كاروانسرای فخر داوود در محل یكی از توقفگاه های كاروانیان در راه قدیم مشهد به نیشابور بنا شده است . در ۵۵ كیلومتری مشهد قرار دارد .رباط یا كاروانسرای فخرداود در سدهٔ ۹ ه.ق در دوره تیموری ساخته شده و در شهرستان مشهد، روستای فخرداوود واقع شده است. این بنا كه در ۱۸ شهریور ۱۳۷۷ با شمارهٔ ثبت ۲۱۰۸ به عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. به عنوان كاروانسرای برون شهری و بدون حیاط در مسیر نیشابور به مشهد در نزدیكی شهر جدید بینالود قرار دارد. كاروانسرای فخر داوود یكی از ۸ كاروانسرای خراسان رضوی در لیست پیشنهادی ثبت جهانی است.
این بنا یكی از كاروانسراهای ارزشمند و مهم تاریخی ایران است. كه در گذشته در مسیر جاده ابریشم از راه نیشابور به توس قرار داشته است. كاروانسرای فخر داوود با گستردگی ۸۵۳ متر مربع از نوع كاروانسراهای كوهستانی و زمستانی است كه بصورت سرپوشیده ساخته شده است .ویژگی منحصر به فرد آن محل تیراندازی در بخش بالایی، شاه نشین ها و اتاق هایی است كه در ضلع جنوبی قرار دارند. نمای بیرونی كاروانسرا علاوه بر دیوار اصلی دارای برج های دیده بانی است. اقامت كاروانیان با وجود داشتن آب انبار كه در مجاورت ایوان ورودی قرار داشت ممكن شده بود.
معماری بنا
ساختار برج های نگهبانی و وجود ایوان رفیع و نحوه چیدن آجرها از ویژگی های معماری رباط فخر داوود است كه بیانگر معماری دوره تیموریان است. در لوحی كه در قسمتی از داخل این رباط نصب شده آمده است: «فخر داوود، منزلی بر كناره شاهراه نیشابور به توس (جاده ابریشم) و بعد از منزل قدمگاه قرار داشته است. منزل فخرداوود در حدود یكصد سال پیش قلعه ای مستحكم با صد خانوار جمعیت بود و مهم ترین بنای فخرداوود كاروانسرای سرپوشیده ای بود كه از بناهای دوره تیموری است. دردوره صفویه مرمت شده و در دوره قاجاریه تا سال ۱۳۰۲ هجری قمری دو بار به وسیله محمد ولی میرزا پسر فتحعلی شاه و امیرنظام الدوله تعمیر شده است.»
معماری بنا
ساختار برج های نگهبانی و وجود ایوان رفیع و نحوه چیدن آجرها از ویژگی های معماری رباط فخر داوود است كه بیانگر معماری دوره تیموریان است. در لوحی كه در قسمتی از داخل این رباط نصب شده آمده است: «فخر داوود، منزلی بر كناره شاهراه نیشابور به توس (جاده ابریشم) و بعد از منزل قدمگاه قرار داشته است. منزل فخرداوود در حدود یكصد سال پیش قلعه ای مستحكم با صد خانوار جمعیت بود و مهم ترین بنای فخرداوود كاروانسرای سرپوشیده ای بود كه از بناهای دوره تیموری است. دردوره صفویه مرمت شده و در دوره قاجاریه تا سال ۱۳۰۲ هجری قمری دو بار به وسیله محمد ولی میرزا پسر فتحعلی شاه و امیرنظام الدوله تعمیر شده است.»
