پناهگاه حیات وحش دره انجیر و نی‌باز با وسعت تقریبی ۱۷۵۳۰۰ هكتار، در سال ۱۳۸۱ به عنوان پناهگاه حیات وحش اعلام شد. این منطقه كه در استان یزد واقع شده‌است، ناحیه‌ای كوهستانی، تپه ماهوری و دشتی با اراضی شور است. پناهگاه حیات وحش دره انجیر شامل سه منطقه ارتفاعی مهم به نام‌های دره انجیر، بوزوا و نی‌باز و دشتهای مابین آنهاست.پناهگاه حیات وحش دره انجیر و نی باز بین چهار منطقه استان یزد مهمترین پل ارتباطی است كه تقریبا تمام یوزپلنگ های استان یزد از این دره عبور كرده اند یا در آن ساكن هستند؛ اما این پناهگاه به دلیل برخی عوامل مانند فعالیت معادن و شترداری به زیستگاهی شكننده تبدیل شده است. منطقه ممنوعه كوه بافق، بخشی از منطقه شكار ممنوع دره انجیر، آریز و باجگان است كه در حوزه استحفاظیی شهرستانهای اردكان و بافق قرار گرفته و از سالها پیش به طور غیر رسمی تحت نظر سازمان حفاظت محیط زیست بوده است. دره های بافق زیستگاه مناسبی برای یوز آسیایی است. منطقه حفاظت شده كوه بافق به دلیل وجود ویژگیهای منحصر بفرد، پوشش گیاهی مناسب، وجود ارتفاعات، تپه ماهورها و دشتها و تعارضات اندك در برخی قسمتها، زیستگاه و مأمن مناسبی جهت زندگی انواع مختلفی از گونه های جانوری است. موقعیت جغرافیایی منطقه و شرایط نسبتا مساعد محیطی، دامنه تغییرات ارتفاعی ۱۸۰۰ متری، تنوع پستی و بلندی و وجود دره های عمیق، ارتفاعات بلند و دشتهای نسبتا وسیع، رویشگاه های جنگلی و مرتعی متنوعی از انواع رویشهای بخش كوهستانی ایرانی – تورانی را به وجود آورده است. ارتفاعات باجگان در داخل منطقه حفاظت شده تقریبا تنها رویشگاه طبیعی ارس در استان محسوب می شود. در ارتفاعات پایین تر و دشتها نیز فرمهای رویشی مختلفی از گیاهان مشاهده می شود كه از جمله گونه های گیاهی مهم منطقه می توان به بنه (پسته وحشی)، قیچ، درمنه، آویشن، گون، كلاه میرحسن، خارشتر، بادام كوهی، انجیر كوهی، چوبك، درمنه، اسكمبیل، گز، اشنان، تاغ و … اشاره كرد. منطقه حفاظت شده كوه بافق با وجود اینكه در منطقه خشك و كویری استان یزد قرار دارد دارای چشم اندازهای زیبای كوهستانی و تپه ماهوری نظیر صخره های بلند و پرشیب مشرف بر دره های پیچیده و عمیق است. علاوه بر آن طیف ارتفاعی گسترده منطقه و وجود چشمه های متعدد زمینه شكل گیری تفرجگاههای نسبتا ییلاقی را در منطقه موجب شده كه مورد استقبال گردشگران محلی قرار گرفته است. منطقه حفاظت شده كوه بافق به دلیل دارا بودن زیستگاه های نسبتا بكر، چشم اندازهای زیبا و گونه های ارزشمند حیات وحش از سال ۱۳۶۷ به عنوان منطقه شكار ممنوع، تحت كنترل اداره حفاظت محیط زیست استان یزد بوده و در سال ۱۳۷۵ با تصویب شورای عالی حفاظت محیط زیست به عنوان منطقه حفاظت شده معرفی شد. در اوایل سال ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۰ لطمه های فراوانی به این منطقه وارد شد. ویژگی مهم محدوده های كوهستانی منطقه حفاظت شده، بكر بودن نسبی آنها و اندك بودن تعارضات انسانی است. همین عامل موجب شكل گیری جمعیتهای مناسبی از گونه های علفخوار وحشی شده و پیامد آن رو به احیاء شدن جمعیت گونه های گوشتخوار بویژه پلنگ در ارتفاعات است. همچنین تصور می شود امنیت حاصله در دره ها و دامنه كوهها محیطهای نسبتا امنی را برای گونه در معرض خطر انقراض یوزپلنگ آسیایی ایجاد كرده است. به هر حال از مهمترین پستانداران منطقه می توان یوزپلنگ، پلنگ، كل و بز، قوچ و میش، جبیر، گرگ، شغال، شاه روباه، كفتار، كاراكال، تشی، خارپشت ایرانی، جرد ایرانی، جربیل، خرگوش، دوپای كوچك و … را نام برد. و از گونه های مهم پرندگان منطقه حفاظت شده كوه بافق : هوبره، زاغ بور، كبك، تیهو، باقرقره شكم سیاه، باقرقره شكم سفید، چكاوك كاكلی، چكاوك بیابانی، چكچك دشتی، كمركولی بزرگ، سارگپه پا بلند، بالابان، دلیجه،عقاب شاهی، عقاب طلایی، دال و … است. و نیز از گونه های مهم خزندگان می توان آگامای استپی، لاك پشت مهمیزدار شرقی، شترمار، آگامای صخره ای فلس درشت و … را نام برد.