مقبره شیخ احمد غزالی قزوین در زیرزمین كوچك مسجد احمدیه شهر قزوین در خیابان شهدا و كوچه امامزاده اسماعیل قرار دارد. آرامگاه این عارف بزرگ مورد توجه تمامی سلسله‌های صوفی است.مجدالدین ابوالفتوح احمد بن محمد بن محمد الطوسی الغزالی ملقب به سلطان طریقت، از صوفیان بزرگ قرن ششم هجری قمری و برادر كوچك‌تر ابوحامد امام محمد غزالی است.آرامگاه شیخ احمد در طول تاریخ دچار فراز و فرودهای بسیار شده است. ابتدا مكان اصلی آرامگاه ایشان در جوار زیارتگاه امامزاده حسین (فرزند امام رضا(ع)) قرار داشت كه توسط شاه عباس در جهت سیاست‌های مبارزه با اهل سنت و ترویج تشیع، ویران شد و بقایای جسد ایشان توسط مریدان صوفی به محل فعلی مسجد انتقال یافت و با نام امامزاده احمد خوانده شد. در دوران محمدعلی شاه قاجار مجدداً این مكان تخریب شد. در سال ۱۳۲۸ هجری قمری بر ویرانه‌های این آرامگاه مسجدی به نام احمدیه توسط مجدالاسلام حاج ابوتراب حسینی ساخته شد و مزار او در زیرزمینی كوچك در زیر مسجد تعبیه شد. تا چند سال اخیر این مكان تحت اداره مشترك سازمان میراث فرهنگی و هیئت امنای مسجد بود اما از آن جهت كه این مكان مكرراً از جانب صوفیان مورد زیارت قرار می‌گرفت و مسجد نیز محل دائمی برگزاری مراسم مذهبی بود، میان اهل شریعت و طریفت درگیری‌هایی پیش آمد كه در نهایت به دستور امام جمعه قزوین و ارگان‌های امنیتی این زیرزمین تعطیل شد و سنگ قبر و لوح و كتیبه آن جابجا گشت.
شیخ احمد غزالی از بزرگ‌ترین عارفان و صوفیان قرن ششم هجری و زاده توس بود. اثر بزرگ وی (سوانح العشاق ) ، بزرگانی چون عراقی و عبدالرحمان جامی را تحت تأثیر قرار داده است.وی برادر كوچك امام محمد غزالی بود و از سال ۴۸۸ تا ۴۹۸ هجری قمری در نظامیه بغداد به نیابت از برادرش كه به سفری درازمدت رفته بود، تدریس می‌كرد. شیخ احمد غزالی در قزوین وفات یافت و در این شهر (مسجد “احمدیه” كنونی) مدفون شد.آرامگاه این عارف بزرگ مورد توجه تمامی سلسله‌های صوفی است، از آن جهت كه شجره‌نامه همه سلسله‌های متصوفه به ایشان جمع می‌گردد و در نهایت به معروف كرخی و ائمه اطهار علیهماالسلام و پیامبر اكرم (ص) متصل می‌شود. آرامگاه شیخ احمد در طول تاریخ دچار فراز و فرودهای بسیار شده است؛ به طوری كه اتفاقات آن تا به حال هم ادامه‌دار و بحران‌ساز است. مزار این عارف نامی در سرداب, یا زیرزمین كوچك مسجد احمدیه قزوین قرار گرفته است. این مسجد در سه راه شهربانی قزوین كوچه امامزاده اسماعیل قرار دارد و جدیداً به مسجد شیخ‌الاسلام نیز تغییر نام داده است.
ابتدا مكان اصلی آرامگاه او در جوار زیارتگاه امامزاده حسین, پسر امام رضا (ع) قرار داشته و سپس توسط شاه‌عباس، تخریب شده و بقایای جسد ایشان توسط مریدان صوفی به محل فعلی مسجد انتقال‌یافته و نام امامزاده احمد می‌گیرد. مجدداً در دوران محمدعلی شاه قاجار این مكان تخریب‌شده و در نهایت در سال ۱۳۲۸ ق توسط مجد الاسلام، مسجدی به نام احمدیه بر خرابه‌های این آرامگاه ساخته شد و مزار او در زیرزمینی كوچك در زیر مسجد تعبیه گردید.
ورودی مسجد، قوس‌دار و دارای دری آهنی و مزین به كاشی‌كاری است. درب ورودی به دو راه تبدیل می‌شود كه سمت چپ با چند پله پایین رفته و به حیاط می‌رسد كه از صحن مسجد پایین تر است و راه مسقف سمت چپ كه نیم‌دایره دور حیاط می‌چرخد، به صحن مسجد می‌رسد.
در سمت شمالی حیاط، آرامگاه و در كنار آن انبار و در سمت غربی آن وضوخانه و سرویس بهداشتی و در ضلع جنوبی سردابی دیگر قرار دارد. ارسی‌ها، نورگیرهای مشبك و تاق‌های تزیینی مسجد دارای كاشی‌كاری‌های زیبایی به سبك دوره قاجار است و دارای مضمون خاصی از عرفان و یا تصوف نیست.
از اتفاقات خاص زندگی شیخ احمد، ویژگی‌های بارز سبك او و ویژگی‌های تصوف عصر او، بازتاب و یا نمادپردازی خاصی بر سر مزارش یا در مسجد احمدیه وجود ندارد. فقط بر دیوار غربی سرداب تابلویی از شجره‌نامه سلسله‌های صوفیه وجود دارد.
