روستای اسكر كرمان ، روستایی از توابع بخش رابرمی باشد . آب و هوای آن بسیار مطبوع و دارای تابستان و بهار معتدل و زمستانی سرد است. این روستا جزو روستا های گردشگری بوده و سالانه گردشگران زیادی به این روستا سفر می كنند، جمعیت این دهستان دراستان كرمان قرار دارد و براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲٬۰۸۰ نفر (۴۹۴خانوار) بوده‌است.
روستای اسكر كرمان در دامنه كوه شاه كه آبشاری زیبا به نام آبشار كوه شاه دارد ،واقع شده است .این روستا از چندین طایفه تشكیل شده كه قدیمیترین آن از تبار و طایفه ایل مهنی قدیمیترین ایل استان كرمان میباشند.دیگر طایفه ها سیوندی .جعفری.سالاری.كاظمی هستند كه تا سالها قبل زندگی عشایر گونه و سیاه چادری داشتند. سیوندیان بزرگترین و مهمترین طایفه از چهارطایفه اسكر یعنی جعفری ، سالاری ، كاظمی و سیوندی می باشند اگر چه در اسكر سه طایفه غیر از سیوندیان زندگی می كنند اما غالبا سیوندیان با غیر سیوندی وصلت نكرده اند كه از نظر شكل ظاهری چنانچه كسی در سیوند (فارس) بوده باشند سیوندیان را از دیگر ساكنین اسكر تشخیص می دهد.
چنانچه گفته شد عدم وصلت و ازدواج سیوندیان اسكر با غیر سیوندیان شباهت زیاد سیوندیان اسكر را با مردم سیوند (فارس) را نمایان می سازد چهره های سرخ و سفید قیافه های نسبتا زیبا و قدهای بلند سیوندبان اسكر در مقایسه با دیگر ساكنین اسكر و رابر و حتی استان كرمان سیوندی بودن آنان و همنژاد بودن با مردم سیوند (فارس) را نمایان می سازد.
قرار گرفتن اسكر در میان كوههای لاله زار و آب و هوا سرد در زمستان و معتدل در تابستان و آبشارها و چشمه های بسیار سیوند زیبا را برای آدمی تداعی می نماید.
قرار گرفتن اسكر بر فراز كوه و نبود زمین كافی همچنین خشكسالی های متوالی موجب آن گردیده كه سیوندیان اسكر بر خلاف سیوندیان سیوند (فارس) از وضعیت اقتصادی مناسبی برخوردار نباشند و اغلب جوانان سیوندی اسكری در شهرهای كرمان،جیرفت،كهنوج،بافت،رابر،زرند،بردسیر و…مشغول به كارهایی می باشند كه شایسته یك سیوندی نیست.
تاریخ مهاجرت سیوندیان از سیوند به اسكر دقیقا مشخص نیست اما كهن سالان سیوندیان اسكر نیز متولد اسكر می باشند كه تاریخ مهاجرت آنان را می توان بیش از ۱۸۰ سال تخمین زد و آنچه از گذشتگان خود شنیده اند سیوندیان اسكر به اجبار توسط پادشاهان زمان خود از سیوند كوچانیده شده و به در كوههای لاله زار ساكن گردیده اند كه احتمال می رود نام اسكر نیز همچون وراوی نامی سیوندی باشد چرا كه سیوندیان اسكر نام اسكر را به معنای مكانی محفوظ در كوهستان و یا دره می نامند و برخی دیگر اسكرا در معنای چشمه ای كه از میانه صخره بر می آید می نامند.
به كار كشاورزی و دامپروی مشغول هستند و امرار معاش میكنند.متاسفانه در سالهای اخیر و با وجود تكنولوژی رنگ و بوی اداب و رسوم محلی و زندگی اصیل ساكنان آن دچار تغییر و تحول شده است.اسكر، روستایی از توابع بخش رابر شهرستان رابر در استان كرمان ایران است و به علت آب و هوای مناسب شغل مردمان خونگرم و مهربانش كشاورزی و دامداری می باشد.
گِلی اِسكِر یكی از منطقه های گردشی روستای اسكر كرمان می باشد كه دارای آب و هوای خنك در تابستان و سرد و مرطوب در زمستان هست. این منطقه دارای باغ ها و درختان گردو بسیار زیادی ست كه در جوار رودخانه ای كه از آب شدن برف روی كوه های اطراف در اینجا جریان یافته قرار دارند و با سایه های وسیعی كه بر این منطقه انداخته اند محیط بسیار عالی رو برای طبیعت گردی فراهم آورده اند.در امتداد رودخانه پر است از بوته های پونه كه عطر و بویی عالی را به این فضا اختصاص دادند و در انتهای اون سدی قرار دارد كه با جمع شدن آب پشت آن دریاچه ای زیبا تشكیل شده كه پشت سد هم استخر كوچكی قرار دارد و پراز گلهای آبزی زیباست.این منطقه به دلیل آب و هوای خیلی خوبی كه دارد مورد توجه عشایر هست و چادر های عشایری بسیاری خواهید یافت.
در شرق اسكر با گذشتن از چندین تپه طبیعتی سرسبز وپوشیده از درخت دیده می شود كه دیدگان را محو تماشای خود می كند این مكان با صفا عشق آباد است كه با جاذبه های طبیعی خود میتواند سالانه گردشگران زیادی رادر اغوش خود بپذیرددر بخش شمالی رابر و در دامنه های جنوب غربی رشته كوه لاله زار، دره ای با طراوت به نام عشق آباد با شیبی ملایم وجود دارد .
پس از رسیدن به عشق آباد و ادامه دادن جاده ی خاكی به دره عشق آباد می رسیم این دره را به سمت شمال ادامه می دهیم و به یك آبشار كوچك اما بسیار زیبا می رسیم پس از عبور از این آبشار در ادامه مسیر به یك آبشار ۷ متری می رسیم كه بسیار زیبا ودیدنی است بالا رفتن از این آبشار بسیار مشكل است اما پس از بالا رفتن از آبشار و ادامه مسیر كه با گل های وحشی و عطر پونه در آمیخته شده است و با سقوط آب خنك و زلال قله های لاله زار بر دیواره های سنگی، چندین آبشار بسیار زیبا را به وجود آمده است.
