مسجد” دارالامان ” در خیابان فردوسی شهر سنندج قرار دارد. این مسجد در دوران حكومت قاجار و توسط ” غلام شاه خان” فرزند “امان الله خان اردلان” در ضلع شرقی قلعه حكومتی شهر ساخته شد. مسجد دارای صحنی زیبا و ایوان بزرگی است كه در پشت آن شبستان وسیعی قرار دارد و از نظر معماری با مسجد دارالاحسان سنندج قابل مقایسه است. این بنا هم ابتدا به صورت مسجد – مدرسه بود، كه با احداث خیابان فردوسی ، بخش مدرسه ی آن از بین رفت. مسجد دارالامان یك ایوانی است و سبك معماری دوره قاجاریه در ساخت آن كاملاً رعایت شده است.
این مسجد در خیابان امام خمینی، در بافت قدیمی سقز واقع است. تاریخ دقیق ساخت مسجد مشخص نیست، ولی از آنجا كه اهالی محلی ساخت آن را به ” شیخ حسن مولانا آباد” نسبت می دهند، احتمال دارد دراواخر دوره افشاریه و اوایل زند یه ساخته شده باشد.مسجد دارای شبستانی با چهار ستون قطور چوبی به نشانه چهار خلیفه اهل سنت است. در ضلع جنوب غربی، ایوان ستون دار ( مصلا ی تابستانی) ساخته شده كه فرم مخصوص مساجد منطقه كردستان را تداعی می كند. بالای مسجد، دو مناره رفیع و بلند قرار دارد و به همین دلیل به مسجد ” دومناره” شهرت دارد. مصالح به كار رفته در بنای این مسجد شامل خشت خام، ملات گل، سنگ های لاشه، چوب و… است. در تزیینات مناره از كاشی و آجركاری استفاده شده است.
احتمالاً حوض خانه ی مسجد كه گنبدی بر فراز آن قرار دارد و محل وضوی نمازگزاران است، قدیمی تر از مسجد كنونی و متعلق به دوران صفویه است.
در دیوارهای مسجد از كاشی های صابونكی با طرح سرو ( درخت زندگی)، كار استاد علی اصفهانی برای تزیین استفاده شده است. به نظرمی رسد كه این استاد اصفهانی چند سالی در سقز سكونت داشته است.
