موزه برادران امیدوار سعدآباد، در بخش شمال غربی مجموعه فرهنگی – تاریخی كاخ موزه سعد آباد واقع شده و بنای آن متعلق به دوره قاجار است. این موزه شامل ۴ اتاق با نمای آجری قرمز رنگ و گچ بریهای زیبا می باشد، كه كالسكه خانه و استراحتگاه سورچی ها بوده است. ساختمان پس از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۸۱ شمسی مرمت و بازسازی شد و در پنجم مهر ماه ۱۳۸۲در هفتۀ جهانگردی با تلاش سازمان میراث فرهنگی، به نام اولین جهانگردان ایرانی افتتاح گردید.موزه برادران امیدوار حاوی اشیایی است كه برادران امیدوار از سراسر دنیا جمع‌آوری كرده و با خود به ایران آوردند.
برادران امیدوار كه بودند ؟
برادران امیدوار، به نام های عیسی در سال ۱۳۰۸ و عبدالله در سال ۱۳۱۱ ه.ش در تهران به دنیا آمدند. عیسی امیدوار كه به كوهنوری علاقه شدیدی داشت، عضو باشگاه نیروراستی شد و طی صعود به قلل مرتفع نقاط مختلف ایران به مشاهده و شناخت ابزارآلات انسانهای غارنشین پرداخت. كوهنوردی و راهپیمایی ها، سرآغاز اندیشۀ سفر و جهانگردی این دو برادر بود. دیدار با ” نیوبل ” دوچرخه سوار فرانسوی كه قصد سفر از پاریس تا سایگون پایتخت ویتنام را داشت، علاقه به جهانگردی آنها را دوچندان ساخت. همچنین شركت در مسابقات دوچرخه سواری بین شهرها و كشورها، از دیگر سرگرمی دو برادر بود.
برادران امیدوار پس از سه سال مطالعه در سال ۱۳۳۳ ه.ش با شور و عشق فراوان سفر خود را به منظور دیدن نادیده های جهان، از زادگاه خود با مبلغی در حدود ۹۰ دلار آغاز كردند. آنها با برگزاری نمایشگاههایی از دستاوردهای سفر به نقاط مختلف دنیا، نوشتن مقالات برای نشریات معتبر جهان و برگزاری سخنرانی در بزرگترین دانشگاههای دنیا، بقیه هزینه سفرهای خود را تأمین كردند.
عیسی و عبدالله در هفت سال اول سفر خود، چهار قاره را با دو موتورسیكلت یك سیلندر مچلس انگلیس به قدرت cc 500، كه پدر برایشان خریداری كرده بود، پیمودند و سه سال آخر را با اتومبیلی كه كمپانی سیتروئن فرانسه به آنها اهدا كرده بود، مسافرت كردند. حاصل سفر ۱۰ سالۀ آنها به نود و نه كشور از پنج قارۀ جهان، هزاران عكس، فیلم، صنایع دستی نقاط مختلف جهان و تعداد زیادی مقالات و تحقیقات علمی بود.
اولین فیلم تهیه شده توسط برادران امیدوار، مربوط به ابوریجینی ها – بومیان استرالیا – است كه زندگی آنها بدون هیچ تغییری به همان شیوۀ ۲۵۰۰ سال قبل است. این فیلم فاقد صدا، توسط دوربین كوكی رولیكس با سه لنز متفاوت گرفته شد كه آن را از سیدنی در استرالیا خریداری كرده بودند.
از دیگر كارهای مهم آنها تهیۀ فیلم شانزده ساعته از سفرشان بود. سرانجام، برادران امیدوار در سال ۱۳۴۳ ش از سفر ده سالۀ خود بازگشتند و مردمی كه از طریق مجلات با آنها آشنا شده بودند فیلم فوق را كه به مدت ۱۰ روز در سینما به نمایش گذاشته شده بود، دیدند.
این سفرها به منظورتحقیق دربارۀ زندگی انسان هایی كه در روزگار امروزی به صورت بدوی و دور از تمدن زندگی می كردند و نیز شناساندن ایران زمین به مردم جهان صورت پذیرفت .
سفالگری قوم اینكا در موزه برادران امیدوار
قوم اینكا بومیان آمریكای جنوبی هستند كه در كشور پرو، ارتفاعات آند و دره ی رود آمازون، زندگی می كنند. این بومی ها با داشتن خمیره ی فرهنگی و هوشمندی های خاصی كه از خود نشان می دادند از دیگر بومیان دره ی آمازون باهوشتر و با استعدادتر بودند. آنها به حركت ستارگان و دیگر سیارات توجه و علاقه زیادی نشان می دادند. دارای حكومت و نظام اجتماعی بودند.
هنر سفالگری در بین قوم اینكا یكی از دیرین ترین كارهای دستی به شمار می رود. ظروف سفالی را معمولا زنان می سازند. مردم اینكا معتقدند كه داخل ظروف سفالی روح اجداد آنان وجود دارد. دختران پس از رفتن به خانه بخت به ساختن ظروف سفالین جدید می پردازند و هر زمانی كه فردی از دنیا رفت، كلیه سفال ها را می شكنند و در فاصله زیادی از خود آنها را به زیر خاك می ریزند.
با توجه به ظروف مكشوفه از برخی گورستان های این قوم، كه بیشتر قبور بزرگان و اشراف می باشد، بر روی این سفالها نقوش گیاهی، حیوانی و انسانی دیده می شود. حتی در برخی موارد نقوش تركیبی انسانی و حیوانی نیز دیده شده است كه تمامی این نقوش برگرفته از اعتقادات و محیط پیرامونی این قوم می باشد.
در موزه برادران امیدوار نمونه هایی از هنر سفالگری این قوم موجود می باشد كه بخشی از رهاورد سفر این جهانگردان ایرانی از آمریكای جنوبی می باشد.
آدرس موزه برادران امیدوار سعدآباد
موزه برادران امیدوار سعدآباد در خیابان ولیعصر، خیابان شهید فلاحی (زعفرانیه)، انتهای خیابان شهید كمال طاهری، كاخ موزه سعدآباد قرار دارد.
برای رسیدن به مجموعه سعدآباد و موزه نظامی می‌توانید از مترو استفاده كنید و در خط ۱ مترو به میدان تجریش بروید .سپس از میدان تجریش با تاكسی به میدان دربند و ورودی شمالی كاخ سعدآباد بروید. یا اگر قصد پیاده‌روی دارید در میدان تجریش به خیابان سعدآباد، خیابان افراز، خیابان جاودان و در نهایت خیابان خیابان طاهری و ورودی غربی كاخ سعدآباد برسید. پیاده‌روی این مسیر حدودا بیست دقیقه طول می‌كشد. اگرچه این خیابان‌ها دارای فضای سبز زیبا، درختان چنار كهنسال و سرسبز و بافت و خانه‌های تاریخی با معماری دوران پهلوی است. اما قسمت‌هایی از آن دارای سربالایی است و برای كسانی كه توانایی پیاده‌روی در سربالایی را ندارند توصیه نمی‌شود.
