روستای عشین یا اشین یكی از روستاهای حاشیه كویری در غرب انارك و شمال شرقی استان اصفهان است كه درمسیر جهانگردان كویری قرار گرفته‌است. این منطقه جزئی از ایران مركزی است كه در كناره جنوبی دشت كویر با شرایط سخت آب وهوایی واقع است. این منطقه در ۳۰ كیلومتری شمال غرب انارك با طول جغرافیایی ۵۳٫۲۹٫۰ و عرض ۳۳٫۲۹٫۳۰ درجه قرار دارد. آلفونس گابریل در سال ۱۹۳۳ در سفر به كویرهای ایران اقامت كوتاهی در این روستا داشته و آنرا در كتاب ” عبور از صحاری ایران ” توصیف كرده‌است. عكس روی جلد این كتاب؛ عشین را در سال ۱۳۱۲ هجری شمسی نشان می‌دهد.
وجود ذخایر و كانسارهای معدنی در سنگ‌های مجموعه افیولیتی عشین به‌عنوان بازمانده‌ای از دریاها و آبراهه‌های گذشته ایران مورد بررسی قرار گرفته‌است.
در فرهنگ لغت نام‌ها و آبادیها نوشته محمد مهریار عشین به معنای سرزمین آب‌های جاری است و وجود تعداد چشمه‌های زیاد در اطراف این روستا هویدا این حقیقت است. این روستا شامل خانه‌ها؛ قلعه دفاعی و حمام می‌باشد كه متعلق به اوایل قرون اسلامی و قبل از آن است. روستا پس از حدود نیم قرن متروك و مخروب شدن در سال ۱۳۹۳ ثبت میراث ملی كشور شد و پذیرای میهمانان داخلی و خارجی می‌باشد. این روستا پذیرای مسافرانی از كشورهای آسیایی در زمینه زمین‌شناسی و معادن؛ میراث و ابنیه تاریخی؛ نجوم و ستاره‌شناسی؛ كویرشناسی و بیابان‌گردی می‌باشد.
شهرستان نائین كه در شرق استان اصفهان واقع شده در حقیقت یكی از مهم‌ترین محورهای اتصال غرب به شرق استان و حتی كشور به شمار می‌رود، به همین دلیل در طی سال‌های اخیر با همت جمعی، این شهرستان همراه با جاذبه‌های طبیعی و تاریخی منحصربه‌فرد و پیشینه تاریخی كهن به یكی از اصلی‌ترین مراكز گردشگری كویری استان اصفهان تبدیل شده است.
واژه «عشین» در فرهنگ عامیانه مردم شرق استان اصفهان در عین حال كه با نام «اشین» نیز خوانده شده به معنای سرزمین آب‌های جاری خوانده شده، وجود چندین چشمه در ارتفاعات اطراف این روستا این واژه را قوت می‌بخشد. این روستا در حاشیه كویر مركزی ایران و به عنوان بخشی از شهر تاریخی انارك به شمار می‌رود، با توجه به پیشینه تاریخی انارك و همچنین ساختار معماری این روستا كه عمدتا خانه‌ها به صورت تك اتاقی با گنبدی زیبا بر روی آن بنا شده، دیرینه شناسان پیشینه تاریخی این روستا را به پیش از اسلام نسبت می‌دهند. روستای اشین ساخت مایه ای ۱۷۰۰ ساله دارد كه پس از حدود ۴۰ سال متروكه ماندن به همت معماری جوان در سال ۹۳ خورشیدی احیا گردید. از آن‌جایی كه تابستان‌های این منطقه بسیار گرم و خشك است، بهترین زمان سفر به این مناطق فصل پاییز و زمستان است.
خانه های روستای عشین
این خانه ها كاهگلی هستند و معمولا یك اتاق بیشتر ندارند، سقف این خانه ها به شكل گنبد است و بیشتر آن ها پنجره هم ندارند. از آن جایی كه این خانه ها پنجره ای ندارند انتظار می رود كه محیط داخل آن ها تاریك باشد با این حال نور مورد نیاز خانه ها از سوراخ هایی كه روی دیوار و سقف هستند تامین می شود. تابستان های این كویر بسیار گرم و زمستان های آن سرد است و به همین دلیل در فصل زمستان بومی های این روستا از بخاری های هیزمی برای گرم نگه داشتن خانه استفاده می كنند.
حمام روستای عشین
جاذبه ی دیگری كه در صورت سفر به روستای عشین نباید از دست بدهید حمام آن است كه در فاصله ی چند متری روستا قرار دارد. این حمام در نزدیكی استخری قرار دارد كه این استخر پر از ماهی های قرمز رنگ است و از دیدنی های روستا است. این استخر كوچك هم آب مورد نیازش را از چشمه می گیرد.
وقتی كه وارد حمام این روستا می شوید با فضایی درست شبیه به همه ی حمام های قدیمی روبرو می شوید فضایی كه دارای هشتی ورودی، گرمخانه، شاه نشین و خزینه است و در ساخت گچبری و تزیینات آن از آهك استفاده شده است.
قلعه كاروانسرا در روستای عشین
از دیگر دیدنی هایی كه زمانی كه در روستای عشین هستید باید ببینید، قلعه كاروانسرا است. این كاروانسرا از سنگ های لاشه و آجر ساخته شده است و بعد از ورود از سر در به دالانی در آن می رسیم كه البته به مرور زمان دچار فرسودگی شده است و چیز زیادی از آن دیده نمی شود.
