امامزاده سید منصور ساوه در بخش مركزی شهرستان زرندیه، مركز شهر مامونیه خیابان امام خمینی، خیابان حرم این شهر در استان مركزی قرار گرفته است كه در طی دوران های مختلفی شكل گرفته است اولین تاریخی كه در آن وجود دارد همان است كه بر صندوقچه نقش بسته است صندوقچه ای كه به‌جای ضریح در گدشته مورد استفاده قرار می‌گرفته و اكنون در موزه اراك قرار دارد.
بنای امامزاده متعلق به دوران صفوی می باشد.بر اساس كتاب “بحرالانساب”: امام موسی كاظم(علیه السلام) ۳۲ فرزند داشت و نام یكی ازآنها محسن می باشد. محسن بن موسی الكاظم(علیه السلام) را یازده فرزند بود و سومین آنرا منصور ذكر می كنند و نسب وی را اینگونه ذكر نموده است: منصوربن محسن بن امام موسی الكاظم(علیه السلام) می باشد.
معماری بنا
با توجه به فرم پلان بنا نشان دهنده آن است كه گنبد خانه بصورت منفرد در دوران سلجوقیان احداث شده در قسمت جانبی گنبد خانه در سه كنج آن سه اتاقك دیده می‌شود احتمالا ًجهت استفاده از هواكش یا نگهداری اشیا پیش‌بینی شده را داشته است و از استحكام نسبتاً خوبی برخوردار است كه دقیقاً مناره‌های پیش‌بینی شده فوق بر روی آن پایه گذاری شده است كه مشخص نیست به چه دلیلی مناره ها متوقف شده است و بیش از دو متر در قسمت بام گنبد خانه پی داشته است.
در قسمت كمربندی گنبدخانه كتیبه ای نقوش به طرح‌هـای حاشیه‌ای به‌صورت برجسته كاری و گچكاری شده است كه نقش فوق از دوشبه خطوط معقلی كوفی بنایی است و نامهای محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین در بخش‌هایی دیده می‌شود .
در بالای كتیبه ۱۶ طاقچه و طاق جناقی به ارتفاع ۱۰ در ۹۰ سانتیمتر موجود است كه چها طاقچه از طاقچه‌ها دریچه هوا است و نقاشی‌هایی به‌صورت نقش‌های ناتمام و قابی با گل و نقش‌های مخصوص با رنگ‌های قرمز نقاشی بر روی طاقچه‌ها نقاشی شده‌اند در یكی از این طاقچه‌ها نام استاد آقا حسـن و هم‌چنیـن علی اكبر در كنار نوشته شده است.
در قسمت جنوبی گنبد خانه محراب قرار داشته كه سقف آن دارای مقرنس‌های زیبا بوده كه با توجه به اندود گچ كه برروی آن كشیده است هنوز برجستگی‌های آن به‌خوبی آشكار است این فضا امروزه متأسفانه به صورت درب وردی به ایوان جنوبی متصل شده است این ایوان جدید الحداث است كه تیرهای آن بر پیكره این بنای قدیمی منجر به تخریب و شكست ضلع جنوبی بقعه شده است و دید ظاهری بنا را برهم زده است.
گنبد یك پوش است و گلدسته ها جا پی آن در ارتفاع یك متری احداث می‌شود كه بنا به دلایل نا مشخص نیمه كاره رها شده است.ارتباط بین ایوان شمالی و فضای جنوبی توسط یك راهرو كه با طاق آهنگ پوشیده شده است مرتیط هستند در ضلع شرقی راهرو دو اتاق با سقف طاق دار دیده می‌شود كه اكنون به‌عنوان محل زندگی خادم استفاده می شود ورودی اصلی آن از حیاط امامزاده امكان‌پذیر است.
حیاط جنوبی الحاقی است حوض كوچك در وسط آن دیده می شود كه در ضلع غربی آن سرویس بهداشتی قرار دارد.ضلع شمالی ایوان اصلی كه مطلق به دوران صفویه است مشاهده می شود و رواق‌های دو طرف شرقی و غربی كه احتمالا در دوره قاجاریه احداث شده است.
ایوان متشكل از یك فضای مستطیل شكل است با یك طاق بسیار زیبا با كاربندی پوشیده شده و ایوان رفیع امامزاده از طریق دو ستون در دو طرف كه با استفاده از فضای پر و خالی جهت كنترل نیروهای رانشی و فشاری با استفاده از فنون هندسه در معماری بنا آن را حل نموده و اجرا كرده اند و كتیبه ای دور تا دور بنا را پوشانیده است آینه كاری كه اخیرا به بنا اضافه شده است و كاشی های لانه زنبوری كه بعنوان ازاره دیده می شود.
راهروی ارتباطی به پشت بام در بخش شرقی ایوان قرار گرفته است كه این راه پله از یك طرف به پشت بام و از طرفی به فضای بالای ایوان راه دارد این فضا دارای كف مسطح و سقف با طاق تویزه می باشد كه این طاق تویزه‌ها در نوع خود بی‌نظیر است.رواق‌ها كه در دو طرف حیاط شمالی قرار گرفته‌اند در گذشته محل استراحت زواری بوده‌اند كه از اطراف برای زیارت آمده اند. رواق شرقی دارای پوشش طاقدار می باشد كه با جفد كلیل آذری پوشیده شده است و دارای سكو می باشد.
نما مقطع : رواق غربی نیز دارای پوشش طاقدار است كه با جفد ۵ او ۷ پوشیده شده است حیاط شمالی دارای حوض گرد قدیمی در وسط می باشد در گذشته هشتی ورودی بسیار زیبا در شمال امامزاده قرار داشته كه متاسفانه طی ۲۰ سال اخیر در اثر عدم رسیدگی و گسترش خیابان تخریب گردیده است و اكنون از آن اثری باقی نمانده است.
این بنا زیبا و نفیس متاسفانه در اثر مرمت های نابجا و الحاقات نادرست بدون در نظر گرفتن مسائل زیبا شناختی و سازه ای دچار مشكلات زیباشناسی بر روی پیكره بنا و برهم خوردن سازه‌ای به‌ویژه در بخش گنبد خانه كه ترك‌های بسیار عمیق رانش بر روی گنبد دیده می‌شود.
