تالار محراب تهران در چند سالن مجزا از اجراهای گروه های مختلف نمایشی میزبانی می كند.اگرچه تالار محراب همه استانداردهای لازم را به عنوان یك سالن تئاتر مناسب ندارد، اما ظرفیتی با ارزش در دل شهر است كه گویی سال‌هاست مخاطب خود را گم كرده است.تالار محراب در دل شهر تهران در تقاطع خیابان ولیعصر(عج) با خیابان امام خمینی(ره) قرار گرفته است، ایستگاه متروی امام علی(ع) در نزدیكی آن قرار دارد و دسترسی به تالار را برای بسیاری آسان‌تر كرده است.ماه مبارك رمضان سال ۱۳۸۶ بود كه تالار محراب بعد از هفت سال خاك خوردن، به واسطه تلاش‌های شبانه‌روزی مدیر وقت تالار؛ ˈشهرام نوشیرˈ بازسازی و بازگشایی شد.آماده‌سازی یكصد و ۶۰ صندلی در طبقه پایین و یكصد و ۵ صندلی در طبقه بالای تالار از جمله این تعمیرات بود، تالاری كه پیش از آن سیستم صوتی و آگوستیك استانداردی هم نداشت.
در طرح بازسازی تالار محراب حدود ۶۰۰ متر فضای مفید فرهنگی به تالار محراب اضافه شد كه نهایتا دو پلاتوی تمرین تئاتر و یك بخش مخصوص برای استقرار كارمندان مجموعه، كتابخانه و سایت اینترنت نیز در آن تعبیه شد.
سالن اصلی محراب با ظرفیت ۲۶۰ صندلی و سالن كوچك آن با ظرفیت ۸۰ صندلی طراحی شد و با توجه به سبقه این تالار به عنوان یكی از پایگاه‌های اصلی تعزیه، تكیه‌ای نیز در حیاط تالار برای اجرای نمایش‌های آیینی و سنتی و تعزیه و شبیه‌خوانی ساخته شد.
بدین ترتیب تالار محراب به عنوان زیر مجموعه اداره كل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان تهران، فعالیت خود را از سر گرفت، اما باید اذعان كرد كه حتی پس از این تعمیرات نیز تا چندی پیش فقط در روزهای جشنواره مورد استفاده قرار می‌گرفت.
فضای دلگیر و متروك تالار به خصوص در سال‌های اخیر، مخاطب را دلزده كرده و ناامید می‌كرد به شكلی كه تماشاچی تئاتر، زرق و برق مجموعه‌هایی همچون تئاتر شهر و یا مجموعه ایرانشهر را مسلما به حضور در تالار محراب ترجیح می‌داد.
محراب در سال‌های اخیر میزبان تئاتر شهرستان‌های استان تهران بوده است و اگر منصف باشیم، نمایش‌های فاخری را نیز ارایه كرده است كه نشانگر استعداد‌های پنهان و پیدای جوانان استان تهران است، اما مشكل اینجاست كه مشكل كمبود مخاطب از همان سال‌های اولیه گریبان این تالار را گرفته است.
