آرامگاه صاحب بن عباد واقع در محله طوقچی اصفهان كه میان اهل محل به قبر اسماعیل بن عباد و بابا اسماعیل یا پیراسماعیل نیز خوانده می شود.صاحب بن عباد از وزرای مشهور مویدالدوله و برادرش فخرالدوله دیلمی از سلاطین معروف آل بویه بوده‌است. صاحب دوستدار علم بود و تلاش فراوانی جهت تشویق علما و دانشمندان و ترویج مذهب شیعه نمود؛شاید بتوان گفت پس از شیخ ابومسعود رازی، وی بزرگترین عامل ترویج تشیع در اصفهان بوده است.
اسماعیل بن عباد ادیبی مشهور و نویسنده‌ای پرتلاش بود كه سمَت وزارت را برای آل بویه نیز بر عهده داشت و با عنوان صاحب بن عباد خوانده می‌شد. او وزیری لایق و شیعی مذهب و از مدافعان سرسخت ولایت اهل البیت علیهم السلام بود و مذهب تشیع را در اصفهان بنیان نهاد. صاحب بن عباد در طول زندگی خود، بالغ بر یكصد و چهل هزار و به روایتی دویست و شصت هزار كتاب را تالیف نمود و در سال ۳۸۵ هجری قمری از دنیا رفت. آرامگاه وی یكی از زیارتگاه های شیعیان و دوستداران اهل بیت در اصفهان به شمار می‌رود.
آرامگاه وی یكی از زیارتگاه‌های شیعیان و دوستداران اهل بیت است.وی در سال ۳۸۶ هجری در ری درگذشت و جنازه اش به اصفهان منتقل شد و در ملك شخصی اش دفن شد.
نمونه‌های فراوانی از اشعاری كه در سوگ وی سروده شده در تاریخ یمینی آمده است.آرامگاه صاحب بن عباد با گنبدی به ارتفاع ۶ متر،شامل گنبد خانه، رواق و حیاط است.
دیوارهای آرامگاه صاحب بن عباد از كاشی ساده مینائی رنگ بدون نقش و نگار فرش شده‌است.
بقعه مسقف به طاق گنبدی است و داخل آن شبیه چهار ایوانی است كه یك ایوان آن كفش‌كن محسوب می‌شود. بقعه از كاشی ساده مینائی رنگ بدون نقش و نگار فرش شده‌است و قبر صاحب در وسط بقعه زیر گنبد واقع شده‌است. قبر بلندی به شكل مكعب مستطیل با ارتفاع پنج آجر كاشی (در حدود یك متر) و عرض شش آجر كاشی و طول چهارده آجر كاشی است. كاشی‌های پوشش قبر متنقش به گل و بوته هستند.
