شاهزاده عبدالله و شاهزاده رقیه خاتون(علیها السلام) برادر و خواهر می باشند.بر اساس آنچه از سردرب ورودی امامزاده عبدالله خوانده شده نسب وی به امام زین العابدین(علیه السلام) می رسد.بعضی از اهالی براین باورند كه از نوادگان امام محمدباقر(علیه السلام) هستند و بنابه گفته برخی دیگر از اهالی از نودگان امام سجاد(علیه السلام) هستند.
قدیمی ترین بنای تاریخی امامزادگان عبدالله ورقیه خاتون با ۱۰۰۰ سال قدمت دو گنبد یك ایوان متصل به دو بقعه وچندین حجره و طاقنما از داخل وبیرون شكل زیبایی به بنای دوران ایلخانی داده است.مجموعه تاریخی آرامگاه امامزادگان عبدالله و رقیه خاتون در حاشیه روستای تبرته در ۱۶ كیلومتری غرب شهر فرمهین واقع شده است، سبك بنا و قدمت سازه‌های بنای امامزادگان می‌توان چنین برداشت كرد كه در اواخر دوره سلجوقیان ساخته شده‌اند، احتمالاً در دوره صفوی تعمیرات و الحاقاتی در آن صورت گرفته است.
معماری بنا
این بنا شامل ایوانی است كه در دو ضلع شرق و غرب آن گنبدخانه‌های شاهزاده عبدالله و رقیه خاتون قرار گرفته‌اند. پلان گنبدخانه سمت راست چهار ضلعی بوده كه به هشت شانزده ترك تبدیل شده و دارای یك سردابه چلیپایی نیز است. پلان بنای سمت چپ نیز شش ضلعی است، پوسته گنبدها به صورت مخروطی شانزده ترك و دوپوشه است.
زیر سقف زیرین گنبدخانه احتمالاً منقوش بوده اما در حال حاضر با پلاستر گچ پوشانده شده‌اند.
این بنا امروز از درون و بیرون فاقد هر گونه تزئینات است، بقایای كاشیكاری بسیار اندكی در بعضی از نقاط سطوح بیرونی گنبدها باقی مانده است. مصالح عمده این بنا شامل: آجر، سنگ، چوپ و خشت است، این بنا در سال ۷۶ به شماره ۱۹۶۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
