تكیه مشرقی شیراز یا قبر خواجه عماد الدین محمود ، در ضلع غربی دروازه قرآن شیراز، در كنار مقبره خواجوی كرمانی و در دامنه كوه صبوی قرار دارد. بالاتر از مقبره خواجو، سه غار وجود دارد كه در دهانه یكی از غارها، طاقی منبری از نوع كجاوه ای از سنگ و آجر زده شده است كه مقبره خواجه عماد الدین محمود وزیر شاه شجاع (متوفی ۸۳۸ه.ق) می باشد
ارتفاع این طاق ۱۲ متر می باشد. قبر خواجه عماد الدین دارای سنگی مایل به رنگ سرخ است و كتیبهای از سده نهم هجری بر آن قرار دارد كه عباراتی بر روی آن نقر شده است. در پیرامون سنگ قبر نام دوازده امام نقش بسته است. در كنار غار نقش برجسته ای به سبك ساسانیان از نبرد رستم با شیر دیده می شود كه به دستور حسینعلی میرزا فرمانفرمای فارس در سال ۱۲۱۸ه.ق حجاری شده است. در كنار آن نیز نقش برجسته ناتمامی از فتحعلی شاه قاجار و دو پسرش كه گویا یكی از آنها حسین علی میرزا حاكم فارس و دیگری حسن علی میرزا برادر او و حاكم كرمان است، به یادگار از حكومت چند ساله اش در شیراز، حجاری شده است و در دو طرف آن دو پیلك (نیم ستون كه در دیوار كار شده باشد) به سبك ستون های زندیه ساخته شده است.
ضلع پایین این ناحیه، مصلی خوانده می شود كه در سال ۱۲۹۵ه.ق توسط حاج معتمد ادوله فرهاد میرزا ساخته شده است و در آن نیز محرابی بنا شده كه هم اینك تخریب شده است. در وسط محراب سنگی مثلث شكل قرار داشته كه در بالای آن كلمه «الله» به خط كوفی چندین مرتبه نگاشته شده و اطراف آن را تصاویر گل و بته فرا گرفته و بر ناحیه پایینی آن كه به شكل مربع – مستطیل است، سوره توحید با خط كوفی نگاشته شده است. در كنار محراب قطعه سنگی است كه با خط ثلث بر روی آن آیات قرآنی نگاشته شده است.
در پایان طاق، غاری كوچك قرار دارد كه دارای درگاهی سنگی است و پیش از این عبادتگاه دراویش بوده است. هم اینك نیز شیری سنگی در این غار وجود دارد كه در دهانش فواره ای قرار دارد و آب از آن فوران می كند. یك حوض هشت ضلعی از جنس كاشی نیز در آن وجود دارد. در بالاتر از این طاق، غاری بزرگ وجود دارد كه در جلو آن حوضی سنگی قرار دارد كه بیش از این به وسیله آب ركن آباد، پر می شد. این غار هم اینك به قهوه خانه سنتی تبدیل شده است. در جنوبی ترین بخش تكیه مشرقی نیز، هم اینك تفرج گاهی ایجاد شده است. سازمان میراث فرهنگی، تكیه مشرقی با شماره ۹۱۶ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است
