امامزاده شاهزاده زینب خاتون آهنگران (علیها السلام) از نوادگان امام كاظم(علیه السلام) است.این امامزاده كنار روستای آهنگران و در ۳۵ كیلومتری شمال اراك قرار دارد. بر روی كاشی كوچك محرابی شكل كه بر دیوار سمت چپ در دو لنگه شرقی گنبدخانه نصب شده، تاریخ اتمام گنبد را ذیقعده سال ۱۰۶۲ هـ.ق قید و معمار آن را حاجی بابامیر عنوان شده است
كتیبه فوق دلیل بر تجدید بنای مزبور نیست؛ زیرا هشت ضلعی بقعه نسبت به گنبد بسیار قدیمی‌تر از دوره صفویه می‌نماید. به همین منظور می‌توان گفت بنای مزبور در دوره ساخته شده است. دوره اول در غرب از اوایل دوره اسلامی دوره صفویه دوره دوم بعد از دوره صفویه تا قاجار. نمای خارجی بنای غربی امامزاده در قسمت شمالی و غربی دارای تاق‌نما با قوسهای جناقی است و در قسمت جنوبی دارای ایوانی الحاقی می‌باشد.
معماری بنا
بنای غربی در قسمت شرقی با مقداری زاویه متصل به دیواره و فضای غربی و ساختار اصلی الحاقی دوره دوم است. پان اصلی گنبدخانه از سایر بناهای چهارتاقی پیروی می‌كند و ساختار اصلی آن از بیرون نسبت به درون با یكدیگر متفاوت است، زیرا ساختار بیرونی گنبدخانه به صورت مربع است و طرح داخلی این اثر هشت ضلعی دو به دو منظم و دارای صفحه‌های محرابی شكل عمق‌دار می‌باشد.
مصالح ساختمانی آن خشت و ملات و گل بوده و جرزها از آجر می‌باشد. در ورودی اصلی اتاق آرامگاه از ایوان الحاقی جنوبی بوده و در شرقی به احتمال قوی در دوره صفویه باز شده است. از نظر طرح اولیه بنا این امامزاده دارای گنبدی دوپوشه و گسسته بوده، گنبد كم‌خیز داخلی و گنبد هرمی بیرونی كه به ارتفاع ۹ متر از كف پشت بام بوده و دارای ۱۲ ترك آجری می‌باشد.
در این قرن گنبدسازی به پیروی از شرایط اقلیمی منطقه و به الهام از كوهستانهای مشرق بر این ناحیه می‌باشد. در بخش شرقی دوره دوم در نمای شلع شمالی دارای طاق‌نما و درست شرق كه رو به حیاط صحن امامزاده باز می‌وشد نیز دو تاق نمای دیگر با عمقهای متفاوت در طرفین درب ورودی شرقی طراحی شده است. مصالح كلی تشكیل دهنده نماهای شرقی و غربی عبارتند از خشت، آجر، كاشی، گچ، تیرچوبی، سنگ و ملات گل. این بقعه دارای تزئینات متنوعی است كه عبارتند از: ضریح چوبی روی قبر امامزاده با گره بندی هشت و چهار ضلعی.
در بدنه اضلاع صاقه گنبد نیز تزئیناتی به شكل یك گره ساده به نام هشتی و صابونك می‌باشد كه هشتی ها از آجر و صابونك‌ها از كاشیهایی با رنگهای لاجوردی، قهوه‌ای، سفید، فیروزه‌ای، آبی، مشكی و زرد می‌باشد. همچنین رسم بندی با رنگ آمیزی منظمی در ایوان جنوبی نمای غربی وجود دارد كه در دوره صفویه انجام شده است. در بنای شرقی نیز در زیر گنبد مركزی شاهد رسم‌بندیهای منظم زیبایی هستیم كه در دوره قاجاریه انجام گرفته است. این بنا در تاریخ ۱۳۷۸/۱۱/۲۷ به شماره ۲۵۸۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
