حكیم قسیم بن ابراهیم بن منصور معروف بزرگمهر قائنی ( بوذر جمهر قاینی ) سیاستمدار ادیب و عارف و شاعر اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم هجری قمری است كه در دربار سلطان مسعود غزنوی خدمت می كرده است. وی به زبان فارسی و عربی سخن می گفته و از وی اشعار و قصیده هایی به جای مانده كه قصیده بهاریه او از شهرت خاصی بر خوردار است . بوذر جمهر بعد از مرگ سلطان محمود تا زمان فروپاشی حكومت غزنویان در دربار سلطان مسعود غزنوی به سر برد و در اواخر حكومت غزنویان از غزنه كه پایتخت بود به قاین آمد و پس از مدتی در گذشت . مقبره حكیم بوذر جمهر در فاصله چهار كیلومتری جنوب غربی شهر قائنات و در دامنه كوهی موسوم به كوه ابوذر ( بزرگمهر ) قرار دارد . بنای مقبره از بنا های قرن ششم و هفتم هجری است به فرم چلیپایی و با معماریی بسیار زیبا ساخته شده است . مصالح اصلی در ساخت بنا سنگ گچ و آجر است .
درخت بنه ۷۰۰ ساله ای نیز در كنار این مقبره وجود دارد كه به زیبایی اثر افزوده است .
بقعه آن چهار ایوانی است و گنبد بر فراز این ایوان ها استوار شده . نوادگان بزرگمهر ، خانواده « نوری ابوذری » هستند كه هم اكنون اكثرا ساكن همین شهر می باشند . پسوند خانوادگی « ابوذری » متعلق به این خانواده و برگرفته از نام بوذر جمهر می باشد .
بزرگان این خانواده در حدود یكصد سال قبل به منطقه ای در مجاورت قاین مهاجرت كردند كه هم اكنون روستای اكبریه در آنجا پدید آمده است . دلایل و اسناد محكمی در پیشینه تاریخی این خانواده وجود دارد .
