غار قمری یا اشكفت قمری مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان است و در خرم‌آباد، بالای كوه مشرف به گرداب سنگی واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۴۱۴۴ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. دهانة غار به سوی جنوب كوه قرار دارد و سطح داخل دهانة آن بیش از ۲۰۰ متر است. طول راهروی غار، باریك و طولانی است و تاكنون انتهای آن كشف نشده است. دربارة این غار افسانه‌های بسیاری زبانزد مردم محلی است.
غار تاریخی قَمَری در غرب شهر خرم‌آباد و در سینة سفیدكوه مشرف به این شهر زیبا و تاریخی واقع شده است.غار قمری از غارهای آهكی دره خرم‌آباد و بر سینه سفیدكوه و مشرف به دره خرم‌آباد است. كاوش رسمی این غار در سال ۱۳۴۳ تا ۱۳۴۸ توسط پروفسور فرانك هول و باستان‌شناسان دانشگاه رایس انجام شده است.این غار شامل ۲ سالن كه سالن اول ۳ متر لایه فرهنگی داشته و در هر مترمربع ۵۰۰ قطعه استخوان حیوانات مختلف كشف شده و سالن دوم كه بسیار تاریك است.
كف سالن دوم صخره ایست و سقف و بعضی قسمتها شامل استلاگتیت و استلاگمیت است. بنا به گفته‌ی فرانك هول این غار محل سكونت انسان از ماه نوامبر تا مارس بوده است.
پرفسور هول، دره خرم آباد را به خاطر وجود غارهای پیش از تاریخ متعدد و به هم فشردگی آن به عنوان مركز تحقیقات و مطالعات دوره پارینه سنگی خویش قرار داد و در این دره موفق به یافتن ۱۷ اقامتگاه انسانی دوره پارینه سنگی شد كه از آن جمله می توان به غار كنجی مربوط به دوره موسترین و پناهگاه صخره ای گرارجنه كه دارای ابزار موستری و بارادوستی و غار یافته با ابزار بارادوستی و غار قمری با ابزار موستری و پناهگاه سنگی پاسنگر كه شامل مواد بارادوستی و زارزی بود اشاره كرد. همچنین تجزیه و تحلیل داده ها و یافته های باستان شناسی نشان می دهد كه ابتدا غار كنجی در شرق دره مسكون شده و در دوره های بعد غار كنجی متروك و غارهای غربی همچون قمری و پاسنگر و یافته مورد توجه و سكونت قرار گرفته اند.
غار(اشكفت) قَمَری مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان است و از محلهای باستانی دره خرم‌آباد محسوب می‌شود كه در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۴۱۴۴ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
در این غار آثار و شواهدی از زندگی انسان در دوره پارینه سنگی میانی با قدمت حدود ۵۰۰۰۰ سال به دست آمده است.
در سال ۱۹۶۵پروفسور فرانك هول به بررسی غار قمری پرداخت و تعدادی ابزار سنگی دستكاری شده و استخوانهای حیوانات قابل شناخت بدست آورد و با وجود مواد فراوان قابل تحقیق و بررسی توفیق مطالعه دقیقی را در تغییرات ابزارها در زمان بین « موستری زیرین » ۵۰۰۰۰ سال قبل از میلاد و (زارزی زیرین ۱۲۰۰۰سال قبل از میلاد) نصیب هیأت ساخت.
ابزار به دست آمده از غار قَمَری را به فرهنگ موسترین نسبت می‌دهند آثار موستری خرم‌آباد شاید به اواخر این دوره میرسد و ظاهراً از سكونت‌های اولیه در زاگرس حكایت میكند. از مشخصات ویژه این دوره ابزار مثلثی شكل سر نیزه‌ها، تیغه‌های جانبی كه رواج آنها تقریباً سه برابر سر نیزه‌ها هستند و دیگر ابزار به صورت قلمهای حكاكی ساده با رواج كمتری دیده میشوند.
آثار بررسی شده در غار قمری شامل بقایای ادوات سنگی دوران موسترین همچنین بقایای استخوان حیوانات نیز كه به سختی پوسیده شده بود، در اینجا مشاهده شده است.
