اما در بین تمام این آثار برخی مانند سفال قرمز رنگ چشمه علی كه متعلق به هزاره پنجم قبل از میلاد است، قدمت زیادی دارد كه هیچ كس نمی داند چطور سر از این خانه در آورده است، به همین دلیل اداره كل موزه های دانشگاه تهران كه اكنون مدیریت این موزه را بر عهده دارد می خواهد به بررسی مبدا این اشیا بپردازد.
مقدم در سال 1351 خانه پدری خود را با تمام آثار ارزشمندش وقف دانشگاه تهران كرد تا اینكه در سال 1366 دار فانی را وداع گفت.
پس از مرگش نیز همسرش در سال 69 تولیت موزه را در اختیار مستقیم دانشگاه تهران قرار داد و سرانجام پس از چند سال عملیات مرمت، در مرداد ماه سال 88 در این خانه به روی بازدیدكنندگان گشوده شد.
اما كلكسیون پارچه استاد مقدم نیز جزو یكی از كلكسیون های پارچه در دنیاست این پارچه های قیمتی اكنون به صورت فریز شده در داخل مجموعه نگهداری می شود امكان بازدید عموم از آنها وجود ندارد جز یكی از پارچه ها كه آن هم درون قاب شیشه ای نگهداری می شود.
در كنار تمام در و دیوارهای كاشی كاری شده و زیبای عمارت مقدم، اتاق كوچكی راه ورودی به زیرزمین خانه است كه تمام در و دیوار آن با سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی و صدف و مرجان های زیبا نقش داده شده است.
مقدم در دفترچه خاطراتش نحوه بدست آوردن بسیاری از اشیای تاریخی موجود در این خانه را شرح داده و گفته كه یا آنها را از دستفروش های بازار و یا از مالكانی كه قصد تخریب خانه های تاریخی خود را با تمام ملحقاتش داشتند خریده است.
هیاهوی خیابان امام خمینی تهران و میدان حسن آباد آنقدر زیاد است كه كمتر كسی درب یك موزه نبش خیابان شیخ هادی را پیدا می كند. "موزه مقدم" درست در میان های و هوی بازار خرید و رفت و آمد مردم به بانك مجاورش قرار دارد همین كه از ورودی هشتی خانه وارد شوی، زندگی ماشینی را پشت سر می گذاری. دیوارهای این خانه اجازه ورود این همه هیاهو را به حریم خانه كه ارزشمندترین خانه جهان نام دارد، نمی دهد.
ارزشمندترین خانه جهان به واسطه داشتن اشیای تاریخی و گرانبها به گرانترین خانه جهان در سالهای دهه 30 و 40 توسط پروفسور پوپ مورخ آمریكایی كه مقاله ای با عنوان بررسی هنرهای ایران در مجله "سپید و سیاه" نوشته بود، معروف شد و هنوز هم جزو یكی از منحصر به فردترین خانه های ایران و جهان است.
این خانه متعلق به محسن مقدم پسر كوچكتر احتساب الملك شهردار دوره ناصرالدین شاه قاجار است. محسن از كودكی به نقاشی علاقه زیادی نشان می داد در مكتب كمال الملك نقاشی یاد گرفت حتی در تابلوی معروف كمال الملك از كلاس درسش نیز محسن مقدم به تصویر كشیده شده است.
محسن برای تحصیل نقاشی به همراه برادرش حسن، به سوئیس رفت و در زمان جنگ جهانی دوم برگشت اما دومین بار برای یادگیری باستان شناسی و تاریخ سفر كرد و این بار با دست پر همراه گروه های باستان شناسی در برخی از محوطه های تاریخی مانند دیلمان و شوش به كاوش و نظارت و بازرسی پرداخت.
او جزو اولین باستان شناسان ایرانی بود كه به همراه اساتید باستان شناسی در محوطه های تاریخی فعالیت می كرد.
مقدم از شاگردان استاد كمال الملك، باستان شناس و مؤسس دانشگاه هنرهای زیبا و استاد دانشگاه تهران بود كه با همسر فرانسوی زبانش تصمیم گرفتند همه هم و غم خود را برای برپا كردن یك موزه از اشیای گرانبهایی كه در حال از بین رفتن است بگذارند.
زوج باسواد عمارت مقدم از همان سالهای ابتدایی ازدواجشان تصمیم می گیرند كه هیچ وقت بچه دار نشوند و به جای بچه داری، موزه داری كنند. آنها نگهداری از اشیای تاریخی موجود در خانه شان را فرزندان خود می پنداشتند كه باید برای نسلهای بعد نگهداری شوند.
خانه ای كه اكنون به عنوان موزه مقدم از آن یاد می شود از خانه های مجلل دوره قاجار و دارای بخش های اندرونی و بیرونی است اما در كنار تمام اجزای این عمارت مجلل، كاشی های زرین فام و گرانبهایی را می‌توان یافت كه مقدم برای پاسداری از آنها، جایی مناسب را در دیوار برای آنها در نظر گرفته بود تا از آسیب در امان بمانند برخی از این كاشی ها در دنیا منحصر به فرد هستند.
اما كلكسیون پارچه استاد مقدم نیز جزو یكی از كلكسیون های پارچه در دنیاست این پارچه های قیمتی اكنون به صورت فریز شده در داخل مجموعه نگهداری می شود امكان بازدید عموم از آنها وجود ندارد جز یكی از پارچه ها كه آن هم درون قاب شیشه ای نگهداری می شود.
در كنار تمام در و دیوارهای كاشی كاری شده و زیبای عمارت مقدم، اتاق كوچكی راه ورودی به زیرزمین خانه است كه تمام در و دیوار آن با سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی و صدف و مرجان های زیبا نقش داده شده است.
مقدم در دفترچه خاطراتش نحوه بدست آوردن بسیاری از اشیای تاریخی موجود در این خانه را شرح داده و گفته كه یا آنها را از دستفروش های بازار و یا از مالكانی كه قصد تخریب خانه های تاریخی خود را با تمام ملحقاتش داشتند خریده است.
برخی دیگر از این اشیا درحال خروج از كشور بودند و یا در حراجی های كشورهای بیگانه دست به دست می شدند كه مقدم با ثروت خانوادگی اش آنها را خریده و به ایران برگردانده است.
اما بسیاری دیگر از این اشیای تاریخی توسط سفرا و فرهنگیانی كه مهمان مقدم بودند به این خانواده هدیه داده شده است مانند اشیایی كه حدس زده می شود از بیت المقدس به او هدیه شده است.
اما در بین تمام این آثار برخی مانند سفال قرمز رنگ چشمه علی كه متعلق به هزاره پنجم قبل از میلاد است، قدمت زیادی دارد كه هیچ كس نمی داند چطور سر از این خانه در آورده است، به همین دلیل اداره كل موزه های دانشگاه تهران كه اكنون مدیریت این موزه را بر عهده دارد می خواهد به بررسی مبدا این اشیا بپردازد.
مقدم در سال 1351 خانه پدری خود را با تمام آثار ارزشمندش وقف دانشگاه تهران كرد تا اینكه در سال 1366 دار فانی را وداع گفت.
پس از مرگش نیز همسرش در سال 69 تولیت موزه را در اختیار مستقیم دانشگاه تهران قرار داد و سرانجام پس از چند سال عملیات مرمت، در مرداد ماه سال 88 در این خانه به روی بازدیدكنندگان گشوده شد.