گلستان، یكی از استان‌های شمالی كشور است كه با سفر به آن خطه، از سویی می‌توان بنادر گز و تركمن را در دریای كاسپین و از سویی دیگر مناطق جلگه‌ای و كوهستانی و طبیعت بی‌نظیر جنگل گلستان را به نظاره نشست.هر شهر و روستا در این استان، ویژگی و جذابیت منحصربه‌فرد خود را دارد كه گردشگران با سفر به آنها علاوه بر بهره‌مندی از نعمت‌های خدادادی، می‌توانند لحظات شاد و مفرحی را در دل طبیعت سپری كنند.توشن، نام روستایی كوچك در منتهی‌الیه جنوب شهر گرگان در دهستان “انجیرآب” است كه باید برای رسیدن به آن مسیر كوتاهی را از جاده اصلی سپری كرد.
آنچه را كه بر معروفیت این روستا افزوده، آبگیر و یا آب بندان كوچكی است كه آب آن از چشمه “دوبرار” تأمین می‌شود و پس از عبور از روستا، به آن می‌رسیم. آبگیری كه بخش وسیعی از آن در میان كوهستان و جنگل واقع شده است و بخش بسیار كوچك آن به اراضی كشاورزی منتهی می‌شود.
آبگیر توشن، خلوت گاه خانواده‌هایی است كه از شلوغی و ازدحام شهرنشینی خسته شده‌اند و لحظاتی را برای فرار از هیاهوهای شهری به آنجا پناه می‌برند.
برخلاف سایر اماكن گردشگری استان گلستان، “توشن” تا حدودی از هجوم خوش‌نشین‌های ویلانشین و آپارتمان‌ساز در امان مانده است.
آثار تخریب ساختمان‌ها و ویلاهای غیرمجاز به راحتی در گوشه و كنار این روستا به‌خصوص در اطراف آبگیر به چشم می‌خورد و این مهم مبین این است كه دستگاه‌های قضایی و نظارتی در زمینه برخورد با سودجویان در این منطقه با ظرافت و حساسیت بیشتر پیش می‌روند.
این روزها عملیات اجرای طرح هادی روستا با جدول كاری، جابجایی تیرهای برق، زیرسازی و آسفالت راه‌های اصلی و فرعی منطقه مسكونی این دهكده در دستور كار قرار دارد و با سرعت در حال انجام است.
آنچه را كه بیش از سایر موارد موجب نگرانی اهالی شده است، در دسترس قرار گرفتن اراضی كشاورزی و طبیعی اطراف روستا برای تبدیل شدن به حیاط خلوت سودجویان است كه باید با نظارت كافی و مستمر دستگاه‌های ذی‌ربط، مانع از این رویداد شد.
در حال حاضر آبگیر توشن، فقط یك آبگیر برای بیتوته موقتی طبیعت دوستان است و آنچه را كه برای اهالی روستا بر جای می‌ماند، تخریب طبیعت و بر جای ماندن تل عظیمی از زباله است.
تعریف یك طرح متناسب با طبیعت و ایجاد زیرساخت‌های گردشگری متناسب با جنگل و كوهستان و تحویل قانونی آن به مدیریت یك متولی ذیصلاح، می‌تواند بسترساز درآمدزایی برای روستائیان و اشتغال پایدار جوانان جهت جلوگیری از مهاجرت به شهر باشد.
برای مثال، منابع طبیعی و آبخیزداری در شهرستان آستارا در غرب استان گیلان، احاله پارك جنگلی بی بی یانلو را كه ۱۵۱۲ هكتار وسعت دارد، طی قراردادی ۱۵ ساله كه قابل تمدید است، به شهرداری این بندر مرزی واگذار كرده و شهرداری آستارا با ایجاد زیرساخت‌ها با حفظ بافت طبیعی، علاوه بر جذب گردشگر و ایجاد اشتغال پایدار، شرایطی را برای حفظ كرامت گردشگران و افزایش زیرساخت‌های گردشگری این شهرستان ایجاد كرده است. بی بی یانلو، هم‌اكنون با جاذبه‌های طبیعی و تنوع گیاهی و جانوری خود به‌عنوان پارك بدون زباله ایران شناخته شده است و سالانه هزاران گردشگر داخلی و خارجی در آن بیتوته می‌كنند.
حال متولیان آبگیر توشن می‌توانند این تجربه را با شرایطی متفاوت و تعریف طرح جامع و جذب سرمایه‌گذار توانمند دولتی و غیردولتی اجرا نمود كه به طور یقین سود ناشی از این اقدام در رأس سفره اهالی منطقه، به‌خصوص جوانان را پررنگ می‌كند و در مرحله بعد، دست سودجویان را از تخریب محیط و بافت طبیعی آبگیر و پیرامون جنگلی آن برای همیشه كوتاه می‌كند.
هر چند كه با بررسی سوابق به این موضوع خواهیم رسید كه پیش‌تر، طرح گردشگری توشن با تعریف احداث كلبه بوم گردی یك طبقه و گلی، بازارچه صنایع‌دستی، آتلیه عكس، دوچرخه‌سواری و قایق‌سواری در نظر گرفته شده بود، ولی این طرح‌ها هیچ موقع عملی نشد و باید مسئولان بالادست استان گلستان نگاهی ویژه را در تسهیل صدور مجوزها و تغییر در نگرش جزیره‌ای سازمان‌های زیرمجموعه خود داشته باشند.
از سویی دیگر آنچه را كه آبگیر را با خطر جدی مواجه كرده است، عدم تخلیه رسوبات است كه متولیان مربوطه، سازمان جهاد كشاورزی و آب منطقه‌ای باید تصمیمات مقتضی را در این زمینه اعمال كنند و با توجه به نزدیك شدن به فصل گرما و كاهش حجم آب سطح آبگیر، اقدامات لازم را در این زمینه انجام دهند.