آب انبار وكیل شیراز مثل هر آب انبار دیگری برای تامین آب مورد نیاز مردم در فصول مختلف سال از جمله فصل تابستان ساخته شده بود. تاریخ ساخت این آب انبار كه به سال ۱۱۸۰ هجری قمری باز میگردد. یعنی همزمان با ایامی كه مسجد وكیل شیراز در حال ساخته شدن بود. آب جمع شده در این آب انبار با نمك پاشی تصفیه شده و در اختیار مردم قرار میگرفت. این رویه چندین سال ادامه داشت تا اینكه از اردیبهشت ۱۳۳۱ لوله كشی آب به منازل انجام شد و كم كم آب انبار وكیل و سایر آب انبارهای شهر شیراز از رده خارج شدند.
معماری بنا
كسانی كه با معماری سنتی ایران آشنا هستند، به خوبی میدانند كه طرح كلی آب انبار وكیل شیراز از معماری دوران صفویه الهام گرفته شده است. بنابراین، سازه آب انبار وكیل بسیار محكم و بزرگ بوده و مخزن بسیار عظیمی را میتوان در آن شاهد بود. به طور كلی، طرح آب انبار وكیل شیراز از راه پله سنگی، مخزنی به شكل مستطیل، بادگیر و پوشش طاق شكل یافته است.
نكته جالب در مورد طرح معماری این آب انبار، بادگیرهای آن است كه با استفاده از آجر و به زیباترین شكل ممكن تزئین شدهاند. ظاهرا هدف از ساخت این بادگیرها خنك نگه داشتن آب و كمك به تهویه فضای داخل آب انبار بوده است. جالب است بدانید كه در اطراف آب انبار وكیل شیراز ساختمانهای دیگری نیز وجود داشته كه از بین رفتهاند. حتی بر روی خود آب انبار وكیل بنایی با نام نقاره خانه قرار داشت كه این بنا نیز در گذر زمان رو به نابودی گذاشته است.

بهترین زمان بازدید
با توجه به این كه آب انبار وكیل شیراز به منظور خنك كردن آب در فصول ابتدایی سال تعبیه شده بود. به نظر میرسد كه بازدید از این آب انبار در همین فصلها بسیار خوب و مناسب باشد. بدین ترتیب شما میتوانید با كاركرد آب انبار وكیل شیراز بهتر آشنا شوید.

نحوه دسترسی
آدرس : شیراز،خیابان لطفعلی خان زند، ضلع غربی مسجد وكیل، جنب بازار، آب انبار وكیل
با توجه به فاصله كم ایستگاههای مترو و اتوبوس به آب انبار وكیل شیراز، اغلب مسافران و گردشگران این شهر از وسایل حمل و نقل عمومی برای دسترسی به آب انبار وكیل استفاده میكنند. جالب است بدانید كه ایستگاه مترو زندیه فقط ۱ كیلومتر با آب انبار شیراز فاصله دارد. همچنین فاصله بین ایستگاه اتوبوس شهرداری و این آب انبار، فقط ۸۰۰ متر است. بنابراین تنها با چند دقیقه مترو یا اتوبوس سواری و پیاده روی كوتاه مدت میتوان خود را به راحتی به آب انبار وكیل رساند.



