در بین مردم تركمن مرسوم است كه هر یك از مردان كه به سن شصت و سه سالگی می رسد به پاس بزرگداشت شصت و سه سال زندگی حضرت محمد (ص ) جشنی را به پا دارد. این جشن كه به زبان تركمنی بدان آق قویون (گوسفند سفید ) می گویند ، با توجه به وضع مالی شخص برگزار كننده ممكن است مفصل یا مختصر باشد . ولی حداقل باید با غذای مختصری مانند آب گوشت از مدعوین پذیرایی شود . البته اگر صاحب جشن توانایی مالی داشت یك یا دو بره و گوسفند سفید یا بز را ذبح كرده و در میان خانواده ها تقسیم می كند و گاه ممكن است مراسم كشتی و مسابقه اسب سواری هم ترتیب دهند .
در مراسم كشتی گیری ، روستاییان دوردست نیز شركت می كنند و به برندگان این مسابقات از طرف صاحب جشن یا خویشاوندان نزدیك او ،پول نقد یا پارچه و پیراهن به عنوان جایزه می دهند . ناگفته نماند كه تركمن ها در سفید بودن بز و یا گوسفندانی كه برای جشن قربانی می شود ، اصرار نمی ورزند .
اجرای این آیین نشانه ای از احترام به سالمندان بوده و در گذشته بیش از دوران كنونی رواج داشته است. طی سال با رسیدن هر فرد تركمن به سن شصت و سه سالگی این جشن سنتی و آیینی در گوشه و كنار گلستان برگزار می شود.
این جشن كه نمادی از رفتار شایسته و فاصله گرفتن از تیرگی ها و بدی هاست، در گذشته همراه با مراسم خاصی اجرا می شد. مردان تركمن كه به آق آش نایل می شدند، با ذبح گوسفندی سفید ولیمه می دادند و غذاهایی به رنگ سفید طبخ می كردند.
در گذشته براساس سبك زندگی تركمن های اولیه كه وابسته به كوچ روی و دامداری بود و همچنین به دلیل جنگ های پی درپی، وضع نامناسب اقتصادی و بهداشتی و تهاجمات مكرر همسایگان به اقوام تركمن ها، كمتر فردی به سن شصت و سه سالگی می رسید. از طرف دیگر این سن منطبق با سن بابركت پیامبر اسلام(ص) است، بنابراین هر فردی كه به این سن می رسید برای وی جشن آق قوین برپا می كردند. تركمن ها قبل از اسلام پیرو دین «شامانیسم» بوده و یافته ها نشان می دهد كه برگزاری جشن آق آش یا آق قوین ریشه در گذشته های دور نداشته و بعد از پذیرش اسلام توسط اقوام تركمن، بین آنها رواج یافته است. این جشن مناسبت خاصی ندارد و فقط در سالروز شصت و سه سالگی مردان تركمن اجرا می شود و اكنون نیز بیشتر در مراكز و مناطقی رایج است كه هنوز شهرنشینی در آن بخوبی رواج نیافته است.
اكنون این آیین در برخی مناطق هوتن، برخی روستاهای گمیش تپه، برخی روستاهای شمال آق قلا كه هنوز نسیم مدرنیسم شهری به آنها نرسیده و جدایی از سنت ها در آن شكل نگرفته، به چشم می خورد.
