كارگاه نمایش تهران یكی از سالن های مجموعه ارزشمند تئاتر شهر تهران به شمار می رود كه با هدف كمك به نویسندگان، بازیگران، كارگردانان و طراحان تئاتر ایجاد شده است. كارگاه نمایش تشكلی تئاتری است در ۱۴ خرداد سال ۱۳۴۸ به پیشنهاد رضا قطبی كه می‌خواست محیطی آزاد برای تئاتر به وجود بیاورد، و با همیاری ایرج انور، بیژن صفاری، آربی اوانسیان، داوود رشیدی و عباس نعلبندیان تأسیس شد. كارگاه نمایش، با گروهی متشكل از بازیگران جوان و پویا و كارگردانی آوانگارد كسانی چون آربی اُوانسیان موج جدیدی در اجراهای تئاتری دههٔ پیش از پیروزی انقلاب به وجود آورد. عباس نعلبندیان نیز در بطن این حركت تحول‌ساز سهم عمده‌ای داشت.كارگاه نمایش با هدف كمك به نویسندگان، بازیگران، كارگردانان و طراحان برای خودآزمایی‌ها و تجربه‌هایی خارج از محدودیت‌های متداول نمایش از ۱۴ خرداد ۱۳۴۸ آغاز به كار كرد. اولین نمایش كارگاه در اسفند ۱۳۴۸ به روی صحنه آمد.
این مجموعه از معماری زیبایی برخوردار است و جزء میراث فرهنگی كشور محسوب می‌شود. مجموعه تئاتر شهر در چهارراه ولی عصر (تقاطع خیابان انقلاب و خیابان ولی عصر) در مجاورت پارك دانشجو در تهران قرار گرفته است و محوطه سنگ فرشی وسیع و زیبایی دارد.در كارگاه نمایش چهار گروه تشكیل شد؛ «گروه بازیگران شهر» به سرپرستی آربی اوانسیان، گروهی بود كه عباس نعلبندیان هم در آن فعالیت می‌كرد. سه گروه دیگر هم توسط ایرج انور و شهرو خردمند، اسماعیل خلج و آشور بانی‌پال بابلا اداره می‌شد و افرادی مانند محمد صالح‌علاء در كارگاه اجراهایی داشتند. دومین نمایشی كه در كارگاه اجرا شد نمایش «پژوهشی ژرف و سترگ و نو در سنگواره‌های دوره بیست و پنجم زمین‌شناسی یا چهاردهم، بیستم و … فرقی نمی‌كند» از عباس نعلبندیان و به كارگردانی آربی اوانسیان بود. عباس نعلبندیان در سال ۱۳۴۸ به عنوان مدیر و عضو شورا در كارگاه نمایش مشغول به كار شد. در دوره مدیریت او بیش از ۵۰ اثر در كارگاه نمایش اجرا شد و خود او در این سال‌ها چندین نمایشنامه و قصه نوشت و آثاری را هم به زبان فارسی ترجمه كرد.
كارگاه نمایش ساختمانی اجاره‌ای هشتادمتری داشت دارای شش-هفت اتاق كه پیش از آن كلاس‌های خانم جانبازیان در آن برگزار می‌شد. گشایش كارگاه در پی جشن‌های هنر شیراز بود. در بروشورهای كارگاه هدف تأسیس آن كمك به نویسندگان بازیگران، كارگردانان و طراحان برای خودآزمایی و تجربه‌هایی خارج از محدودیت‌های متداول حرفه نمایش عنوان شده‌است. پس از اجرای نمایش‌های «شهر قصه» بیژن مفید و «پژوهش ژرف و …» عباس نعلبندیان جمعی اساسنامه اولین هسته تائتر تجربی ایران را آماده كردند. در آغاز گشایش كارگاه بیژن صفاری به سمت دبیر شورا، آربی اوانسیان، عباس نعلبندیان و ایرج انور به عنوان اعضای شورا به مدیریت كارهای نمایشی پرداختند. فریدون رهنما و خجسته كیا نیز در تأسیس گارگاه نقش مهم و راهبردی داشتند. كارگاه در مدت ده سال فعالیت خود حدود هفتاد اجرا نگارش بیست و چهار نمایشنامه و تعدادی برنامه‌های فرهنگی نظر نمایشگاه نقاشی اجرای موسیقی نمایش فیلم و شركت در جشنواره‌های بین‌المللی تئاتر را در كارنامه داشت. كارگاه در سال ۵۷ آخریش نمایش خود را به نام «چاه» نوشته داود دانشور به كارگردانی رضا قاسمی را به روی صحنه برد. كارگاه نمایش در آخرین سال‌های فعالیت خود بر اثر فضای ملتهب سال‌های ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ و جدایی برخی از اعضایش با ركود مواجه شد و بر اثر انتقادها و حسادت‌های دیگر گروه‌های تئاتری و فضای حاصل از انتقلاب از ادامه كار بازماند.
