ریگ میش مست، كه به چاه میش مست هم شناخته می شود؛ در جنوب غربی استان سمنان و در شمال غربی منطقه تحت حفاظت پارك ملی كویر واقع شده است. به دلیل وجود زمینهای رسی مرطوب و باتلاقی، این منطقه باوجود نزدیكی به مراكز تمدن از جمله شهرستان های گرمسار و ورامین بسیار بكر و ناشناخته باقی مانده است.ریگ میش مست، از شمال به باتلاقهای رودخانه ورگی و كوه گوگرد، از جنوب به ارتفاعات نخجیر، از شرق به پلایای كویر مركزی و اختصاصا شمال غربی ریگ جن و از شرق به باتلاقهای نمكی حد فاصل سیاه كوه (دشت سیاه كوه) محدود است.
گیاهان مهم این منطقه عبارتند از: تاغ، سبط، انواع شورها، اشنان، قیچ، درمنه، گون، كاروانكش، خارشتر، اسپند، جارو، شیرخشت، بادام وحشی، اسكنبیل و … در مقایسه با سیار ریگزارهای ایران منطقه دارای پوشش گیاهی بسیار ضعیف است.
حیوانات منطقه؛ پستانداران:
به ترتیب فراوانی عبارتند از خرگوش، روباه شنی، كاراكال، گربه شنی، گربه وحشی، یوزپلنگ آسیایی كه نادرترین گونه و سمبل حیات وحش كشور می باشد.
پرندگان:
از پرندگان بومی منطقه می توان كبك، تیهو، باقرقره، هوبره، زاغ بور، چكاوك كاكلی، چكاوك خاكی، سارگپه، دلیجه، شاهین و شاه بوف را نام برد.
خزندگان:
افعی شاخدار، افعی جعفری ، شترمار، تیرمار، بزمجه، انواع آگاما و جكو
ریگزار گستره ای مدور مانند به قطر ۱۰ كیلومتر را داراست. ارتفاعات تل ماسه ها به ندرت از ۳۰ متر تجاوز می كند و با حركت به سمت شمال بر این ارتفاع افزوده می شود. جهت خط الراس ماسه ها شمالی جنوبی و تا حدودی متمایل به سمت شمال شرق است. وجود رطوبت نسبی بالا در این منطقه به دلیل وجود باتلاقهای نمكی دایمی در شمال و همچنین وجود ارتفاعات نخجیر در جنوب كه تامین كننده ذرات تشكیل دهنده این ریگزار است از عمده دلایل تشكیل آن در این منطقه است. ارتفاع ریگزار در مناطق شمالی و مجاورت زمینهای پف كرده كویری در حدود ۷۵۰ متر است كه با حركت به سمت جنوب این ارتفاع تا ۸۵۰ در مجاورت دامنه های ارتفاعات نخجیر افزایش می یابد.
میش مست دارای زمستانهای معتدل و تابستانهای گرم است. درجه حرارت منطقه بین حداقل ۵- درجه و حداكثر ۵۰ درجه سانتیگراد در نوسان است. فصل بارندگی از آبان ماه تا اردیبهشت بوده و در دو ماه سال یعنی دی و بهمن ماه گاهی اوقات بارش بصورت برف است.
ریگزار از نظر موقعیت جغرافیایی نزدیكترین ماسه زار به تهران را تشكیل داده است. دسترسی به این منطقه به دلیل وجود سرزمینهای مرطوب رسی در شمال، شرق و غرب با دشواری و در فصول مشخصی از سال مقدور است.
مسیر خودروی شخصی برای دسترسی به این منطقه می توان از جاده معدن كوه گوگرد استفاده كرد كه نیاز به عبور از عرض رودخانه ورگی را دارد. ریگزار در فاصله ۸ كیلومتری جنوب كوه گوگرد قرار دارد.
همچنین مسیری از داخل پارك ملی كویر به سمت ریگ میش مست منشعب می شود كه مورد استفاده محیط بانان پارك قرار می گیرد.
از سمت چشمه ملك آباد نیز در داخل محدوده پارك مسیری به سمت شمال جدا می شود كه در نزدكی ریگزار منشعب شده و به قسمتهای جنوبی ریگزار منتهی می شود.
جدیدا در منطقه ریگ جن جاده ای خاكی با كاربری نا مشخص احداث شده كه پس از عبور از نواحی شمالی ریگ جن و دشت نخجیر به ریگ میش مست و پارك ملی كویر منتهی می شود.
آدرس : سمنان – شمال غربی پارك ملی كویر
