كشتی رافائل بوشهر یا تایتانیك ایران یكی از كشتیهای معروف و بسیار مجلل ایران است كه در زمان قبل از انقلاب و توسط محمدرضا شاه پهلوی از ایتالیا خریداری شد.در سال ۱۹۷۶ ایتالیا به دلیل بدهی به حكومت ایران و عدم توانایی تسویه مالی، با قیمتی ارزان این سازه را به ایران اهدا كرد.
طراحی كشتی
رافائل نام نخستین طرح كشتیهای «میكل آنژ» و «رافائل» در سال ۱۹۵۸ میلادی كشیده شده است میباشد. قرار بود هنر تاریخی طراحی ایتالیاییها با هنر و صنعت مهندسی كشتیسازی آن زمان در هم ممزوج شود و دو شناور بزرگ را ایجاد كند.طراحیها در ابتدا، دو كشتی را با بدنه سیاه رنگ و دو دودكش بزرگ سفید نشان میداد. اما برخلاف دیدگاه سنتی كشتی سازان ایتالیایی، طراح این پروژه تصمیم به طراحی یك كشتی مدرن گرفت؛ بنابراین دوباره تیم طراحان دست به كار شدند و كشتی ای را با بدنه سفید همراه با دو دودكش بزرگ مشبك به سرپرستی پروفسور «موتورینو» استاد دانشگاه پلی تكنیك تورینو طراحی كردند.

طراحی غریب و بیسابقهای شده بود. در ۱۶ سپتامبر ۱۹۶۲ (یكشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۴۱) ابتدا كلید ساخت خواهر كوچكتر، كشتی میكل آنژ زده شد. پنج ماه بعد ساخت جفت بزرگتر این كشتی آغاز شد و رافائل نیز رخ نشان داد. سه سال بعد در ۱۹۶۵ (۱۳۴۴ ش) بود كه كشتی میكل آنژ به آب انداخته شد. سفر خود را میان بندر جنوا و نیویورك آغاز كرد. كمی بعد هم رافائل به طول ۲۷۶ متر و عرض ۳۱ متر ساخته شد. رافائل را از همان ابتدا بسیار بزرگتر و مجلل تر ساخته بودند و فقط در دریای مدیترانه به سفرهای دریایی فرستاده میشد.
سفر رافائل
كمی بعد این كشتی گرانبها نیز میان جنوا و نیویورك سفرهای عظیم دریای اش را با ۱۷۷۵ نفر مسافر آغاز كرد. امكانات امكاناتی كه در رافائل و میكل آنژ تعبیه شده بود حیرت انگیز بود. در كشتی رافائل ۸۵۰ خروجی رادیو تلفنی، ۶ استخر شنا، ۷۵۰ كابین، ۱۸ آسانسور، ۳۰ سالن اجتماعات، تالار نمایشی با ۵۰۰ صندلی و باشگاههای ژیمناستیك و پرورش قوای جسمانی و… ساخته شده بود. اما باید به چیزی اعتراف كرد و آن این بود كه این دو خواهر زیبارو و پرجاه و جلال، هیچگاه نتوانستند حتی لیرهای برای خطوط دریایی كشتیرانی ایتالیا منفعت به دست بیاورند! چرا كه با وجود استقبال زیادی كه از این دو كشتی میشد، هزینههای سنگین نگهداری آنها دیگر جایی را برای منفعت باقی نمیگذاشت.

اطلاعات كشتی
كشتی رافائل بوشهر كه با هدف استفاده در صنعت گردشگری و جذب توریسم خریداری شده بود. یك كشتی تفریحی بزرگ با امكانات فراوان بود كه در زمان ساختش، از نظر شكوه و ساخت منحصر به فرد بود. این كشتی در سال ۱۳۴۴ ساخته شد و در ابتدا به قیمت ۹۰ میلیون دلار به فروش گذاشته شد. اما ده سال بعد و به سبب وضعیت اقتصادی نامناسب ایتالیا در آن زمان، به قیمت دو میلیون دلار توسط محمدرضا پهلوی خریداری شد.
این كشتی كه ۲۷۶ متر طول و ۳۱ متر عرض دارد. دارای یك باشگاه ژیمناستیك، یك باشگاه بدنسازی، یك سالن نمایش با ۵۰۰ صندلی، ۳۰ سالن اجتماعات، ۱۸ عدد آسانسور، ۷۵۰ كابین با حمام و دستشویی مجزا و سنگ مرمر ایتالیایی، ۶ استخر شنای بزرگ ۸۵۰ خروجی رادیو تلفنی بوده است. كشتی رافائل داای ۱۸ اسانسور در طبقات محتلف و حدود ۳۰ سالن بزرگ برای برپایی جشنها و مراسمها بود. از این كشتی در كتب تاریخی به عنوان تایتانیك ایران نیز نام برده شده است.

دیگر امكانات كشتی
از دیگر امكانات كشتی رافائل می توان به سالنهای سینما و تئاتر، زمینهای ورزشی، استخر، هتل، تالارهای باشكوه، رستوران و … نیز اشاره كرد. هیچ كدام از كشورهای پیشرفته ی آن زمان چنین كشتی را نداشتند. هدف از خرید رافائل این بود كه در یكی از جزایر ایران مستقر شود. و جاذبه ای برای جهانگردان خارجی، از جمله ثروتمندان كشورهای حاشیه خلیج فارس باشد تا برای مدتی از امكانات تفریحی آن استفاده كنند.

محل غرق شدن
در سال ۱۳۶۲ تصمیماتی برای بازگرداندن رافائل و میكل آنژ به سفرهای دریایی گرفته شد. اما هنوز این تصمیم عملی نشده بود كه در روز پنجشنبه ۲۶ آبان ۱۳۶۲ هواپیماهای عراقی بالاخره در گرماگرم بمباران خارگ و بوشهر آن را هدف موشك قرار داده و به آن آسیب جدی وارد كردند. به حدی كه رافائل تا نیمه در آبهای كم عمق ساحلی لنگرگاه بوشهر فرورفت. چیزی نگذشت كه یك كشتی باری به نام «ایران سلام» (ایران سیام) ناگهان به صورت اتفاقی با آن برخورد كرد . به بدنه اش آسیب جدی رساند و كاری را كه هواپیماهای عراقی آغازش كرده بودند تمام كرد؛ رافائل كاملاً در اعماق خلیج فارس غرق شد.
بعد از انقلاب و پس از حمله عراق به ایران، دو جنگنده عراقی با چندین موشك كشتی رافائل بوشهر، این سازه زیبا را مورد هدف قرار دادند. پس از این حمله، رافائل زمین گیر شده بود كه برخورد یك كشتی باری ایرانی با آن باعث شد تا برای همیشه به خاطرات بپیوندد. این كشتی در حال حاضر در اعماق آب های بندر بوشهر آرام گرفته و تبدیل به یك زیستگاه دریایی شده است.

