روستای سكزناب قزوین ، از روستاهای قدیمی شهرستان قزوین می باشد .ساكنان آن پیرو دین اسلامند و به زبان تركی آذربایجانی صحبت می‌كنند، كه در زمان شاه اسماعیل صفوی از منطقه قفقاز جنوبی(جمهوری آذربایجان كنونی) كه تحت قلمرو حكومت صفویه بود، وارد این منطقه شدند و به ایشان در تشكیل حكومت صفوی كمك نمودند كه بعدها به «قزلباش» معروف شدند و درزمان شاه عباس صفوی به سكیزناب كوچانده شدند. اهالی این روستا از گروه افشارهای قاسملو كه از حدود مناطق ارومیه كنونی است می باشند. از جمله نام‌های خانوادگی این روستا می‌توان به درزلو، برزگر حاجیلو، برزگر نصیرلو، قمشال، بكشلو، خوشبین، كریملو و… اشاره كرد. مكان روستا تا به حال چندین مورد بنا به دلایلی دچار تغییر شده‌است و محدوده فعلی آخرین محل جابه جایی می‌باشد.
دربارهٔ نام این روستا نیز می‌توان گفت كه به معنی «هشت چشمه خالص» است كه آب آشامیدنی و در بعضی اوقات آب كشاورزی روستا نیز از آن تأمین می‌شده‌است یا چون این روستا در گذشته‌ها توسط هشت نایب اداره می‌شده به آن سكیزناب گویند. سكزناب جزء آن دست از روستاهایی است كه در معرض خطر تخلیه جمعیت ساكن مطلق قرار دارد. این روستا با روستاهای حسن‌آباد سادات، جعفرآباد، حصار، شیزر، حسین‌آباد و… همسایه می‌باشد.
مشخصات و مشكلات
سكزناب دهی است جز دهستان دودانگه سفلی، شهرستان آوج، بخش آبگرم، دارای ۱۵ خانوار سكنه‌است. آب آن از رودخانه خررود و محصول آن غلات و باغات می‌باشد. این روستا به دلیل شیوهٔ غلط تقسیم‌بندی زمین به صور ت كشاورزی سنتی مباشد.
(مشكلات) این روستا به دلیل قطعه قطعه بودن زمین‌هایش و ممكن نبودن انجام كشت پلانتاژ در آن و در نتیجه نبود شغل مناسب برای ساكنان آن در معرض خطر تخلیه كامل تا چند سال دیگر است. كمبود آب و كشاورزی سنتی باعث كم شدن بهره‌وری زمین و مهاجرت هرچه بیشتر به شهرها شده‌است. انتخاب مسئولین كم سواد و بیسواد و به تبع آن انتخاب دهیار بی‌تجربه و نداشتن دانش كافی برای اداره روستا نیز از دیگر مشكلات این روستا تلقی می‌شود.
