نام ونك شاید شما را یاد منطقه ای در شمال تهران بیندازد. حتی ممكن است به ده ونك كه در همان حوالی است هم فكر كنید اما ونك در اصفهان به عنوان منطقه ای خوش آب و هوا شناخته می شود كه در حوالی سمیرم قرار دارد.
ونك شهری است در بخش مركزی شهرستان سمیرم استان اصفهان ایران. می گویند اسناد و مداركی دال هم بر این موضوع وجود دارد كه اقوام اولیه ساكن در این شهر به تهران مهاجرت كرده و نام ونك تهران هم بر گرفته از این شهر است.
ونك در 190 كیلومتری اصفهان و در 33 كیلومتری شهرستان قراردارد دارای آب و هوای معتدل كوهستانی است.
جاهای دیدنی این شهر عبات است از: امامزاده زیدبن علی در 17 كیلومتری جاده ونك به سمیرم، امامزاده معصومه خاتون در 2 كیلومتری غرب شهر، چشمه ناز ونك و منطقه شمس آباد، سد كمانه و...
چشمه ناز ونك یكی از پر بازدید ترین جاذبه های منطقه است كه در فاصله 175 كیلومتری جنوب استان و 33 كیلومتری جنوب غربی شهرستان سمیرم قرار دارد و از ارتفاعات كوه دالان كه بزرگترین قله آن دارای ارتفاع 3492 متری است، در شهر ونك سمیرم سر چشمه می‌گیرد و با پیوستن به رود خانه شمس آباد منظره بكر و بی بدیعی را بوجود آورده است.
چشمه ناز، تنگ ده، تنگ دالان و منطقه شمس آباد، كوه های سر به فلك كشیده همراه با باغ ها و جنگل های انبوه، منطقه توریستی و طبیعی زیبایی را ایجاد كرده است
چطور برویم؟
از سمیرم تا ونك جاده آسفالت میباشد پس از عبور از روستای قلعه قدم، گردنه گله وار و گردنه نخودان به ونك میرسیم. با مینی بوس تا ونك نیم ساعت راه است. برای رسیدن به چشمه ناز بایستی از رودخانه عبور كنیم. در طول مسیر لوله هایی كه آب چشمه ناز را به ونك می رساند مشهود است. از ونك تا چشمه حدود سه ساعت راه میباشد. از چشمه تا قله 5 تا 6 ساعت راه است.
چرا ونك؟
نام شهر به قولی برگرفته شده از گونه درختان جنگلی فراوان بنام ون (ون زار) می باشد كه در نهایت به ونك تبدیل گردیده است. در لغت نامه مرحوم دهخدا وكتاب فرهنگ معین عنوان روستائی با بیش از سه هزار سكنه از توابع شهرستان سمیرم، استان اصفهان آمده است با وجود سنگ نوشته ها وسابقه تاریخی، دلالت بر قدمتی تا یكهزار سال پیش را دارا می باشد .
آب و هوا چطور است؟
ونك آب و هوایی همانند مناطق شمالی كشور دارد ولی در مركز ایران جا گرفته است. در فصل پاییز و زمستان منظره های كم نظیری در این منطقه شكل می گیرد كه چشم هر بیننده ای را خیره می كند.
مزارعی كه در ارتفاعات بالاتر واقع شده اند دارای هوای سردتر و آنهایی كه در كف دره ها هستند هوای گرمتری دارند. شهر ونك و مزارع شمس آباد، تنگده (تنگدم)، حنادر و كشتنگان از نقاط گرمتر و مزارع نخودان، كمانه، چمه، اسفراهان و جسور از مناطق سردتر هستند.
در نقاطی از دالانكوه و كوه بالا كه نسا هستند در بیشتر سالها غیر از سالهای خسكسالی، برف هر سال، برف سال پیش را می بیند. در سالهای قبل از ورود یخ و یخچال به ونك، در گرمای تابستان، مردم مشتری برف یخچال های كوه بالا بودند.
عده ای برف ها را با اره می بریدند و مقداری از گیاه چویل را (برای عطر خوب آن) كنارش می گذاشتند و بر چهارپا حمل می كردند، آنان زمان رفت و برگشت را طوری تنظیم می كردند كه بتوانند حدود ساعت 11 صبح قبل از شدت یافتن گرمای تابستان برف سرد را به بازار بیاورند و به فروش برسانند. آنهایی كه در تابستان برف و شیره خورده اند و همچنین كشاورزانی كه در مزارع در گرمای تابستان گندم درو كرده اند بیشتر از دیگران خنكی آن برفها را در ذایقه خود حساس می كنند.
