این پل در روستای بلوردكان ( بلار دكان ) از توابع دهستان لات لیل، بخش اتاقور شهرستان لنگرود و در ۱۲ كیلومتری جنوب غربی شهر املش و ارتفاع ۴۵ متری از سطح آب های آزاد جهان بر روی دو رودخانه سیاهرود و زیل بره واقع شده است. آب سیاهرود از مغرب و آب زیل بره از شمال غربی روستای بلوردكان جاریست كه در زیر این پل به هم می پیوندد . این پل بر سر یكی از مسیرهای راه شاه عباسی كه از املش به قزوین كشیده شده بود قرار گرفته، این راه كاروان رو و پر رفت و آمد املش را به نقاطی همچون كهلستان ، لات لیل ،گرسك ، بلوردكان ، هلودشت ، میان لنگه ، اسماعیل آباد و در نهایت قزوین متصل می نمود.
این راه در گذشته بسیار حایز اهمیت بوده، بطوریكه در فاصله۱۴۰ متری این پل بقایای كاروانسرایی مشاهده می شود كه ظاهراً به امر شاه عباس ساخته شده است و ابعاد هر ضلع آن تقریباً به ۴۰ متر می رسد .
این پل دارای یك دهانه ی بزرگ و دو دهانه ی كوچك در طرفین بوده كه در حال حاضر یك دهانه كوچك آن باقی مانده است . و بقیه آن تخریب شده است كه طول آن ۵۰ متر و عرض آن ۵ متر بوده است . ( ستوده صفحه ۳۴۱ ) لازم به یادآوری است كه قدمت این پل به دوره ی صفوی بر می گردد .
ویژگی های ساختاری و كالبدی پل بلوردكان :
از این پل در حال حاضر یك چشمه كوچك و قسمتی از سك پایه كه آن نیز تخریب شده ، باقی مانده است . طاق این پل دارای خیز كه ارتفاع آن از نوك جناق تا كف، ۲۰/۴ متر و عرض آن ۷۰/۳ متر است . طول باقی مانده پل ۱۵ متر و گذرگاه آن نیز ۵ متر است و ارتفاع جانپناه آن یك متر و قطر آن ۶۰ سانتی متر است .
دهانه طاق را ابتدا با آجر و گچ بنا، و بالای آن را با سنگ ، گل و آهك پر كرده اند و برای چیدن دیوارهای داخلی بعد از سه یا چهار ردیف آجر ، یك ردیف قلوه سنگ رودخانه ای چیده اند كه این امر شاید به دلیل كمبود مصا لح و صرفه جویی در بكار بردن آجر بوده است . اما دیوارهای بیرونی را تماماً با آجر كار كرده اند . در قسمت غربی دهانه ی باقیمانده ، بقایای پل به ابعاد ۱۶۰× ۸۰ با پهنای ۸۷۰ سانتیمتر و ارتفاع یك متر و طول ۶۰/۳ متر مشاهده می شود. پایه این پل جهت استحكام بیشتر با قلوه سنگ های رودخانه ساخته شده است.
مصالح به كار رفته عبارتند از : قلوه سنگ در پایه ها ، آجر در ابعاد ۵×۲۰×۲۰ سانتی متر و ملات ساروج .
با توجه به مصالح به كار رفته كه تلفیقی از آجر و سنگ است ، زیبایی خاصی به بنا بخشیده .این نوع معماری را می توان مختص منطقه دانست . این بنا به شماره ۱۰ ۷۸۶در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
