دشتآزادگان در ابتدا به دشت میسان یا سهل میسان و بعد از آن به بنی طرف معروف بود. در سال هزار و سیصد و چهارده خورشیدی بنا به تصویب هیأت وزیران به «دشت میشان» تغییر نام یافت و در سال‌های اخیر «دشت آزادگان» نام‌‌گذاری شد.
ساكنان این منطقه را عشایر عرب زبان تشكیل می‌دهند. این شهرستان تا سال هزار و سیصد و بیست و سه خورشیدی جزء شهرستان اهواز بود و بعد از آن با پیوستن به بخش بستان به شهرستان دشت میشان و دشتآزادگان تبدیل شد.هورالعظیم یكی از مراكز دیدنی شهر می‌باشد.
صنایع و معادن
از صنایع و معادن شهرستان دشت آزادگان اطلاعات مستندی در دست نیست.
كشاورزی و دام داری
شهرستان دشت آزادگان دارای آب و هوای گرمسیری است و محصولات گرمسیری در این شهرستان به عمل می آید. از مهم ترین محصولات كشاورزی این منطقه می توان گندم، جو، برنج، حبوبات، صیفی جات، جالیز، نباتات علوفه ای و خرما كه مهم ترین محصول می باشد را نام برد. محصولات باغی شامل انواع میوه نیز در این شهرستان وجود دارد. سد رخه(انحرافی) آبگیری به درازای ۱۹۲ و به ارتفاع ۷/۴ متر می باشد كه تا ۲۲۵۰۰۰ هكتار اراضی را آبیاری می كند. دشت آزادگان به علت وجود مراتع سرسبز و چراگاه های بزرگ در گذشته «دشت میشان» نام داشته است. بنابراین دامپروری در این ناحیه پر رونق و با اهمیت بوده و از عمده ترین فعالیت های اقتصادی اهالی به شمار می رود. رودخانه كرخه در این منطقه دارای آب فراوانی است و ماهی های زیادی دارد و عده ای از اهالی از راه ماهیگیری از این رودخانه ارتزاق می نمایند
مشخصات جغرافیایی
شهرستان دشت آزادگان با ۵۸۴۴ كیلومتر مربع مساحت در باختر استان خوزستان و كنار مرز ایران و عراق واقع شده و مركز آن شهر دشت آزادگان ( سوسنگرد) است. این شهرستان از شمال به شهرستان شوش و استان ایلام، از جنوب باختر به كشور عراق و از خاور به شهرستان اهواز محدود می باشد. شهر دشت آزادگان با ۶/۶ كیلومتر مربع مساحت در ۶۰ كیلومتری شمال باختری اهواز، از نظر جغرافیایی بین ۳۱ درجه و ۳۳ دقیقه ی پهنای شمالی و ۴۸ درجه و ۱۰ دقیقه ی درازای خاوری نسبت به نصف النهار گرینویچ قرار دارد. بلندی این شهرستان از سطح دریا ۱۰ متر و هوای آن بسیار گرم است. راه های سوسنگرد – دهلران، سوسنگرد – اهواز و سوسنگرد – هویزه از راه های این شهرستان به شمار می‌رود و فاصله هوایی آن تا تهران ۹۴۱ كیلومتر است.
وجه تسمیه و پیشینه تاریخی
در متون كهن عربی، فارسی، یونانی و سریانی از این منطقه با نام های «كشور میسن»، «مملكت كرخ میسان»، «كرخ میشان»، «فرات میشان»، «ایالت میسن» یا «میسان» و «میشان» یاد شده است. بر اساس همین منابع، این سرزمین در روزگار هخامنشیان آباد بوده است، چنان كه از رود كرخه به عنوان زندگی بخش این سرزمین یاد كرده اند. اگرچه ایالت میسان گاه مستقل و گاه تابع فرمانروایان خوزستان بود، اما تا به روزگار سلوكیان و ساسانیان شهرت خود را حفظ كرد. در روزگار اشكانیان بیش تر از «میسن» به نام مركز ایالت اشكانی كه شوش و خوزستان را زیر فرمان داشته سخن به میان آمده است. بعدها در جنوب و جنوب باختری این سرزمین، كشور یا ایالت دیگری بنیان گرفت كه «دشت میسان» نامیده شد و به هنگام فرمانروایی عرب زبان ها به «دستمیسان» تغییر یافت. مركز این ایالت شهر سوسنگرد كنونی است كه نام قدیم روستایی از آن سرزمین را، دارا می باشد. این شهرستان معروف زمانی نیز به نام شهر حكومت نشین خود، «نهرتیری» نام داشت. سلطنت میسانی بیش از ۳۵۰ سال به درازا كشید، تا این كه به دست اردشیر بابكان از میان برداشته شد. این منطقه در قرون وسطی، «ولایت هویزه» و در دوره های قاجاریه و اوایل سلطنت رضاخان پهلوی «بنی طرف» و «هویزه» خوانده می شد كه سپس به واسطه وجود احشام و مراتع سرسبز در این ناحیه، به «دشت میشان» مرسوم گشت.
