عمارت كلاه فرنگی وكیل اراك ، از جمله آثار اواخر دوره قاجاریه، در شهر اراك قرار دارد.بانی این بنا در اصل یك شركت تجاری انگلیسی (سویسی الاصل) به نام زیگلر بود كه پس از انحلال، قسمتی از آن توسط یكی از متمولین شهر اراك به نام حاج محمد حسین میثمی وكیل خریداری شد و از آن پس به نام قلعه حاج وكیل شهرت یافت.این كلاه‌فرنگی شامل حیاط، ایوان، شبستان، قسمت همكف و بالاخانه است كه در مساحت حدود ۹۰۰ متر مربع و در محوطه‌ای به مساحت ۳۸۰۰ متر مربع قرار دارد.بخش شمالی بنا برونگرا و بخش جنوبی آن نیمه درونگرا است. بخش هایی از خارج بنا و ستون‌ها بوسیله كاشی‌های لعابدار تزئیناتی وجود دارد و در داخل بنا تزئینات خاصی نیست.
بخش برون گرای شمالی شامل یك ایوان سرتاسری است كه از ستون های آجری متعددی تشكیل شده است و سر ستون‌های آن دارای تزیینات ساده و زیبایی است.از زیرزمین این بنا به عنوان انبار استفاده می شده و در بالای طبقه هم كف كلاه فرنگی بسیار زیبایی دیده می شود. بخش‌هایی از پوشش بیرونی این بنا به وسیله كاشی های نره لعاب دار تزیین شده است.در داخل بنا تزیینات خاصی وجود ندارد. پنجره های قلعه نیز توسط شبكه های چوبی محافظت می‌شود.
در بالای طبقه همكف كلاه فرنگی بسیار زیبایی دیده می‌شود كه هم چون سریری برای شاه در فصول سرد و گرم سال بوده است. مخصوصا در تابستان ها این كلاه از چهار طرف باز بوده و محیط مطبوعی را فراهم می آورده است.آب در این ساختمان به وسیله قنات و چاه‌هایی كه در آن جا كنده شده بود تامین می‌شده است. برای این شواهد می توان به وسعت قابل توجه بنا اشاره كرد كه احتمالا در ابتدایی‌ترین دوره متعلق به شخص یا اشخاصی متمول بوده است.قلعه كلاه فرنگی حاج وكیل در سال ۱۳۷۵ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۱۷۷۱ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
