تپه خوریان ۱۷ مربوط به سده‌های میانه دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان شاهرود، بخش مركزی، دهستان دهملا، جنوب غرب روستای خوریان واقع شده و این اثر در تاریخ ۷ اسفند ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۱۴۱۵ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.با حفاری در تپه باستانی خوریان در ده كیلومتری جنوب شرقی شاهرود، آثار و بقایایی از استقرار بشر در هزاره پنجم قبل از میلاد به دست آمد. دفن مردگان و اجساد در منازل مسكونی به شیوه مناطقی مانند سیلك كاشان و تپهٔ زاغهٔ قزوین، مرسوم بود. در جریان حفاری‌های انجام شده در این محوطه‌ها آثاری از ابزار و ظروف سنگی، درفش‌های استخوانی، مهره‌های سفالی و تیغه‌های چخماق از جنس مرغوب در گمانه‌های مختلف به دست آمد. در یكی از گمانه‌ها نیز یك ظرف سفال منقوش به دست آمده است كه در موزهٔ شاهرود نگهداری می‌شود.