بهشت زهرا نام بزرگ‌ترین آرامستان ایران است كه در جنوب تهران قرار دارد. فعالیت این آرامگاه رسماً در سال ۱۳۴۹ خورشیدی آغاز شد.این منطقه ابتدا ۳۱۴ هكتار وسعت داشت كه در سال ۱۳۷۶ بخش شمالی به مساحت ۱۱۰ هكتار و در سال ۱۳۸۷ بخش شرقی به مساحت ۱۶۰ هكتار خریداری و به آن اضافه شد. تاكنون بیش از ۱٬۳۰۰٬۰۰۰ نفر در بهشت زهرا دفن شده‌اند.
در قطعه ۳۳ بهشت زهرا تعدادی از مبارزان مشهور كه در درگیری با رژیم شاهنشاهی كشته شده یا در زندان اعدام شدند، به خاك سپرده شده‌اند. ده قطعه از این آرامنستان محل دفن كشته‌شدگان جنگ ایران و عراق است. آرامگاه شهدای هفتم تیر در قطعهٔ ۲۴ و آرامگاه روح‌الله خمینی در غرب بهشت زهرا قرار دارد و قطعه هنرمندان و قطعهٔ نام‌آوران ویژهٔ سرشناسان است.
نخستین تلاش‌ها برای طراحی، اجرا و احداث آرامستانی به نام بهشت زهرا، با هدف پایان دادن به مسئلهٔ تعدد آرامگاه‌ها در سطح شهر تهران، در سال ۱۳۴۵ انجام پذیرفت. در این تصمیم‌گیری‌ها، كه با حضور شهردار وقت تهران و معاونان و رؤسای سازمان گورستان‌های پایتخت انجام گرفت، قطعه زمینی در مسیر تهران – قم به مساحت ۳۱۴ هكتار به این امر اختصاص یافت و برای فعالیت‌های عمرانی و فضای سبز نیز بلافاصله اقدام گردید. بهشت زهرا در سال ۱۳۴۹ آماده گردید، ولی در ابتدا به‌علت وجود گورستان‌های متعدد فعال در محله‌های تهران با عدم اقبال عمومی جهت دفن اموات مواجه و سرانجام با دفن نخستین متوفی به‌نام محمدتقی خیال در قطعه ۱ ردیف ۱ شماره ۱ كه به خانواده‌ای ارتشی و متنفذ متعلق بود، رسماً مورد بهره‌برداری قرار گرفت.
