منطقه شكار ممنوع آلاشت (Alasht hunting prohibited area) در دامنه شمالی فیروزكوه قرار داشته و تنها ازطریق پل سفید و زیرآب قابل دسترسی بوده كه این دسترسی به فاصله ۳۵ كیلو متر آسفالته دوراهی آزاد مهر صورت گرفته كه به طور كلی فاصله حدودی آلاشت با شهرهای فوق الذكر ۴۲ كیلومتر است.منطقه شكار ممنوع آلاشت در ۳۹ كیلومتری جنوب غربی پل سفید (مركز شهرستان سوادكوه) واقع شده است. از راه های ارتباطی قدیم آلاشت به تهران به یگانه راه (( ول اوپی )) گردنه معروف شلفین به ارتفاع تقزیبی ۳۰۰۰ متری از سطح دریا به سمت امامزاده هاشم نام برد كه مالرو بوده و در اغلب فصول سال پوشیده از برف می باشد سر زمین آلاشت در دره و محصور در كوهها پیرامون خود در جنوب كوه (كوه تی ) در جنوب شرقی كوه ((عرفه)) در غرب كوه هلن است و از شمال منتهی به روستای امامزاده حسن و از شرق نیز در مسیر جاده دو راهی آزاد مهر می باشد از آبادیها و روستاهای همجوار آلاشت می توان به لالوم ـ سواد رودبارـ كارمزد ـ امامزاده حسن ـ لیند ـ گلیان ـ سنگرج ـ لرزنه گلیان ـ چرات ـ انن ـ سرین و… اشاره نمود.
میانگین ارتفاع منطقه از سطح دریا ۱۹۰۰ متر و از نظر آب و هوایی منطقه ای معتدل و مرطوب است.روستای «آلاشت» جزیی از دهستان «ولوپی» متعلق به بخش مركزی شهرستان «سوادكوه» استان مازندران است است.وجود مراتع متعدد از دیگر موقعیت های كوهستانی و طبیعی بوده كه دامدار سنتی در آلاشت از این چراگاه ها به خوبی بهره برداری می نماید و مهمترین آنها با توجه به چهار جهت اصلی عبارتند از :
شمالی : نوكا ـ پیر زمین ـ پهلم چال ـ بالا ورا ـ گلو سر ـ میه من به طرف لرزنه ـ فك شول طرف ـ سنگ رج
جنوبی : كامن ـ رشوك ـ ولیك پشته ـ كلسكلوم ـ كره سر
غربی : هر ـ گت كلنه ـ واش چال ـ در كاله ـ جن من ـ سفنو ـ دیر زون
شرقی : سرین ـ روجه رجه ـ سوركا ـ درك سر ـ لا كوم لو ـ دار زنون ـ چاخنی ـ محمد جاری ـ اندرسا ـ لارگی چالك ـ اوزینه سر ـ ریكون
پوشش گیاهی
آلاشت از پوشش كوهستانی جنگلی متنوعی برخوردار بود كه از این میان می توان به درختان جنگلی و میوه ای چون تلكا ـ زالزالك ـ ازگیل ـ زرشت ـ ترنج ـ سف ـ ممرز ـ مرس ـ موزی ـ سنوبر ـ سرو ـ كاج ـ سیتی ـ آلوچه ـ آلو ـ سیب ـ گلابی ـ گیلاس ـ گردو ـ آلبالو ـ شاه توت ـ زرد آلو و هلو و … نام برد .
همچنین رویش گیاهان دارویی همچون بنفشه ـ گل پامچال به زبان محلی بچابچا ـ گل گاوزبان ـ آویشن كوهی ( آشمك ) و سایر گیاهان خودرو متعلق به اقلیم كوهستانی قابل ذكر است..
حیات وحش
در میان جانوران و حیوانات خاص اقلیم می توان به پرندگانی چون كبك ـ قرقاول ـ كبوتروحشی – عقاب ـ كلاغ سیاه ـ ایه ـ شكلوم ـ … و چهار پایانی چون ببر ـ پلنگ ـ گوزن ـ بز كوهی ـ خر گوش ـ گرگ ـ روباه و… اشاره نمود.
زمستان ها این منطقه سرد و پر برف است و گاهی راه‌های مواصلاتی آن بمدت چند روز مسدود و غیرقابل عبور می‌شود.
منطقه شكارممنوع زیستگاه‌هایی با ویژگی‌های بارز است كه جمعیت جانوری آنها به دلیل شكار بی رویه رو به كاهش است و از این رو به حمایت نیاز دارند، برای مدتی محدود و به طور معمول ۳ تا ۵ سال، شكار ممنوع می‌شود. چنانچه جمعیت جانوری منطقه‌ای دراین دوره ترمیم شود، می‌توان آن را با توجه به سایر معیارها، به عنوان یكی از مناطق چهارگانه تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست ایران تعیین كرد. راهكار تعیین مناطق شكار ممنوع را می‌توان پشتوانه‌ای برای حفاظت از ذخایر طبیعی كشور و نوع آزمون برای بررسی قابلیت‌های مناطق، برای پیوستن به مجموعه مناطق حفاظت شده دانست.
واژه آلاشت از تركیب دو كلمه ال به معنای عقاب و آشت به معنای آشیانه است از تعابیر دیگر این نام از آنجائیكه این محدوده از دیر باز محل اسكان،استقرار و گذر ایلات و طوایف كوچنده و … بوده این سرزمین بنام ایل دشت شناخته شده كه به مرور زمان به ال دشت و سپس به آلاشت تغییر نام پیدا كرده است.
رود خانه چرات (روآر )كه از كوه های خوزنك پرخیان و خوز از سلسله جبال البرز سرچشمه می گیرد در ۵/۱ كیلومتری جنوب این منطقه جریان دارد و در نهایت به رود تالار می ریزد. رودخانه چرات كه معروف به روآر می باشد از كوه های خوزنك پرخیان و خوز از سلسله جبال البرز سرچشمه می گیرد در انتهای دره شهر آلاشت جریان دارد و در نهایت به رود تالار می ریزد وبه سمت شهر زیراب و شیرگاه ونهایتا به سمت دریای مازندران می رود.
