روستای ورمقان روستایی است كه در استان كرمانشاه در دامنه های سلسله كوه های مرتفع بدر، در ۳۵ كیلومتری شمال شهر سنقر در دهستان باوله واقع شده است . روستای ورمقان روستایی ست زیبا دارای آب و هوایی خوش كه در بهار و تابستان معتدل و مطبوع است.روستای ورمقان یا ”ورمكان” كه در محدوۀ جغرافیایی سنقر قرار دارد، از ییلاقات خوانین و مردم سنقر بوده است چشمه‌های بسیار زلال و گوارا و باغ‌ها و جنگل‌های بلوط و بادام كوهی همه از مناظر زیبای این روستا به شمار می رود.
كوهستان بدر در بهار دامنه های آن پر از مراتع سبز و گیاهان خودرویی می شود كه تابلوهای طبیعی و شگفت انگیزی را پیش چشمانتان به نمایش می گذارد.
چشمه‌های زلال و گوارا در این روستا و اطراف و در نزدیكی این روستا دل هر بیننده‌ای را می‌رباید. سپری كردن آخرین روزهای تابستان در دامنه سرسبز كوه‌های بدر و پریشان و در روستای ورمقان به یقین خالی از لطف و صفا نیست و می‌تواند یك روز پر از آرامش را برای گردشگران داخلی و خارجی ترسیم كند. چشمه شاه پسند این روستای رویایی سرسبز و زیبا، با وجود چشمه‌سارهای جوشان به‌عنوان یكی از روستاهای هدف گردشگری در استان انتخاب شده است.
جنگل‌ها و باغ‌های سرسبز این روستا در این فصل از زیباترین و پرجاذبه‌ترین ثروت‌های خدادادی این روستا به شمار می‌رود. اطراف این روستا را درختان بلوط و بادام كوهی احاطه كرده است كه بر دل‌انگیزی این روستا می‌افزاید
ورمقان در تابستان آب و هوایی معتدل و زمستانی سرد و برفی دارد كه حدود ۵ ماه از سال هوای سرد دارد.روستای ورمقان به دلیل برخورداری از موقعیت طبیعی و اقلیم مطلوب، مناظر و چشم نوازی دارد كه در اوایل پاییز رنگ های زیبای درختان نقاشی هفت رنگ طبیعت را به تصویر می كشد. كوهستان بدر با قله ۲۸۵۰ متری در فصل زمستان از برف پوشیده می‌شود و شكوه و جلوه روستارا صدچندان می كند.
این روستا ۳۰۰ نفر جمعیت دارد و شغل اكثر ساكنان آن زراعت، باغداری و دامداری است. همچنین عمده محصولات كشاوررزی آن گندم، جو، یونجه و شبدر است و در بخش صیفی نیز خیار، گوجه و هندوانه كاشت و برداشت می‌كنند. باغ‌های این روستا هم بیشتر گردو، بادام، هلو، زردآلو و سیب است..
محصولات لبنی این روستا جزو بهترین و با كیفیت‌ترین از لحاظ طعم و مزه در كشور و به علاوه این‌كه گوشت و پشم گوسفند این روستا ازلحاظ مرغوبیت مورد توجه است.
این روستا مراتع غنی و حاصلخیزی دارد. در محدوده كوهستان بدر آبشار بسیار زیبایی وجود دارد كه به «كانی شاه پسند» یا چشمه شاه پسند معروف است.
این آبشار كه از دیواره‌های صخره‌ای كوهستان بدر سرازیر می‌شود، یكی از زیباترین آبشارهای استان كرمانشاه است. اطراف آبشار در فصول مساعد سال طراوت و زیبایی فراوانی برای گردشگران به ارمغان می‌آورد
قالی‌بافی، گلیم، جاجیم‌بافی و سجاده‌بافی از صنایع‌دستی مردم روستای ورمقان است. همچنین سازهای مردم روستای ورمقان سرنا و دهل است كه در مراسم شادی و غم از آن استفاده می‌كنند
میزان گردشگر‌های این روستا محدود به افراد محلی می‌شود، چراكه شاید این روستا هنوز به استان و كشور معرفی نشده و ناشناخته مانده است و در این زمینه تبلیغات و اطلاع‌رسانی در این روستا صورت نگرفته است
و میتوان گفت كه در روستای ورمقان حداقل شرایط رفاهی برای جذب گردشگر فراهم نشده است، جاذبه‌های خدادادی این روستا را باید از نزدیك ملاحظه كرد
غار ورمقان
مردم روستای ورمقان غاری را در این روستا كشف كرده اند و حدود ۱۵۰متر از این غار را پیموده اند و در صورت رسیدگی و بازگشایی معبر غار، ممكن است طول این غار از غار قوری قلعه هم بیشتر باشد. هنوز به‌طور رسمی كسی پیگیر رسیدگی و بازگشایی این غار نشده و فقط برای اهالی محل شناخته شده است كه در صورت رسیدگی مسئولان امربه ویژه مسئولان میراث فرهنگی وگردشگری استان، این غار می‌تواند محلی برای جذب توریست داخلی و خارجی شود. این غار بر اساس گفته اهالی محلی، دارای ۶ دالان است كه به قطع و یقین می‌تواند بر جاذبه‌های طبیعی گردشگری این منطقه بیفزاید.
بافت مسكونی روستا نیز كه در سراشیبی ملایم دامنه كوه قرار گرفته، با آن سقف های مسطح و دیوارهای خشتی و گلی همرنگ طبیعت، منظره خوشایند و دلچسبی را به وجود آورده است.
البته در سال های اخیر معماری ساختمان های این روستا نیز همانند بسیاری از روستاهای كشور تغییر یافته و ساختمان های سفید و آجری بزرگ و چند طبقه از روی ویرانه های خانه های قدیمی كاهگلی سربرآورده است، به طوری كه دیگر كمتر می توان همسویی و همرنگی طبیعت و بافت مسكونی را یكجا در روستا مشاهده كرد، اما با این حال تماشای روستایی با منظری تنیده از نماهای شهری و بافتی روستایی، آن هم در دامنه كوهی سرسبز كه به دریایی از باغ و جنگل كشیده می شود، خالی از لطف نیست.
زندگی در كوهستان و دشت های حاصلخیز آن، باعث شده روستاییان ورمقان كه به زبان كردی و لهجه كلهری سخن می گویند، بیشتر به زراعت و دامداری مشغول باشند و برخی نیز از راه تولید صنایع دستی كه مواد اولیه آن را خودشان به دست می آورند و به فروش می رسانند، روزگار را سپری می كنند.
شب عید كه فرا می رسد جوانان روستا ابتدا بر بام خانه هایشان آتش روشن كرده و سپس بالای پشت بام منازل همسایه ها رفته و دستمال یا شال خود را از منافذی كه در سقف خانه ها و پنجره ها وجود دارد، به داخل اتاق آویزان می كنند و با ذكر اشعاری از صاحب خانه عیدی می خواهند. صاحب خانه نیز در شال آنها گردو، بادام، شیرینی، نخودچی، كشمش و تنقلات می ریزد
