تپه دمبیگان قصرقند در جنوب شرقی قصرقند در ارتفاع ۴۷۵ متری از سطح دریا به طول تقریبی ۱۰۰۰ متر و عرض ۷۰۰ متر با جهت شرقی – غربی واقع شده است.سطح محوطه پوشیده از قطعات سفالی منقوش به نقوش برجسته و نقوش تزئینی نقاشی شده و ساده است.سفال‌های سطحی محوطه از نوع سفال‌های دست ساز خشن و چرخ ساز است كه از این نوع سفال‌ها می‌توان از خمره‌هایی نام برد كه قطعات شكسته آن‌ها در سطح محوطه به وضوح قابل رویت است.در قسمت جنوب غربی محوطه حاشیه رودخانه پاسك، تپه طبیعی از نوع رسوبی وجود دارد كه در قسمت‌های مختلف آن آثاری از قطعات سفالی ظروف شكسته به چشم می‌خورد، ظروفی از قبیل كاسه لیوان كه مزین به نقوش تزئینی از جمله نقوش هندسی و نقش بز و نقوشی تزئینی از گل و تكه‌هایی از كاسه‌های شكسته و كوچك سنگ مرمر پراكنده هستند.
علاوه بر سفال‌های معمولی سطح این قسمت از محوطه پوشیده از انواع سفال خاكستری است كه به شكل لیوان و فنجان‌های ظریف و كاسه هستند.علاوه بر سفال‌های خاكستری نمونه‌هایی از سفال نخودی نیز در این محوطه به چشم می‌خورد. در داخل نمونه‌های كاسه‌ها و سفال‌های این محوطه نقوشی از صلیب چلیپا یا صلیب شكسته نیز دیده می‌شود.در سطح محوطه آثاری از معماری نیز به چشم می‌خورد كه به صورت دیوارهای سنگ چین شده در ابعاد مربع و مستطیل است.
با ارائه آثار بر جای مانده از این سفال‌ها توسط نگارنده به كارشناسان باستانشناسی قدمت این سفال‌ها به هزاره سوم قبل از میلاد گمانه زنی شده است كه بسیار مشابه آنچه در جیرفت یافت شده و نمونه‌هایی از فنجان‌های مكشوف از گورستان شهر دامب مشابه هستند.
این محوطه در تاریخ ۱۳۴۵ به شماره ثبتی ۵۵۶ در فهرست آثار ملی كشور به ثبت رسیده است.
