كَهریزسَنگ شهری است در بخش مركزی شهرستان نجف آباد استان اصفهان . كهریزسنگ از قدمتی چند هزار ساله برخوردار است همانگونه كه در یادداشت‌های بجا مانده از زرتشتیان ساكن كوه آتشگاه بر می‌آید قدمت این شهر به زمان هخامنشیان بر می‌گردد.
كهریزسنگ محلی است كه ساسانیان در آنجا به انبار سلاح و آذوقه جنگی اهتمام می‌ورزیدند. نامگذاری كهریزسنگ به این دلیل است كه نخستین انسانهائی كه وارد این شهر شدند برای بدست آوردن آب اقدام به حفر كهریز می‌كردند اما هر آنچه می‌كندند به تكه‌های بزرگ سنگ برخورد می‌كردند. به همین دلیل نام این شهر را كهریز سنگ گذاشتند یعنی محل كهریزهای پر از سنگ. در سال ۱۳۷۹ نام این شهر به صفائیه تغییر پیدا كرد كه دوباره و با مخالفت اهالی این شهر همان كهریز سنگ گذاشته شد. كهریز سنگ از نظر قدمت بسیار زیادتر و قدیمی تر از شهرستان نجف آباد است به گونه‌ای كه نجف اباد قدمتی از دوران صفویه دارد اما كهریزسنگ قدمتی چند هزار ساله دارا است ولی به دلیل مسایل سیاسی این شهر از امكانات رفاهی به دور بود به گونه‌ای كه حتی كم كم این شهر به عنوان مركز نجف اباد و پس از آن هم به عنوان یكی از روستاهای نجف آباد تبدیل شد. كهریزسنگ با جمعیتی نزدیك به ۲۰ هزار نفر و با ساكنانی كه عمدتا بومی هستند شهری است كه در میان سایر شهرهای اصفهان دارای ویژگیهای بارزی مثل صنعت و كشاورزی و دامپروری می‌باشد. در كهریزسنگ غاری وجود دارد كه درمورد آن افسانه‌های زیادی وجود دارد و مردم این شهر به دلیل ترس از این افسانه‌ها جرات داخل شدن به این غار را نداشتند به همین دلیل این غار همچنان اسرار آمیز باقی مانده‌است. عمدهٔ مردم كهریز سنگ را ۷ طایفه بزرگ تشكیل می‌دهند كه عبارتند از ابراهیمی، قاسمی، براتی، امینی، قربانی، شمسی و صالحی البته طایفه‌های دیگری هم در این شهر زندگی می‌كنند كه همگی در سالهای اخیر به این شهر كوچ كرده‌اند.
این شهر از شمال به اصغرآباد، از جنوب به قهدریجان، از شرق به كوشك و از غرب به شهر گلدشت ختم می‌شود. و به همین دلیل یكی از شهرهای مواصلاتی استان نامیده می‌شود.
این شهر به علت قرار گرفتن در مسیر اصلی جاده اصفهان-نجف‌آباد از رونق اقتصادی خوبی برخوردار است. اطراف شهر، باغات كشاورزی و دامداری وجود دارد و هنوز اكثر ساكنین به شغل‌های مرتبط با این موارد و مواردی همچون فروش مرغ و چینی مشغول هستند.
