۱۹ فروردین ، جشن فروردینگان می باشد كه در آیین مزدیسنی وقتی نام ماه و روز با هم موافق می‌افتد آن روز را جشن می‌گیرند. روز نوزدهم فروردین ماه كه فروردین روز نام دارد از جمله آن است و آن را جشن فروردینگان یا فروردگان می‌گویند.در گاه شمار زرتشتی نام دوازده ماه نام های امشاسپندان و دیگر الهه های دیانت زردشتی است و همچنین هر روز ماه را با نام یكی از امشاسپندان و ایزدان می خوانند این جشن نیز همان طور كه از اسمش پیداست به فره وهر درگذشتگان پاك تعلق دارد و به یاد روان آنان می‌باشد.
زرتشتیان عموما از بزرگ و كوچك در این روز به پرستشگاه می‌روند، اوستا می‌خوانند و به عبادت خدا می‌پردازند و برای شادی روان درگذشتگان جهت ساختمان‌ها‌ی همگانی و رفع احتیاج نیازمندان با دادن پول یا مساعدت‌ها‌ی دیگر اقدام لازم را به عمل می‌آورند. نظیر این جشن در ادیان دیگر نیز وجود دارد و آنرا جشن اموات می‌گویند. در نزد هندوان ستایش نیاكان (pitara) شبیه فروردگان ایرانی می‌باشد.
رمها نیز ارواح مردگان را به اسم مانس، پروردگارانی تصور كرده و فدیه تقدیم آنها می‌نمودند و عقیده داشتند روح پس از به خاك سپردن بدن به یك مقام بلند می‌رسد و هر چند آرامگاه آنان در زمین است ولی قادر است در روی زمین نفوذ و تسلطی داشته باشد و به واسطه فدیه و قربانی، توجه او را از عالم زبرین به سوی خود می‌كشیدند. ماه فوریه در قبرستان‌ها عیدی برای مردگان می‌گرفتند و نیاز می‌نمودند. در جشن فروردینگان پارسیان هند به آرامگاه می‌روند و در معبد آنجا چوب صندل بخور می‌دهند.
جشن فروردینگان شبیه است به عید. (taussaint)نزد عیسویان كاتولیك، اول ماه نوامبر عید اموات شمرده می‌شود. در آن روز از درگذشتگان یاد نموده و مزار آنان را با گل می‌آرایند. زرتشتیان ایران در جشن فروردگان به آرام گاه درگذشتگان می‌روند و اوستا می‌خوانند و احسان و انفاق می‌كنند و بوهای خوش به آتش می‌نهند و در جشن فروردینگان كه امروزه بیشتر به جشن فرودگ (احتمالاً از فروردگ، «فرورد» صورت فارسی فروشی) معروف است، زردشتیان سر مزار درگذشتگان خود (در تهران به قصر فیروزه، گورستان زردشتیان) می‌روند و برای خشنودی روان‌ها عود و كندر آتش می‌زنند و گل و گیاه و میوه و شمع و لرك بر سر مزار می‌گذارند. لرك مخلوطی است از هفت میوه خشك خام از قبیل پسته خام، بادام خام، فندق خام، برگه، انجیر خشك، خرما، توت. تركیبات لرك به مناسبت‌های مختلف تغییر می‌كند. لرك مراسم درگذشته با لرك مراسم عروسی و سدره‌پوشی متفاوت است. در لرك شادی، پسته و بادام و فندق بو داده‌است، انجیر و خرما و توت ندارد و نقل هم حتماً به آن اضافه می‌شود. معمولاً برای مراسم عقد (گواگ گیران)، لرك را داخل تور بسته‌بندی و بعد از مراسم بین نزدیكان توزیع می‌كنند و پس از خواندن اوستا كه در واقع تبرك می‌شود بین مردم تقسیم می‌كنند. علاوه بر لرك «میزد» نیز برای انجام مراسم آماده می‌شود. «میزد» عبارت است از میوه‌ها‌ی تر و خوراكی‌ها‌یی است كه برای تشریفات آفرینگان گذارده می‌شود.
در ۱۹ فروردین ، جشن فروردینگان آنها برای شادی روان درگذشتگان جهت رفع احتیاج نیازمندان پول و مساعده می دهند. این جشن با همین تشریفات در میان هموطنان زردشتی، بخصوص در یزد، برگزار می شود. كه امروزه بیشتر به جشن فرودگ مشهور است.
لرك ها را در چادر شب جلو موبدان و چند «موبدیار» می گذارند كه موبدان به آنها اوستا بخوانند و آنها را تبرك كنند سپس، موبدیاران با بستن چادرشب ها به كمر لرك را بین مردم تقسیم می كنند.در این روز نان مقدس «درون» كه در اوستا به آن دره ئونه می گویند به مردم می دهند و علاوه بر این ، نان گردی به نام سورك را كه تهیه شده از روغن كنجد است را به مردم می دهند . به طور كلی در این روز هر كس نذری دارد، در این روز نذرش را میان مردم پخش می كند، علاوه بر این نان دیگری كه از روغن كنجد درست می‌شود و نان گرد است و به «سورك» معروف است آماده می‌نمایند. «سورك» مانند نان روغنی است كه مسلمانان در جمعه آخر سال درست می‌كنند و مخصوصا در قبرستان می‌برند و به مردم می‌دهند. در این روز معمولا قسمتی از فروردین یشت و همچنین نمازهای دیگر را كه به آفرینگان اردا فروش یا فروردینگان و آفرین بزرگان معروف است می‌سرایند. در این جا لازم است یاد آور شویم موبدان و سایر زرتشتیان پیش از خواندن آفرینگان یا قسمتهای دیگر اوستا آداب طهارت به جا می‌آورند
در این روز سرودهایی مانند قسمتی ازفروردین یشت و نمازهای دیگر را كه به آفرینگان اردا فروش یا فروردینگان و آفرین بزرگان معروف است می سرایند. موبدان و سایر زرتشتیان قبل از خواندن آفرینگان یا قسمتهای دیگر اوستا وضو می گیرند و دست و صورت خود را می شویند كه در پهلوی به آن «پادیاب» می گویند.
