهروهای شمالی می‌توانید به مجموعه اتاق‌های ضلع جنوبی بنا و از طریق راهرو جنوبی به مجموعه اتاق‌های ضلع شمالی دسترسی پیدا كنید. هریك از راهروهای شرقی و غربی اطراف تالار هم به راهروی دیگری منتهی می‌شود كه در نهایت از طریق این راهروها می‌توان به مجموعه اتاق‌های ضلع شرقی و غربی بنا دسترسی پیدا كرد.
در گذشته، هر ضلعقلعه 30 حجره داشته است و حجره ها دارای طاق هایی گهواره ای شكل بوده اند با این حال از این حجره های محكم و باشكوه، امروز تنها یكی دو حجره نسبتا سالم باقی مانده است
اگرچه تاریخ چندان روشن و دقیقی درباره این دژ وجود ندارد اما معماری بنا، به خصوص شكل درگاه‌ها و قوس‌ها و همچنین نحوه پوشش سقف فضاها نشان می‌دهد كه زیج منیژه احتمالا در اواخر دوره ساسانی ساخته شده است.
می گویند زیج منیژه در روزگار آبادانی قلعه ای مربعی شكل بوده است كه هر ضلع آن در ابعاد 70 در 50 متر مربع طراحی شده و در میانه این قلعه، ساختمان مربع شكل دیگری كه -احتمالاً ارگ قلعه بوده است- به ابعاد 48 در 48 متر ساخته شده كه هنوز هم می توانید بقایای آن را ببینید.
در گذشته، هر ضلع قلعه 30 حجره داشته است و حجره ها دارای طاق هایی گهواره ای شكل بوده اند با این حال از این حجره های محكم و باشكوه، امروز تنها یكی دو حجره نسبتا سالم باقی مانده است.
دروازه قلعه در ضلع غربى قرار داشته و در ضلع شرقى، هنوز هم بقایاى جریان آب دیده می شود كه انتهاى آن مشخص نیست.
