روستای واران ، روستایی از توابع بخش مركزی شهرستان دلیجان در استان مركزی ایران است.براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۵۷ نفر (۱۱۴خانوار) بودهاست.قدمت روستای واران متعلق به زمان ساسانیان بوده و نقل میكنند كه شاه اردشیر اول سربازان خود را به اینجا آورده تا اسبهای آنها از رود ازنا سیراب شوند. بعدازآن با رفتوآمد بیشتر سربازان به این منطقه، نه استراحتگاه ساخته شد كه به مكانهای سكونت دائمی تغییر پیدا نمودند.
پس از طی ۲۰۰۰ سال، دو استراحتگاه متروكه شده و آثاری آنها همچنان باقی است و هفت روستای این دهستان بازمانده استراحتگاههای قدیم محسوب میشوند.
این منطقه ییلاقی با كوه های استوار و برافراشته، باغها و مزارع پردرخت، چشمه ها، مراتع سرسبز و خرم، درختان عظیم گردو و بادام و چنار با مناظر بدیع و چشماندازهای دلپذیر، چشم هر بینندهای را خیره میسازد.
در فصول گرما این منطقه مكان مناسب و مطلوبی برای سپری نمودن اوقات فراغت و لذت بردن از طبیعت محسوب میگردد.
پوشش گیاهی
پوشش گیاهی روستا شامل بادامكوهی، بنه، زرشك، زالزالك و فرفیون و از گونههای مهم جانوری میتوان به بز و پازن، قوچ و میش، آهو، پلنگ و گرگ، بلدرچین و سارگپه میشود.
این منطقه كوهستانی دارای زیستگاههای جنگلی، خشكیپسند، مناطق مرتفع و صخرهای و زیستگاه جنگلی میباشد.این محدوده را میتوان محل تلاقی رویشگاههای زاگرس شمال غربی به ارتفاعات ایران مركزی دانست كه ازنظر تنوع پوشش گیاهی و جانوری بسیار حائز اهمیت است.
پوشش گیاهی غالب گونههای پسته و بادامكوهی بوده و به علت محدودیت در گسترش این جنگلها در استان مركزی باید حفاظت بیشتری از آنها صورت گیرد.
گیاهان خشكیپسند در سطح وسیعی از منطقه با تراكم متفاوت گسترده شدهاند كه درختچههای كوتاه، گیاهان پشتهای، علفی، پایا و یكساله از این دستهاند.پوشش گیاهی و جانوری این منطقه مشابه مناطق جنگلی نبوده و از گیاهان علفی چندساله، گندمیان همراه با گونهای بالش وش و پشتهای پوشیده شده است.
این منطقه زیستگاه جانورانی چون بز، پازن، كبك و پلنگ محسوب میگردد.روستای واران جاسب دلیجان در سال های گذشته هم به عنوان روستای دوستدار كتاب در كشور معرفی شده بود.در دلیجان چهار كتابخانه عمومی زیر نظر نهادكتابخانه ها فعال است و یك كتابخانه نیز در روستای واران جاسب به صورت مشاركتی اداره می شود كه در مجموع ۲ هزار و ۷۰۰ عضو دارند.