آتشكده آذرجو در ده كیلومتری غرب داراب قرار دارد و به سبك چهار تاقی با گنبد ساخته شده است. آوار دیوارهای این آتشكده را تا نصف گرفته است و گنبد آن ریخته است. كنار آتشكده كوه سنگی حفره سیاه و همچنین چشمه طبیعی بزرگی به نام اغلان قز كه به معنی دختر و پسر می باشد، قرار دارد.بنا به روایت مروج الذهب مسعودی این آتشكده به دستور اشو زرتشت بنا شده است. زرتشت به یستاف شاه دستور داد تا آتش مقدس جمشید را بیابد و یستاف شاه آنرا در خوارزم یافت و به دارابگرد آورد و در آنجا آتشكده ای بنا نمود و آتش مقدس را در آن نگه داری و سپس شهر خرم دارابگرد را بنا نمود.
از سال ۳۳۲ هجری قمری نام آن به آتشكده آذرجو تغییر كرد. همانند همهٔ چهارتاقی‌های روزگار ساسانی دارای پلانی مربعی است. این سازهٔ تاریخی خاموش از لاشه‌سنگ با ملاط گچ دست‌كوب ساخته‌شده‌است. بدنه داخل اثر، گچ‌اندود بوده كه پهنای لایه‌های گچی آن ۵ سانتیمتر است.لازم به ذكرست كه چهارتاقی‌ها سازه‌هایی بوده‌اند كه بیشتر كاربری مذهبی داشته‌اند. آتشكده، سازهٔ زادبومی ایرانی است كه اگر به آن توجه شود ارزش آن نمودار خواهد شد.
هرگاه به ارزشمندی آتشكده‌ها پی برده شود، می‌توان امیدوار بود كه آتشكده‌ها هم مانند ساختمان‌های دیگر بازسازی شوند و این بخش از معماری ایرانی برای آیندگان به یادگار بماند. دركنار آتشكده آذرجو دو حلقه چاه سنگی دردل كوه تراشیده اند كه از آنها به عنوان مخزن آب، برای دو آسیاب كه در زیر آن قرار دارد، استقاده می شده است
آدرس: ۱۰كیلومتری غرب داراب ، آتشكده آذرجو
