روستای “تپه مولا” آخرین نقطه شهرستان بروجرد و جایی است كه خاك لرستان به خاك استان مركزی پیوند می‌خورد.تپه مولا در شرق بروجرد و در منطقه‌ای كوهستانی و كم آب قرار دارد و دسترسی به آن از طریق جاده بروجرد به اراك امكانپذیر است.بنیان گذار این روستا فردی بنام مولا بوده كه به دامپروری اشتغال داشته و بعلت آشنایی به مراتع و چراگاههای بكر این منطقه را برای سكنی و پرورش گله بزرگ گوسفندان برمیگزیند و در محل كنونی روستا (روی بلندی تپه) مكانی برای سكونت خود می‌سازد.
بعدها اهالی روستا ده كلبی (در نزدیكی تپه مولا) جهت امنیت بیشتر و رهایی از بیماریهایی كه در ده كلبی شایع شده بود هم به مولا میپیوندند و روستای تپه مولا ایجاد می‌شود.
در زمان سكونت مولا در این روستا (كه در آن موقع از توابع شهر ملایر بوده) فردی والی ملایر بوده كه در تهران زندگی می‌كرده و خواهر زاده او به اداره امور ملایر مشغول بوده است.
مردم ملایر بعلت ناراحتی از كارهای خلاف خواهر زاده والی (چشم داشت به مال و ناموس مردم) به والی شكایت می‌كنند و وی برای رسیدگی به شكایت مردم، در اعلانی عمومی از سران مناطق مختلف می‌خواهد كه برای محاكمه او در ملایر جمع شوند.
والی به مردم اعلام می‌كند كه در صورت عدم رضایت شما چشم خواهر زاده‌ام را كور می‌كنم؛ در این موقع چشمش به پیر مرد ریش سفید و بلند قد (مولا) می‌افتد كه در كناری ایستاده؛ پس به او می‌گوید: به نظر شما با این پسر چه كنم، مولامیگوید:(تا به حال زحمت او را كشیده ای و او را به این سن رسانده‌ای، الان كه وقت بهره برداری از اوست می‌خواهی او را كور كنی؟ از او بگذر شاید به راه راست بیاید.) والی به مولا میگید اسم شما چیست او می‌گوید نامم مولاست والی رو به مردم می‌گوید این پیر مرد نامش مولا خان است و من خواهر زاده‌ام را به خاطر مولا خان می‌بخشم. چندی بعد از طرف دولت مركزی وقت برای مولا (خان) حكم خانی رسمی می‌آید و مولا، خان منطقه می‌شود و طبق خواسته والی پسر كوچكترش، علی همت خان را به عنوان سرپرست امور تمام روستاهای اطراف معرفی می‌كند. فردی بنام اله بخش از اهالی كرمانشاهان كه به كار خرك داری (حمل و نقل بار توسط چهارپایان اشتغال داشته)، هنگام عبور از این منطقه و دیدن آب و هوای خوب و بعلت خستگی از سفرهای بسیار؛ چوب نازكی كه در دست داشته را در زمین فرو می‌كند و با خود می‌گوید: سال بعد كه از این منطقه عبور كردم، اگر این تركه سبز شده بود در این ناحیه ساكن می‌شوم.
سال بعد هنگام عبور متوجه می‌شود كه آن شاخه تبدیل به درختی سرسبز شده‌است و او هم در این روستا ماندگار می‌شود.
در حال حاضر افرادی كه در این روستا زندگی می‌كنند از طوایف مولا، بابا علی، اله بخشی، لشینی (شیرازی)، اصفهانی، كلهر، سادات (موسوی) , توشمالی وغیره هستند كه بزرگ‌‌ترین این طوایف طایفه مولاست كه از نسل ۶ پسر مولا (بنام های: فتح اله، نعمت اله، نصراله، اكبر، فرج و علی همت خان) هستند.
آرامگاهی با نام امامزاده عسگری در این روستا وجود دارد كه مورد احترام اهالی است
